Hayatımın tek bir anlamları vardı timim ve manevi ailem.Ama bu zarfı okurken hayatım değişeceğinden habersizdim.Belkide bana şiddet,küfür,hakaret ve nicesini yapan ailem dediğim insanlar gerçek olmayabilirler.Buna içten içe seviniyorum ama aklımda tek bir soru var.Beni neden sevmediler?
Zarfta şöyle yazıyordu;
Sayın Asena Kösedağ.
İki veya üç haftadır size ulaşmaya çalıştık.Ama size bi türlü ulaşamadık.Ulaşamadığımız için bu zarfı gönderdik. 25 aralıkta karışan bebekler için DNA testi yaptıracağız.25 aralık saat 12.00 da 'Karakuş Hastanesi'nde olunuz.
Peki gidecekmiydim?Bilmiyorum.Bunu babama söylemem lazım.Sonuç ta o benim manevi de olsa babam.Tarih yarını gösteriyordu.
Babamın odasının odasına gelmiştim.Albayın postası yoktu.Kapıyı çaldım ve girdim.Tekmil verdim."YÜZBAŞI/ASENA KÖSEDAĞ/MARDİN EMREDERSİNİZ KOMUTANIM"dedim. Babam "Rahat.Neden gitmedin?"dedi.Konuşmadan sadece zarfı ona uzattım.Aldı açtı ve okumaya başladı.Okurken oda şaşırmışa benziyordu.
1-2 dakka durdu ve bana döndü.Tek bir kelime döküldü."Gidecen mi?"dedi.Bende"Bilmiyorum baba sence gidiyim mi?"dedim yüzüne bakarak.Bakışları yumuşadı ve yanıma geldi.Yüzümü avuçlarının arasına aldı ve"Tabii ki git.Bana niye soruyorsun.Ha darılmamam içinse asla öyle düşünme.İstersen ben de senle geliyim?"dedi şefkatle bakan gözleriyle.Bende yumuşamıştım.Gözlerinin içine bakarak"Tabii babam gel.Sen istersen gel.O değilde şimdi benim yaşadıklarımın hepsi yalanmıydı."dedim gözlerim dolu dolu."Ben bunların hiç birini hakketmedim.Ben bunların hiç birini hak etmedim.BEN BU YAŞADIKLARIMIN HİÇ BİRİNİ HA-KET-ME-DİM."dedim ve yere çökerek ağlamaya başladım.Şuan hıçkıra hıçkıra ağlıyordum.Babamda yanıma çökerek bana destek olmak istercesine sım sıkı sarıldı.
Şuan koltukta oturmuş,kafamı yukarıya kaldırmış yaşadıklarımı düşünüyordum.Ben ne yaşamıştım böyle.Baba dediğim adamdan şiddet gördüm,hakaret gördüm,tacizde bulunma gördüm ama hiç ne babalık ne de sevgi görmedim.Anne dediğim kadından fırça yedim,bir bardak kırdığım için sopayla dövdüğünühatırlıyom ama hiç bana ne iyilik ne de babamdan korumadı.Abi dediğim adam bile olmayan şahıstan taciz gördüm.Arkadaşlarını eve getirmiş sırf onlara hizmet etmediğim için dayak bile yedim.Ama hiç abilik yaptığını görmedim.
Lojmandaki evimin oraya geçmiştim.Şuan rahat pijama takımı giymiş öylesine televizyona bakıyordum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yaralarım şuan gözler önündeydi.Nerdeyse vicudumun her yerimde yara vardı.
Pansuman yapmadığım aklıma geldi.Ayağı kalktım ve banyoya gittim.Banyodan ilk yardım çantası dolabın içinden aldım ve odama geçtim.Tandiryotutu aldım pamuğa koydum ve yeni yaralarımı temizlemeye başladım.
