KAYIP

KAYIP-3-

            Arkadaşlar dayanamadım bir bölüm daha yazdım bugün 3 bölüm yazdım  umarım beğenirsiniz.Multimedya:Güralp ve zeynep

          Ohaaaa!!!Aynadaki yansıma bana ait olamaz değil mi?Tabi ki de olamaz çünkü orada bir taş duruyor.Mavi gözleri,sarıya çalan kumral saçları,düzgün dişleri,uzun boyu,mükemmel fiziği ile karşımda tam bir afet duruyor.Yanımda duran Ahsen ise  benim bu halime kahkahalarla gülüyor.

-Ahsen cidden ben ...Yani bu taş ben miyim?Nasıl oldu ki bu???

    Ahsenin kahkahaları daha da artarken ben hala şaşkın şaşkın yansımama bakıyorum.Ahsen sonunda konuşmaya başladı:

-Ahh birtanem sen tüm sene boyunca spor yaptın aynı zamanda basketbol oynadın.Saçlarına ve vücuduna bakımlar yaptırdın.Artık lens kullanıyorsun zaten diş tellerinin de zamanı gelmişti.Yani tanıştırayım bu eski beria bu da yeni beria dedi.Beni ve aynayı göstererek .Şimdi anlaşıldı tüm o yeni arkadaşlar ve meteor erkek arkadaşın kaynağı.

      Sonunda yansımamdan gözümü aldığımda odama bir kez daha göz gezdiriyorum odamın dekorasyonunu da değiştirmişim.Ailemin durumu iyi olduğu için sıkıntı çekmemişim anlaşılan.Oda bordo siyah ve beyazın ağırlığında ve bazı süs eşyalarım mor.Ama oda gerçekten muhteşem gözüküyor.Önünde durduğum aynanın yanında yatık duran gitarım  bana şarkı söylemeye devam ettiğimi anlatıyor .bu muhteşem.Yatağımın  üzerinde duran cassie adını verdiğim ayıcığım bu sene içinde değişmeyen bazı şeylerin olduğunun kanıtı.Odanın köşesinde duran basketbol topu ve yan tarafındaki masanın üzerinde duran fotoğraflarda spor yaptığımı gösteren nesneler.Aklıma gelen fikirle dolabıma yöneliyorum ve açıyorum.İçindeki kıyafetler tam da tahmin ettiğim gibi benim eski tarzımdan eser olmayan parçalar fakat üzerimdekilerin rahatlığına bakılırsa rahatlıktan vazgeçmemişim.Sonunda kendimi  yatağın üzerinde oturan Ahsenin yanına atıyorum ve ona sımsıkı sarılıyorum.

-Ahsen bizim seninle bu bir yıllık süreçte aramız bozulmadı değil mi?

-Tabi ki de hayır.Unuttun mu 5 yaşındayken birer söz verdik birbirimize?

-En iyi arkadaşlık sözü...Peki bu 1yıl içinde karakterimden taviz verdim mi?Yani o dışladığımız çakmalara döndüm mü?

-Ahhh hayır sende değişmeyen tek şey karakterin oldu canım.diyor ve beni öpüyor.Bende ona sımsıkı sarılıyorum.

-Bak aklıma ne geldi.Sen sor ben cevaplayayım böylece biraz bilgin olur yeni hayatınla ilgili.

Kafamı olumlu anlamda sallıyorum.

-Kazanın olduğu gece neden seni veya güralp'i değil de o Berke denen çocuğu çağırdım sence?

-Immm bence o an ilk aklına o geldi çünkü sen ve o dertlerinizi birbirinize anlatırdınız.Yani sanırım bu yüzden.

-Hmm.Peki bu Güralple nasıl tanıştım ya da diğerleriyle?

-Sen  lisenin 3. sınıfta okulunu değiştirdin ben de senin arkandan geldim o okula ama her neyse.Güralple aynı sınıftaymışsınız ve sen yeni gelen kız olduğun için okulun sürtükleri sana bulaşmış güralp de hemen olaya müdahale etmiş.O arada kaynaşmışsınız.O olaydan hemen sonra bende geldim.O da hem benim hem senin en iyi erkek arkadaşı oldu işte.Babası da okulun sahibi .Abisi de okulun müdürü.O yüzden bir daha kimse sana bulaşmadı.Ne de bana.Diğerlerine gelecek olursak onlarda güralpin çevresi.Berke ve Selim hariç.Onlarla sen tanıştın öyle arkadaş olduk.Ama nasıl tanıştığınızı hiç anlatmadın bize.

  Ben her şeyimi Ahsene anlatırdım ama bunu niye anlatmamışım ki?Bu çocuğun gizemi gittikçe karmaşıklaşıyor.

-Imm peki sen ve selim arasında ne var bakalım?

-Oha cidden anladın mı yuh be kızım.

-Tabi ki biz bakışlarla konuşabiliyoruz unuttun mu?

-Tamam tamam ya.Ben selime tam 1 yıldır platoniğim ve bazen onunda bana bakışlarını yakalıyorum ama ne ben ne de o konuşamıyoruz.Öyle işte.

-O zaman duruma el atmalıyım .Baksana çöpçatanlığa da başlamışım .O an aklıma güralp ve zeynep geliyor.

    Ahsen onaylamaz biçimde kafasını sallıyor.

-Hayır .O açılmazsa bende bişey demem.

    Ahhh ahsen ve onun meşhur inatçılığı.Başedemeyeceğimi bildiğim için ellerimi teslim olur gibi havaya kaldırıyorum.

-Tamam tamam sen nasıl istersen.

                                                                       ***

    Aradan geçen 2 saatte bir çok şey öğrendim.Tüm arkadaşlarımı severmişim fakat asumana hiçbir zaman kanım ısınmamış.Barış la arada ufak tefek kavgalarımız oluyormuş fakat özür dileyen taraf hep o oluyormuş.Ve barış biraz şımarık biriymiş babasının çok varlıklı olduğunu soyadlarından anlamıştım.Benim babam da bir holdingin başında fakat onun babası tam bir milyarder.Ünlü KAHRAMAN UZUN.Ben barıştan sadece hoşlanıyormuşum hiçbir zaman tam olarak aşık olmamışım ama düzgün bir ilişkimiz varmış.Aaa bu arada günlük yazmaya başlamışım.Fakat günlükleri nereye koyduğumu kimse bilmiyormuş.Aynı benim gibi.Eğer onlara ulaşırsam kendi düşüncelerimi anlayabilirim...Ben bunları düşünürken Ahsen hazırlanıp çıkmak için aşağı indi.Bende onu yolcu edip yukarıya odama çıktım.Bu sırada annem de benimle geldi ve bana kendimi zorlamamam gerektiğini tüm taşların zamanla yerine oturacağından bahsetti.Ve beni yalnız bırakıp odamdan çıktı.

    Bende bunu fırsat bilip tüm odamı aradım günlükleri bulmak için fakat hiçbir şey yok.Eee tabi zeki kızım ortalığa koymam onları.Her neyse cidden uzun bir gündü en iyisi yatıp dinlenmek.Kafamı yastığıma bırakıp düşünmeye başladım.Tüm bu olanların arasından gerçek hislerime ulaşabilecek miyim?Ulaşamasam bile denemeye değer.Ve ben deneyeceğim sonunda üzüleceğimi hissetsem bile...

    Arkadaşlar yorumlarınıza ve oylarınıza ihtiyacım var lütfen destek olun birazcık.:)