Sırlar Gizliydi

3. Bölüm; Bazense Sadece Sessizlik

Yankı okul koridorunda gözden kayboldu. Kulaklığını taktığında açtığı şey bir müzik değildi, bir ses kaydıydı...
*Yarın sabah olduğunda, tek oturan Selin derin düşünceleriyle boğulurken yanına gelenin sorduğu soru onu iyice çileden çıkardı.
Poyraz: Ee, dün Yankı'mla konuştun mu?
Selin: Ne ara senin oldu?
Poyraz: Benim o. Konuştunuz mu?
Selin: Hayır ya. O hızlı gitti zaten.
Poyraz: Kaçmıştır senden.
Ateş: Her ne kadar normal biri olsa da ona çok güvenme Selin. Yeni tanıyacağız sonuçta.
Selin: Konuşmadım bile kızla.
Anıl ve Gece sınıfa girdi.
Gece: Selam herkese!
Anıl kapının ağzındayken bir anda ittirilmişti.
Bora: Bir çekil be önümden. Zorla geldim zaten.
Yankı: Bora?
Bora: Yankı?
Poyraz: Noluyor lan?!
Ateş: Kapıldı seninki.
Anıl: Benide ittirdi şerefsiz.
Poyraz: Aralarında ne var ki?
Anıl: Eski bir tanışmışlık gibi, baksana.
Bora: Burada ne işin var ki?
Yankı: Beni bilirsin Bora, hatta, en iyi sen bilirsin.
Bora Yankı'ya doğru eğilir.
Bora: Ben bilirim. Ben bilirim ortak.
Yankı: Çok göze batmadan.
Bora: Her zamanki gibi.
Yankı: Elimde bir kayıt var.
Bora: Okul çıkışı.
Yankı: Eski park önü.
Bora: Anlaştık.
Gece: Bunlara ne oldu şimdi? Poyraz ağlayacak gibisin! Hahaha!
Anıl: Üzülme be Poyraz. Sana da birini buluruz.
Poyraz: Niye güzel kızlar belalı tipleri seviyor!
Selin: Sevdiği ne malum?
Poyraz: Çok bariz-
Selin: En son aşk dediğinde 1 gün sürmemişti Poyraz.
Ateş: Başlamadan bitti bee!
Boş dersler konuşmak için değerlendiren ekip Bora ve Yankı'nın ne konuştuğunu kestirmeye çalışırken çalan zili bile fark etmemişlerdi. Boşalan sınıfın havası artık hiç olmadığı kadar sertti. Bir kaç ders sonunda Yankı'yı tek gören Poyraz, adeta süzülerek yaklaştı Yankı'ya.
Poyraz: Evet, evet. Bora kim?
Yankı: Bora işte.
Poyraz: Aranızda bir şey mi var?
Yankı: Hıh, yok. Olsa bile söylememe gerek yok.
Poyraz: Telefon numaranı verdin ama.
Yankı: Numara değil, umut verdim.
Poyraz: Kullanıp kullanmamam bana bağlı yani?
Yankı: Nasıl yorumlayacağına bağlı.
Poyraz: Mesaj anlaşılmıştır! Görüşürüz!
Yankı: Bay bay.
*Yankı dolabın kapağını kapattığında Bora ile karşılaşmıştı, geriye adım atmaması bir yana Bora'ya daha da yaklaştı.
Bora: Kıskanılıyorsun be Yankı.
Yankı: Daha azını beklemezdim zaten.
Bora: Kayıt neymiş bakalım?
Yankı: Okul çıkışıydı hani?
Bora: Sabredemedim.
Yankı: Selin'e istediğimizi yaptırabileceğimiz bir koz var elimde.
Bora: Şikayetçi olursa?
Yankı: Tüm okul bu kaydı dinler.
Bora: Dediklerini yaparsa?
Yankı: Haha, yapmayacak.
Bora: Nasıl yani?
Yankı: Baskıya dayanamayanlar ne yapar Bora?
Bora: Ha, bir dakika.
Yankı işaret parmağıyla karşı binanın çatısını işaret etti. Bora ona sırıtarak baktı.
Bora: Manyak mısın sen? Sen böyle büyük olaylarla ilgilenmezdin. Çıkarır, ve bırakırdın.
Yankı: Bu... benim hayatıma dair bir şey.
Bora: Sen yapıyorsan, bende arkandayım Yankı. Yıllardır olduğu gibi, her zamanki gibi.
Yankı: Sağol Bora.
Yine ve yine sessizlik, sessizliğin yankısı da olur bazen, sadece insanlar duyamaz, o yankıyı duyan bir başka olur. Ya kalbi paramparça olur, ya sanat olur. Olur, olur böyle şeyler. Bazense, sadece sessizlik...