"හෙලෝ... කේශ්වී..."
"හෙලෝ.. කවුද මේ.."
"අදුරගන්න බැරිද ඔච්චරටම.. ම්ම්ම්.."
විහාරා ඇසුවේ දුරකතනය රැගෙන කාමරයට යමින් ගමන්ය.
"හරි හරි අනේ.. මන් මේ නිකන් ඇහුවේ ඉතින්.. පොඩ්ඩක් ඉන්න මන් කාමරේට යනකන්.."
දුරකතනයත් රැගෙන කේශ්වී විගස කාමරයට දිව ගොස් දොර අගුලු දැමීය.
"හරි දැන් කියන්නකෝ.."
ඇදෙහි වැතිරෙමින් කේශ්වී පැවසුවාය.
"අද කියන්නෙවත් නැතුව හොරෙන්ම ගියා නේද.."
කට ඇද කරමින් විහාරා කීවේ ඇදෙහි හිද ගනිමිනි.
"මන් ගොඩක් වෙලා ගේට් එක ලගට වෙලා හිටියා. ඔයා ආවේ නෑනෙ.. ඉතින් මන් ආවා.. පරක්කු උනොත් ගෙදර අය බය වෙනවනේ.."
කේශ්වී කොට්ටයක් බදාගනිමින් කීවේ හුරතල් ලෙස සිනහ වෙමිනි.
"ආ ඔයා ගේට් ගාවට වෙලා හිටියද.. අනේ සොරි හොදද.. මන් ජෙසි එක්ක මිස් ලිලීව හම්බෙන්න ගියා හෙට performance එක ගැන චුට්ටක් කතා කර ගන්න.."
"ආ ඒකට කමක් නෑ.. ඔයත් හෙට performance එකක් කරනවද.."
"ම්ම් ඔව් මාත් කරනවා.. මන් හිතන් ඉන්නේ මගේ අම්මගෙයි තාත්තගෙයි චිත්‍රයක් අදින්න.. ඒ දෙන්නාටම හෙට එන්න කීවා නම් හරි ඒක බලන්න.."
විහාරා ඇදෙන් නැගිට ජනේලය අසලට ගියාය.
"අනේ ශෝක්නේ... ඒක නම් බලන්නම වටින චිත්‍රයක්.. අපේ නම් කවුරුවත් එන්නේ නෑ අනේ.. අපේ අම්මටයි තාත්තාටයි වැඩනේ.. ඒ හින්දා එන්න වෙන්නේ නෑ අනේ.."
"ඒකට කමක් නෑ අනේ.. ඔයාගේ performance බලන්න මන් ඉන්නවනේ.. ඒ හින්දා අව්ල් ගන්න එපා.. අනික අම්මයි තාත්තායි වැඩ කරන්න ඕනිනේ නේද.."
