KAYIP

KAYIP-7-

Merhaba arkadaşlar.Bölüm bugün geç geldi ama kendimi motive edecek yorumlar ve oylar olmayınca anca bu kadar.Bu bölümü umarım beğenirsiniz.Multimedya:Berianın kombini

-Tamam anne söz bugün arkadaşlarımla buluşacağım.

-İyi olur çünkü tam 1 haftadır dışarı adımını atmadın.

         Ah eğer bu kız bir hafta boyunca  evde ne yaptı derseniz oturdum,araştırma yaptım,odamı karıştırdım ve düşündüm.Çoğu zaman düşündüm.O gün barda şarkıyı söylerken hatırladığım ilk anının Berke ile ilgili olmasını,neden all of me gibi anlamlı bir şarkıyı barışa bakarak değil de berkeye bakarak söylediğimi ve tüm bu olanlarda benim yerimin  ne olduğunu?Ve ne kadar inkar etsem de,kabul etmek istemesem de o gözlerden neden etkilendiğimi...Tüm hafta boyunca kendimi hatırlamaya zorladım ama elde var koca bir sıfır.Hatırlamadığım o bir yılda ne haltlar yedim ben?Her gece uyumadan önce- ki doğru düzgün uyuduğum söylenemez-aklımı kemiren ve kendime daha doğrusu hiçbir kadına yakıştıramadığım bir soru vardı.Acaba Barış'ı aldatıyor muydum?Bunu öğrenmenin tek bir yolu var o da bu olaydaki 3. şahısla konuşmak... Yani Berkeyle.Aaa bu arada odamda yaptığım aramalarda daha önce hiç görmediğim bir kolyeyle karşılaştım.Kolyenin ucunda bir anahtar var.Ve bu kolyeyi çok güzel bir kutuda saklamışım.Bu  da çok değer verdiğim anlamına gelir.Bu arada ahsen beni hiç yalnız bırakmadı.Her gün geldi.Ona kolyeyi gösterdiğimde daha önce hiç görmediğini söyledi.Güralp mi?O da 4 gün boyunca uğradı.Çok sıcakkanlı ve bana karşı çok anlayışlı.Hafta içinde ecem ve zeynep iki günde bir beni aradılar.Çok iyi niyetli kızlar ve gerçekten çok iyi arkadaşlar.Tabi ki kimseye daha düşündüklerimi söyleyemedim.Ve bence doğru olmayan şeyler için kimsenin gözünde kendimi düşürmemeliyim.Daha doğrusu umarım düşündüklerim doğru değildir.Berkeyle bir kez telefon konuşması yaptık ve o da 2 dakika sürdü.Arayan taraf oydu.Bana nasıl olduğumu sordu.Ve bende ona en kısa zamanda onunla yalnız konuşmak istediğimi söyledim.O da onaylayan bir şeyler geveledikten sonra kapattık.Sanki sevgilinden ne haber der gibisiniz?O mu?Sadece bir kez yanıma uğradı.Ama her gün aradı.Onu çok iyi niyetli buluyorum ama sanki benden bir şeyler saklıyor .Ya da son söylediğimi unutun hepsi paranoyaklığımdan.Mükemmelliğe daha önce hiç ulaşmamışken birden sanki uzun süre uyutulmuş da senin yerini aynın  olan ikizin almış ve hayatını enlere taşımış gibi hissedince kafanızda böyle şeyler kurmanız inanın normal.Aaa bu arada günlük yazmaya başladım bir gün hafızam yerine gelir de hafızamı kaybettiğim zaman günlük tutmadığıma pişman olursam diye tutmaya başladım.Bakalım ne kadar düzenliyim.Günlüklerden hala haber yok.Nereye saklamış olabileceğime dair o kadar kafa patlattım ki eğer bu eforu derslere patlatsam kesin sınıf atlardım.Şu an düşünüyorum da aslında bir nevi şanslıyım.Çünkü tüm hafızamı kaybetmiş de olabilirdim.Doktorla bu hafta içinde 2 randevumuz vardı fakat ben evden çıkmadığım için doktor eve gelip muayenemi yaptı ve onun sadece bir yıllık hafıza kaybım ile ilgisi teorisi şu:Son  1 sene içerisinde kendimi çok yormuş olabileceğimden,bilincimi sarsan olayların yaşanmış olabileceğini ve bu yüzden bilinçaltımın benim biraz dinlenmem için bir oyun oynadığı...Bu kadar olay karmaşasının içinde bir de bana çarpıp kaçan adam var.Nasıl bir tesadüfse bana çarptığı sokakta hiçbir kamera yokmuş.Bu da ayrı bir esrarengiz kılıyor olayı.Yani şu anki durumum bir filozofun ki kadar karmaşık..Düşüncelerimi bölen çalan telefonun sesi oluyor.Yataktan kalkıp telefonu elime alıyorum.Arayan kişiyi görmem beni biraz şaşırtıyor.Çünkü arayan Berke.Daha fazla bekletmeyip açıyorum.

-Merhaba.

-Merhaba ben şey için aramıştım.Konuşmak istiyordun ya.İstersen seni alıp bir cafeye gidelim orada rahatça konuşabiliriz.

-Bence harika fikir.Ne zaman gelirsin?

-1 saat sonra uygun mu?

-Evet görüşürüz.

-Görüşürüz.

       İşte beklenen fırsat.Peki Beria gerçekleri öğrenmek için hazır mısın?Galiba evet.Yani aslında hayır ama mecburum.

Daha 1 saatim olduğuna göre hemen bir duş alabilirim.Duşa girip çıkmam yarım saatimi alıyor.Yüksek bel siyah bir şortu üstüme geçirip,beyaz bir büstiyeri giyiyorum.Üzerine giydiğim gömlekle hazırım.Eyeliner ve rimeli de sürdüğümde saat takmaya kara veriyorum.Son olarak saatimi de takıp aşağıya iniyorum.Ayakkabı olarak siyah sandaletlerimi seçiyorum..Kapıdan çıkarken siyah çantamı alıp içine telefonum ve cüzdanımı koyup dışarı çıkıyorum.O sırada kapıda bekleyen Berke siyah mercedesin içinde oldukça yakışıklı görünüyor.Heyy,ne diyorum ben?!!Yanına gidip selam veriyorum.Barış gibi inip kapımı açmıyor ama o da bana selam verip gülümsüyor.İçeri bindiğimde 

''Eee nereye gidiyoruz?''

''Konuşmak için en uygun yere.''

''Hadi gidelim  o zaman''

Araba son hızla yolda kaymaya başlıyor.Yol boyunca hiçbir şey konuşmuyoruz sonunda deniz kenarında olan oldukça küçük bir cafenin önünde duruyoruz.Soru sormadan iniyorum ve cafeye giriyoruz.İçerisi sanki dışarıdan görünenin tersine daha büyük.Bembeyaz dizaynı insana huzur verir nitelikte.Boş bir masaya oturup siparişlerimizi veriyoruz.Ben limonata isterken o kahve istiyor.Bu sıcakta!!!10 dakika kadar siparişlerimizi beklerken dışarıyı seyrediyorum.

''Burası çok hoş bir yermiş.Barışın götürdüğü yerde çok güzel ama burası daha katıksız''Barışın adını anmamla yüzü düşüyor ama hemen toparlanıp

''Katıksız?''Bu sırada siparişlerimiz geliyor teşekkür edip aldıktan sonra

''İşte yani temiz,saf,huzur verici''

''Evet dizayn ederken çok uğraştım''

''Ne yani burası senin mi?''

''Evet seninle de burada tanışmıştık yağmur yağmıştı ve sırılsıklam içeri girmiştin.Mine abla sana yardım etmişti.Şansına o gün bende buradaydım ve öylece tanıştık işte.''

Bir tanışma hikayesi daha duymak fena değildi.Ona gülümsedim.

''Eee konuşmak istediğin konu neydi?''

 Evet kızım çocuğu boşuna çağırmadın heralde.Ama o kadar soru var ki?Nerden başlasam???

         

  Arkadaşlar lütfen yorumlayın bende ona göre yanlışlarımı telafi edeyim ve Beria'nın kendi içinde olayları tarttığı en uzun bölümdü.Nasıl buldunuz???