Πόλεμος Και Ειρήνη

Με την ευχή μου

Η Θεοφανώ στολιζόταν από το πρωί.

"Παιδί μου τι λουλούδια ειν τούτα?"

"Γερακίνα,τοιμασε την γιορτινή σου φορεσιά"

"Θεοφανώ,τι μου κρύβεις?"

Η Θεοφανώ προσπάθησε να κρύψει το χαμόγελο της μα δε τα κατάφερε

"Ο Ρώσος?"

"Θα έρθει να με ζητήσει, Γερακίνα"

"Καλά ποτέ προκαματε και τα πάτε?Μια βδομάδα γνωρίζεστε?"

"Ήταν άπλετος χρόνος"

Είπε η Θεοφανώ και έτρεξε να γεμίσει τα βάζα όταν τη σταμάτησε η Γερακίνα

"Καλά και θα αφήσει το στρατό να γίνει καπετάνιος για χάρη σου?"

Η Θεοφανώ άφησε τα λουλούδια το τραπεζικό και γύρισε να κοιτάξει την Γερακίνα

"Ξέρεις ότι αν γυρίσει θα γίνει καπεταναιος έτσι?"

"Γερακίνα"

Το κράτημα στη φωνή της πρόδιδε την ενοχή για αυτό που θα ξεστόμιζε

"Θεοφανώ"

Η Γερακίνα γουρλωσε τα μάτια και την κοίταξε αυστηρά

"Κουνιαδουλα μου για πες μου τι κανονίσατε"

"Είπαμε πως θα πάω εγώ στην Οδησσό"

"Θες να με αφήσεις χήρα?Τόσο αμυαλη είσαι?Θα πεθάνει ο Σπήλιος σαν το μάθει"

"Και τι πρέπει να κάνω?Να τον αφήσω να βρει την τύχη εκεί και να λιώνω μαζί με τα κεριά μη και στεναχωρηθεί ο Σπήλιος?Αν παντρευτώ θα φύγω οπότε Αρεόπολη τι Οδησσός "

"Θα τη σκοτώσω κρατάτε με,βέβαια μωρέ δίπλα είναι"

"Γερακίνα,τον αγαπάω"

"Αναθεμα τους Λασκαραιους"

Είπε και την πήρε στην αγκαλιά της

"Πρέπει να το πω στον Σπήλιο πριν έρθει"

Η Θεοφανώ έκανε πίσω

"Είσαι σίγουρη?"

"Βάλε τα λουλούδια στα βάζα και πες στο και στο Θράσο,χρειάζομαι υποστήριξη"

Η Θεοφανώ βγήκε στην αυλή

"Σκευω έχεις δει τον Σπήλιο?"

"Όχι,Θεοφανώ μου"

"Θα τον βρω"

"Τι έγινε καλέ?Τι τον θες?"

"Παντρεύομαι"

"Ποιον καλέ?"

"Τον Αντρέι"

"Τι?"