KAYIP

KAYIP-1-

  Merhabalar ben yeni yazar,bu hikayeye başlama amacım kendimi ölçmek.Bir gece uyumaya çalışırken bu hikayenin konusu geldi aklıma ve bende burada sizlerle paylaşmak istedim.Umarım beğenirsiniz.Multimedya:Beria

      Burnuma dolan o tanıdık koku mide bulandırıcı bir his uyandırıyor içimde.Gözlerimi açmaya çalışıyorum.Hadi ama cidden mi?Evet,sonunda başarıyorum.Tepemde baya güçlü bir ışık var.Bu yüzden gözümü ilk açtığım zaman verdiğim ilk tepki gözlerimi kısmak oluyor.Sonra gözlerimle etrafı tarıyorum.Kafamın üzerinde sanırım kalbimin ritmini ölçmeye yarayan bir alet var ve bu aletin sesi cidden başımı arıtıyor,koluma bağlanmış bir serum,üzerinde bulunduğum bir yatak,iki tane sandalye ve yanımda bulunan bir masa.tahmin edildiği gibi yine hastanedeyim.Ah sanırım şu baş belası kansızlık yüzünden yine bayıldım.Masanın üzerinde duran telefondan annemin numarasını ezbere tuşluyorum ki gelsin ve eve dönelim.Ama maalesef tam telefonu kulağıma götürdüğüm sırada bir çocuk odaya dalıyor.Pardon çok yakışıklı bir çocuk.Önce bana bakıyor ve bende ona bu bakışma sanki yıllar alıyor.Sonra çocuk koşarak gelip bana sarılıyor.Ve bende ona.Heyy bir saniye ben bu çocuğu tanımıyorum ki!?!

-Heyyy!Sen de kimsin neden bana sarılıyorsun ya?

Çocuk önce şaşkın şaşkın bana bakıyor sonra gülmeye başlıyor.Kahkahalarının arasından şunları söylüyor:

-Aman be Beria uyanır uyanmaz şaka mı yapılır be kızım?

-Ne saçmalıyorsun ya?Annen baban öğretmedi mi sana tanımadığın insanları rahatsız etmemen gerektiğini.Şimdi dışarı çıkar mısın?

    Bütün deliler de beni bulur zaten.Zeki çocuk gelmiş bana sarılıyor ve üstüne üstlük tüm dediklerimden sonra hala şaşkın şaşkın bana bakıyor.Bende karşılık olarak en ciddi bakışlarımı yolluyorum.Ve sonunda kazanan ben oluyorum çünkü çocuk kapıyı bile kapatmadan koşarak odayı terkediyor.Her neyse en azından laf dinliyor.Tekrar telefonu elime aldığım zaman içeri yine birileri geliyor.Ama olmaz ki canım bir rahat bırakmadınız.Hey bir saniye bu sefer girenler arasında annem babam ve Ahsen de var.Beyaz önlüklü bir adam ve yine o çocuk.Annem,babam ve Ahsen bana sarılıyorlar.Ya ufak bir bayılma niye bu kadar abartıyorlar ki???Bu sırada doktor sandığım kişi konuşmaya başlıyor:

-Nasıl hissediyorsunuz Beria hanım?

-Bayılmış gibi doktor bey ben zaten sık bayılırım bundan annemler size bahsetmedi mi?-bu sırada anneme ayıplar şekilde bakıyorum-Lütfen taburcu edin de hemen eve gidelim.

      Bu sırada doktor kendi kendine bir şeyler mırıldanıyor ve tekrardan konuşmaya başlıyor.

-Bunu tahmin etmiştim çünkü başına gerçekten büyük bir darbe almış.Ali bey sanırım kızınız hafıza kaybı geçirmiş.Fakat tüm her şeyi unutmamış.Çünkü sizleri tanıyor.Peki Beria hanım Ahsen hanımı tanıyor musunuz?

     Neler dönüyor burda?Ve bunlar neyden bahsediyor?O çocuğun hala burada ne işi var?

-Tabi ki tanıyorum doktor bey o benim en iyi arkadaşım fakat hala bu çocuğun-derken elimle o deliyi gösteriyorum-neden burada olduğunu anlamış değilim ve sizin kafaya aldığı darbe derken neyden bahsettiğinizi anlayamıyorum.

   Doktor tekrar söze başlıyor:

-Beria hanım sanırım belli bir dönemde olan olayları unutmuşsunuz ki Güralp Beyi tanımamanız bunu gösteriyor.Tahminimce en az sizinle tanıştığı dönemden bu yana olan zaman dilimini hatırlamıyor.Siz ne zamandır tanışıyorsunuz Güralp Bey?

   Deli sandığım çocuk cevap veriyor:

-Ortalama 1 yıldır doktor bey.

-Peki bu bir yılda hayatında önemli değişiklikler oldu mu?Yani her şey değişti mi?

    Ve bu sırada konuşmaya Ahsen dahil oluyor-bu arada yüzü epey üzgünmüş gibi-neler dönüyor ve ben bu konuşmadan neden bir şey anlamıyorum???Cidden çıldırma aşamasındayım.

- Ne  aynı kaldı ki doktor bey???