Πόλεμος Και Ειρήνη

Αητος και Περιστέρα

"Που ξεπορτιζεις πάλι?"

"Αύριο παντρεύεσαι"

"Αύριο,σήμερα θέλω να πάω μια βόλτα με το άλογο"

"Τράβα αλλά μην αργήσεις"

Η Θεοφανώ έτρεξε στο σταύλο και πήρε το άλογο της

"Κοίτα τη, θα αντέξει αυτή κλεισμένη στην Οδησσό?Κολυμπώντας θα γυρίσει"

Είπε ο Σπήλιος κοιτώντας την από το παράθυρο

"Αυτή ξέρει τι θα την κάνει ευτυχισμένη, Σπήλιο και τη χαρά να βγει βόλτα έτσι της τη δίνει εκείνος "

Είπε η Γερακίνα γερνώντας στον ώμο του
ξέροντας πως είχε δίκιο

Η Θεοφανώ σαν αμαζόνα έκοβε μέσα από χωράφια απολαμβάνοντας την ανοιξιάτικο ήλιο που το ανοιξιάτικο αεράκι που έπαιρνε τα μαλλιά της καθώς εκείνη έτρεχε.

Δίχως να το καταλάβει έφτασε στα χωράφια των Λασκαραιων

"Θεοφανώ"

Στο πρόσωπο της αστραψε ένα πλατύ χαμόγελο καθώς αντίκρισε τον Αντρέι.
Τότε έκοψε ταχύτητα και πήγε αργά προς το μέρος του πριν σταματήσει τη φοράδα

Ο Αντρέι την βοήθησε να κατέβει και την κράτησε στην αγκαλιά του

"Μου έλειψες"

Είπε πριν γυρεψει λύτρωση στα χείλη της.

"Μου έλειψες τόσο"

Είπε πριν την αφήσει κάτω

"Και μένα"

Κανείς από τους δύο όμως δεν είχε όρεξη για κουβέντα,ήθελε να νιώσει ο ένας τον άλλο.

"Αντρέι"

"Δε γίνεται αυτό,δε γίνεται"

Είπε ο Αντρέι απελπισμένος

"Αγάθη,την ευλογία σου"

"Θεοφανώ μου"

"Την ευλογία σου"

"Του κυρίου παιδιά μου,πως και από δω?"

"Μια βόλτα ήρθαμε"

"Το βλέπω"

Είπε η Αγάθη χαμογελώντας πονηρά

"Να πηγαίνουμε,θα σε δούμε αύριο στο γάμο"

"Στο καλό,στο καλό"

Η Θεοφανώ πήρε το άλογο της και έφυγε.
Λίγες ώρες απέμεναν,λίγες ώρες.

~~~

Μουσική και φωνές ακούγονταν στον πύργο των Γερακαρηδων.

"Βάλτε κρασί παντρευω την αδελφή μου, ωρε"

Η Γερακίνα με τη Σκευω έντυναν την Θεοφανω στον οντα της