Πόλεμος Και Ειρήνη

Αρραβώνας

1826

Η Θεοφανώ καθόταν στο γρασίδι,στο καταπράσινο γρασίδι που μικρά γαλάζια λουλούδια στόλιζαν,σαν μικρά κεντίδια εδώ και κει.Ομορφη μέρα,ανοιξιάτικη.
Στηριζόμενη στους αγκώνες της ξάπλωσε πίσω να απολαύσει τον ήλιο,που πρόσφερε απλόχερα τη ζεστασιά του.

Πέντε χρόνια πέρασαν από όταν η Μάνη ενώθηκε και ξεσήκωσε για την πολυπόθητη ελευθερία.

~~~

1821

Η Θεοφανώ διάβαζε στον οντά της όταν ο Αντρέι μπήκε φουριόζος μέσα.

"Αντρέι,τι συνέβη?"

"Ξεκίνησε η επανάσταση"

"Ποια επανάσταση?"

"Στην Ελλάδα,η Καλαμάτα ελευθερώθηκε χθές"

Η Θεοφανω έκλεισε το βιβλίο και σηκώθηκε

"Μου το στείλε ο Κανέλλος,ήταν εκεί,πλάι στον Κολοκοτρώνη και τον Παπαφλέσσα"

Η Θεοφανώ πανευτυχής χύθηκε στην αγκαλιά του

"Είθε να θεριεψει,να λευθερωθει ολάκερη η Ελλάδα"

"Θα ελευθερωθεί"

Η Θεοφανώ ήταν τόσο χαρούμενη κι όμως ένιωθε πως ο Αντρέι δεν ήταν, ένιωθε ένα παράξενο σφυξιμο που έπνιγε την ευτυχία του

"Δεν είσαι χαρούμενος?"

Ρώτησε απορημένη η Θεοφανώ

"Θεοφανώ"

Η Θεοφανώ έκανε πίσω

"Αντρέι, μήπως ο Κανελλος?"

"Όχι,όχι,κάνεις από τη σειριά μου δεν χάθηκε"

Πλέον το σφυξιμο είχε ανέβει στο λαιμό, δυσχεραίνοντας τη θέση του

"Τότε?"

Ο Αντρέι έσφυξε τη σπάθα του ησύχαζε στο θηκάρι γύρω από τη μέση του

"Δε μπορώ"

Η ευτυχία χάθηκε από το βλέμμα της Θεοφανώς.Η χαμηλή αυτή φωνή που βγήκε δειλά από τα χείλη του γεμάτη ενοχή.Την αναγνώριζε

1812

Ήταν το πρώτο του ταξίδι στη Μάνη.Εκεί στο γλέντι για του αρραβώνα του ξαδέλφου Τζανή με την Μεταξία Γερακάρη,την είχε αντικρίσει πρώτη φορά.

Θεοφανώ Γερακάρη,η μικρή αδερφή του καπετάνιου της Λάγιας.Στα 20 της χρόνια,μάγισσα σωστή.Ειχε πανέμορφα γαλανά μάτια και ξανθά σπαστά μαλλιά.

Ο Αντρέι κόντεψε να σαλέψει.Καθώς ο παπάς ευλογούσε το ζευγάρι το βλέμμα του ήταν στραμμένο σε εκείνη.Εκείνη σαν κοπέλα προσπαθούσε να κρατήσει κάποιο χαρακτήρα,θα ήταν απρέπεια να προδοθεί.