KAYIP

KAYIP 24

İnsanın okuduğunda kendini bulduğu kitaplar vardır.Bağlandıkları.Uzun bir yolculuğa çıkarlar okuduklarında.Kaybolup kaybolup benliklerini buldukları,kendilerini keşfettikleri kitaplar.Okur okur sıkılmazsın o kitaplarda.O kitap senin benliğin olur.Sen deyince o kitap gelir akla.İşte boş olarak gördüğüm öğle arasında elimde tuttuğum içinde kaybolduğum olayları anlatan şeyde bu kitaptı.

Sonunda kitaptan kendimi alıp çevreme baktım.Sınıf tamamen boşalmıştı.Bende bizimkilere katılmak için sınıftan çıkmaya karar verdim.Kitabımı çantama koyup ayağa kalktım.Sınıf kapısından çıktım ki biri adımı seslendi.Arkamı döndüğümde Berke'yi gördüm.
''Aaa selam ''dedim gülümseyerek.O da yanıma yaklaşarak gülümsedi.
''Selam .''dedi o da bana bakarak.Yanıma geldiğinde ''Sana bişey teklif etmeye geldim aslında''dedi elini boynuna götürerek.
''Evet..''dedim tek kaşımı kaldırarak.
''Bu öğle yemeğini dışarıda yemeğe ne dersin ?Yani bizim son derslere girmeye gerek yok.Senin için de uygunsa-''
Lafını kesip''Tabiki''dedim dışarda yeme fikrini severek.
''Özel oalrak gitmek istediğin bir yer var mı?''dedi yürümeye başladığında.
''Aslinda evet.''dedim.Aklıma gelen yeri söylemeden önce.
***
''Burasi çok sıcak bir mekan.Yani bence sen burayı işleterek çok iyi yapmışsın.Gerçekten cok iyi-''
''Benim gibi egoist bir insana bu kadar övgü yeter bence Beria''dedi o nazikçe yemeğini yerken.Bense kıtlıktan çıkmış gibi yiyordum.Bu hakimden utanıp hemen ayarlarima döndüm.
''Berke Beyden beklenen bir cevap."dedim gözlerimi devirerek.Son lokmayı da ağzıma atıp peceteyle sildim.
O da kahkaha attı.
"Sana bir şey sormak istiyorum."dedim gözlerine bakarak.
"Evet"dedi.O da gözlerime bakarak.Gözleri çok mu derin bakıyordu ne?Ahhh.
"Buranin adi neden Uzay Cafe ?"
"Ahhh o konu..."dedi gözlerini kaçırarak.
"Şöyle Uzay benim büyük kardeşimin adı.Vefat edeli 3 yıl oldu.Onun en büyük hayaliydi böyle bir mekan açmak.Yani üniversiteyi bitirince bile bizim şirkete girmek yerine kendine böyle bir mekan açmak istiyordu.Ama yapamdi.Bende onun hayalini yaşatmak icin burayı açtım. burada çalışan kimse adımı bilmiyor çünkü Uzay soyadıyla veya ailesiyle bilinmek istemezsi.O Uzay olarak bilinmek isterdi.Belki de soyadımı bu kadar önemsememem Uzay'dan geliyordur."dedi buruk bir gülümsemeyle.
"Bunları anlatmak zorunda bıraktığım için çok özür dilerim Berke herkes gibi küçüklük sevdanın astronot olmak istedigini zannetmiştim.Gerçekten çok ozur dilerim" dedim elini tutarak.Önce ellerimize baktı sonra daha üzgün bir gülümsemeyle "Bu hikayeyi daha önce anlattığımda da böyle çok üzülmüştün.Ama herkesin yarası var Beria.Sakladığı,söyleyemediği,unutamadığı ve hapsolduğu...O yaralar arada böyle gün yüzüne çıkıyor işte.İster unutmaya çalışalım iater silmeye onlar hep bizim aklımızda iz bırakıyor ve asla gitmiyorlar tıpkı geçmiş gibi."dedi bakışlarını tekrar ellerimize çevirerek.

İşte o an anladim Berke de beni ona yakın olmaya iten şeyi.Ona neden başka bir bakış açısıyla baktıgımı.İkimizin de yaraları vardı.Derine işleyen,oraya hapsolmuş...Kimseye söylemediğin ama kendine her gün hatırlattığın.Unutmaya çalışıp çalışıp unutunca kendini hırpaladığın...Sonra geçmiş deyip kendini avuttugun.Tam o an anladım aslında Berke'yi sadece arkadaş olarak görmediğimi,Barış'tan asıl ayrılma nedenimi,her gece gelen acının kaynağını...Kendime itiraf edemediğim gerçeği...Ben Berke'yi sadece Berke olarak görüyordum ama hayatımdaki rolünün sadece arkadaşım Berke olarak kalmasını istemiyordum.Aslında hayat dediğimiz kavramdaki gerçeğin ta kendisini gördüm.Ben o an onun o kahverengi derin gözlerinde sadece kendimi değil onun içindeki acıyı gördüm ben o an kendimden bile sakladığım gerçeği gördüm.O hep aradığım bağı gördüm.Çoktan oluşmuştu o bağ...Ben Berke'yle Çoktan bağlanmıştım.Ama o kime bağlanmıştı ve ben bu hikayede hangi roldeydim???

Arkadaşlar biliyorum bana kızgınsınız.Bölümdeki itirafı özür kabul edin.Üzgünüm verdiğim sözleri tutamadığım için...Aslında bölüm yayımlama fikri çok uzun zamandır vardı ama o beni yazmaya iten şevk uzun zamandır yanıma ugramamıştı.Ta ki 1 saat önceye kadar.Yazarken anladım o heyecanı,yorumları,yazmayı nasıl özlediğimi...Umarım beğenmişsinizdir.İyi geceler sevgili okuyucularım ve umarım beni ve hikayemi bırakmazsınız.Sizi seviyorum hepinize tek tek İyi geceler...Ve bol hikayeli dakikalar✏✏✏