Πόλεμος Και Ειρήνη

Ναπολέων

Η Θεοφανώ στάθηκε όρθια για κάμποσα δευτερόλεπτα μέχρι να βρει τη δύναμη να σηκώσει τα πόδια της από το έδαφος και να τρέξει στην αγκαλιά του.Στη Μάνη είχε ζήσει γδικιωμους,είχε φιλήσει τον αδελφό της και τον ανηψιο της πριν φύγουν από το πύργο για να σφάξουν και να σφαχτούν να ποτέ δεν είχε νιώσει τόσο αδύναμη.

"Θα πρέπει να φύγω τώρα"

Είπε ο Αντρέι

Η Θεοφανώ ένιωσε δάκρυα στα μάτια της

"Αντρέι"

"Πρέπει να φύγω,αλλά δε γινόταν να μη σε αποχαιτισω"

"Στο καλό,να σε φιλά η Παναγιά και εμ τη νίκη να σε γυρίσει κοντά μου"

"Θεοφανώ,μήπως να φύγεις?Στην Αγία Πετρούπολη μαζί με τη μητέρα μου-"

"Όχι, Αντρέι εδώ θα σε περιμένω.Αλλος ένας γδικιωμος,άλλο ένα πρωινό στη Μάνη,θα γυαηρεις ζωντανός σε μένα"

Το δάκρυ στην άκρη του ματιού της μαρτυρούσε τον πόνο μα τα λόγια της δεν ήταν ψεύτικα.Θα γύριζε πίσω, στρατιωτικός ήταν,είχα ξαναπάει στον πόλεμο,θα γύριζε νικητής,θα γύριζε κοντά της

Ο Αντρέι την φίλησε γρήγορα και έτρεξε κάτω όπου η υπηρέτρια του είχε ετοιμασίες το σάκο με τα πράγματα του.
Η Θεοφανώ έτρεξες πίσω του και στάθηκε στην εξώπορτα όσο εκείνος έφευγε.

Πίσω είδε και τη Νατάλια και αυτή κλαμενη καθώς χαιρετούσε τον Λεβ

~~~

"Δε μιλώ καλά ρωσικά μα θέλω να ξέρεις πως γυρίσουν νικητές"

Ήταν η πρώτη φορά που η Θεοφανώ είχε μιλήσει με άλλον άνθρωπο στους τόσους μήνες,πάντα ο Αντρέι ήταν εκεί για να μεταφράζει και να της παραστέκεται, πάντα προτιμούσε να γράφει στους δικούς της παρά να βγει με τις αλλες κυράδες κι ας μιλούσαν ρωμαϊκά.Το πρωινό εκείνο,ήταν το ιδανικό να μιλήσει με τη Νατάλια,άλλη καμία δε την ένιωθε όπως εκείνη

"Το ξέρω,Θεοφανω.Θα δεις που σύντομα θα πάρουμε νέα πως ο Ναπολέων θα γυρίσει στη Γαλλία του"

"Ανάθεμα τον"

"Θεοφανω,ξέρω ότι με αποφεύγεις"

"Δεν είναι, αυτό, Νατάλια,απλά προσπαθώ να βρω τα πατήματα μου"

Η Νατάλια χαμογέλασε

"Ελπίζω όταν οι άντρες γυρίσουν να μας βρουν φίλες "

"Θα το θελα"

~~~

"Μεταξία μου,

Πόσο μου χεις λείψει.Δε φαντάζεσαι πόσο μου χεις λείψει,πόσο θα θελα να μαστε δε διπλανούς οντάδες και στα δύσκολα να χωνομαστε στο κρεβάτι η μιας της άλλης και να μιλάμε για ώρες.