KAYIP

KAYIP-21-

Arkadaşlar çok eğlenerek yazdığım bir bölüm oldu.Multimedya:Emre ve we are never ever getting back together  

''Dediğim gibi kayda değer bir şey yok.En son hatırladığım daha doğrusu tek hatırladığım şey Berke ile ilgili olan anım.''dedim doktorum Selin Hanım'a.

''Anlıyorum tatlım.Kendini zorlamamalısın.Çünkü bu durumu daha karışık bir hale sokar.Durumu daha da çözülmez bir düğüm haline getirmek istemeyiz değil mi?''dedi gülümserken.

''Sanırım istemem.''dedim ben de gülümserken.

''Beria'cığım durumunda değişiklik yok.Sağlığın ile ilgili de bir problem yok.''

''Yani?''dedim tek kaşımı kaldırarak.

''Yanisi şu tatlım artık bu kadar sık gelmeni gerektirecek bir sebep yok.Artık randevuları seyrekleştirebiliriz.Zaten sen de bunu istiyordun değil mi?''dedi omuzumu sıkarken.

''Evet.''dedim gülümserken.Ben isterim de dışarıdaki arkadaşım ister mi bilemiyorum...

                                                                                          ***

''Kendine dikkat et Beria.''dedi doktorum ben odadan çıkarken.Dönüp ona el salladıktan sonra biraz ileride Emre Bey ile gülerek bir şeyler konuşan arkadaşıma doğru ilerledim.Hala Bey ...Evet fazla büyük değildi ama o bir doktor ve yetişkin sınıfında.Gülümseyerek yanlarına ulaştığımda Asuman beni gördü ve Emre Bey'e el sallayarak yanıma geldi.Yüzüne öyle bir gülümseme yayılmıştı ki onu daha önce böyle görmediğime yemin edebilirdim.Aslında doğrusunu istersen edemezdim ama her neyse...

''Bu ne kızım yüzündeki o tebessüm.Ah pardon tebessüm mü buna ne denir ımmm?''dedim parmaklarımı çenemde oynatarak düşünüyormuş gibi yaptım.

''Sanırım ben biliyorum.''dedi ''ımm şeydi sanırım ah!Ağzı kulaklarına varmak''dedi işaret parmağını ban doğrultarak.Doğru olduğunu onaylayınca tekrar kahkaha attı.

''Neye borçlu olduğumu hemen söyleyeyim.Emre benden numaramı istedi.Veeee ben de...''

''Sende verdin.''

''Aynen tam da böyle oldu.''dedi zafer kazanmışçasına yerinde zıplarken.Bir anda çevreme göz gezdirince herkesin bize deliymişçesine baktıklarını görünce hala hastanede olduğumuzu hatırladım.Asuman'ı kolundan tutup çekiştirmeye başladım.

''Kızım ne oldu ya?Şimdi de kötü kız havalarında mısın?''Saçmalamasına takılmayıp:

''Hastanenin ortasında deli gibi hareket eden birini toplum yararına bilinen bölgeden uzaklaştırıyorum sadece''dedim hala onu çekiştirirken.Ondan daha güçlü olmam işimi kolaylaştırıyordu.

''Eğer toplum için bir şey yapmak istiyorsan hastanenin ortasında koşturmamalısın ve özellikle arkana birini takmışken.Pardon sürüklerken.Ve yanlış yöne giderek benim zamanımdan çalma hakkını sana verdiğimi hatırlamıyorum.''dedi.Durdum ve:

''Hı?''dedim ona dönüp o anda yanlış yöne gittiğimi farkettim.

''Ah kusura bakma .''dedim kolunu bırakırken.''Yanımda senin gibiler olunca bazen ters tepki yapıyor işte.''dedim gülerken.

''Ha ha ha!''dedi ters yöne dönerken.

Sonunda kendimizi arabaya bıraktığımızda telefonuna gömülmüş olan Asuman'a dönüp:

''Asuman senin için kötü ama benim açımdan iyi olan bir haberim var.''dedim cümlemdeki saçmalığa anlam veremezken.

''Neymiş?''dedi dikkati hala telefondayken.