"Evet, gençler. Biliyorsunuz ki, her yıl okulumuzda bir müzik yarışması yapılıyor. Bu yarışmaya diğer okullardan da katılanlar oluyor. Bu yıl bizim okulumuzu temsil edecek grubu ben seçeceğim ve en iyi öğrencilerimizden seçeceğim."
Bayan Kim, sınıfa göz gezdirmeye başladı.
"Chanyeol, Minhee ve Baekhyun. Minhee, kadın vokalsin. Baekhyun, sende erkek vokalsin. Chanyeol, sende gitardasın."
Bütün sınıf uğuldamaya başladığında Bayan Kim susturmaya çalıştı. Elimi kaldırdım, "Bayan Kim, benim yerime başka bir vokali seçebilir misiniz?" diye sordum. "Neden?" diye sordu Bayan Kim. Oradan Jongin ayağa kalktı. "Hocam ikisi asla anlaşamıyorlar, ezeli düşmanlar" derken Jongdae "Hocam savaş çıkar" dedi. Chanyeol bana dönüp sırıttı.
"Ne o? Korkuyor musun benden? Yoksa kendine mi güvenmiyorsun?"
"Bayan Kim, efendim. Vazgeçtim, yapacağım" dedim Minhee'ye bakarak.
"Chanyeol, Baekhyun ve Minhee. Size güveniyorum."
***
Ders bittiğinde Minhee yanıma geldi. "Baekhyun, hangi şarkıyı söyleyeceğiz?" diye sordu. "Sen seçebilirsin sorun yok, bana farketmez" dedim.
"Bana farkeder ama."
Chanyeol yanımıza geldiğinde ona baktım, "Bir an önce seçin ki bende çalışmaya başlayayım" dedi. Tekrar Minhee'ye döndüm. "İrtibatta kalıp akşam şarkıyı düşünelim, grup kuracağım" dedim.
"Grubun lideri sen misin?" dedi alaycı bir şekilde Chanyeol. Cevap verme gereği bile duymadım.
***
Chanyeol'un anlatımından
Akşam eve döndüğümde çok sessizdi ve bu normal değildi. "Anne, ben geldim!" diye seslendim ama cevap gelmedi. Daha sonra ayakkabımı çıkarırken bir hıçkırık sesi duydum, karanlık salonumuzdan geliyordu. Salona girip ışığı açtım ve koltuğun kenarında yerde oturup ağlayan annemi görmemle hızla yanına gittim. "Anne, anne iyi misin? Neden ağlıyorsun?" diye sordum. Annem bana baktığında yüzündeki yaraları gördüm, "O mu geldi buraya?" dedim.
"Chanyeol-"
"O derken? Babanla böyle mi konuşuyorsun?"
Ona dönüp yaklaştım. "Bir daha, anneme dokunursan seni gebertirim. Duydun mu beni, Park Sungjun? Seni gebertirim. Şimdi siktir git bu evden, bir daha buraya geldiğini görürsem bir daha gelmemeni sağlarım."
Babam olacak adama kapıyı açtım ve onu iterek kapının dışına attım. "Şimdi siktir git, fahişelerinde kal" dedim ve kapıyı kapadım. Annemin yanına dönüp ona sımsıkı sarıldım, sinirden elim ayağım titriyordu. "Güvendesin anne, ben buradayım. Geçti. Söz veriyorum bir daha gelemeyecek" dedim.
"Chanyeol, bebeğim... Şuan daha iyiyim ben, tamam mı? Sakinleş lütfen bebeğim..." Annem bunu söylerken telefonum titredi. Telefonumu alıp baktığımda Baekhyunun aradığını gördüm, bir süre bakarken annem "Açmayacak mısın?" diye sordu. Biraz daha durup aramayı cevapladım.
"Heh! Sonunda açtın, zahmet olacak ama mesajları kontrol eder misin? Malum çalışman gerekiyor-"
"Baekhyun..."
"Sen... İyi misin?"
"Değilim, yarın... Yarın konuşalım mı bu şarkı işini?"
"Siktir et şarkıyı, neler oluyor? Neden sesin titriyor?"
"Baekhyun şuan çok sinirliyim, sana durduk yere kızmak istemiyorum. Yarın konuşalım."
"Tamam o zaman, görüşürüz."
Telefonu kapattıktan iki dakika sonra Baekhyun mesaj atmıştı.
Byun Baekhyun: [Sesli Mesaj]
Sesi açtığımda sakin ve huzur veren bir şarkıyı söyleyen Baekhyunun sesiyle karşılaşmıştım.
"Baekhyunnie'nin sesi çok güzelmiş, bunu sana artığına göre seni düşünüyor olmalı, oğlum" dedi annem.
Cevap vermedim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
s(He)'d Choose Me. | ChanBaek
Fanfiction"O beni seçti, Park Chanyeol. Seni değil." "Öyle mi, Byun Baekhyun?"
