"විහාරා නැගිටින්න ළමයෝ... දැන් එලි වෙලා අනේ.. ස්කූල් යන්නේ නැද්ද ඔයා.."
"හරි අනේ තව විනාඩි 5යි ආ.."
අම්මාගේ සද්දෙට නැගිටපු විහාරා ඇස් දෙක පොඩි කරමින් ආයෙත් බෙඩ්ශීට් එක පොරවා ගනිමින් ඇදේ ඒ මේ අත පෙරලෙන්නට විය.
"ඇයි අද උදේම යන්න ඕනි කිව්වේ නැද්ද ඔයා.."
"අඩ්ඩේහ්... ඔව්මයි.. මට අමතක උනානේ අම්මේ.. වෙලාවට මතක් කරේ.............."
කලබලෙන් නැගිටපු විහාරා බෙඩ්ශීට් එකත් ඇදගෙනම ඇදෙන් බිමට පැන්නාය.
"ඌහ්.....ආව්.."
"මොකද ළමයො කරගත්තේ.. කොයි නැගින්නකෝ දැන්.. අනේ මන්දා මේ ළමයත්..."
බෙඩ්ශීට් එකත් පටලගෙන බිම වැටුණු විහාරාව නැගිටවමින් විහාරගේ අම්මා කියන්නට වූයේ සිනහ වෙමිනි.
"ඔයාට නම් ඉතින් හිනා.. ඉන්නකෝ මන් තාත්තාට කියනවා.. ඔයා මන් වැටුනහම බල බල හිනා වෙනවා කියලා.."
"අනේ කියන්න.. කියලා මට කොරයි දෙන්නා.."
"කොරනවා තමයි.. බලන් ඉන්නකෝ.."
"හා නෝනා හාමු.. මන් බලන් ඉන්නම්.. දැන් ගිහින් ඉක්මනට ලෑස්ති වෙන්න ස්කූල් යන්න..."
"හරි හරි මන් යන්නම්..."
බෙඩ්ශීට් එක අම්මා අතට දීපු විහාරා ඉක්මනට බාත් රූම් එකට දිව්වාය.
_______________________________
"එහෙනම් අම්මා මන් යනවා ආ.."
පඩිපෙල දිගේ දුවගෙන ආපු විහාරා අම්මාගේ කම්මුල සිපගනිමින් කීවාය.
"ඇයි කන්නේ නැද්ද ළමයෝ.."
"නෑ නෑ අද මන් කැන්ටින් එකෙන් මොනවා හරි ගන්නම්..."
සපත්තු දෙක දාගන්න විහාරා කීවාය.
"එහෙනම් තාත්තා මන් යනවා.."
තාත්තාගේ කම්මුල සිපගනිමින් විහාරා කීවාය.
"හරි මයෙ පුතේ.. පරිස්සමෙන් යන්න.."
විහාරාගේ ඔලුව අතගාමින් විහාරාගේ තාත්තා ඈට ආශිර්වාද කරන්නට විය.
නිවසින් පිටතට ආ විහාරා බස් නැවතුම් පොලට ගොස් වාඩි වූයේ බස් රථය පැමිණෙන තෙක්ය. දුරකථනය අතට ගත් විහාරා ජෙසීව අමතන්නට විය.
