Πόλεμος Και Ειρήνη

Τουφέκια δυο

1825

Με τη δολοφονία του Θράσου,όλη η περιουσία είχε περάσει στη Θεοφανώ. Πλεον ήταν η καπετανισσα της Λαγιας, ακόμα κι αν δεν είχε σημασία το αξίωμα όσο η περιουσία

"Τα σεργουνια!"

"Αντρέι,τι συνέβη?"

"Εξαιτίας της περιουσίας σου και της θέσης μου,μας έθαψαν στο συμβούλιο, στα τάρταρα οι αχρειοι!Οι απαίδευτοι!"

"Αντρέι,πες μου τι συνέβη ακριβώς?"

"Φοβούνται,Θεοφανώ,μας περνάνε για τα μούτρα τους.Οτι γυρίσαμε από τη Ρωσία για να πάρουμε κάποιο καλό αξίωμα στην κυβέρνηση"

"Ότι θα αφήναμε τη ζωή μας για ένα αξίωμα σε μια κυβέρνηση μιας σκλαβωμένης χώρας?"

Η Θεοφανώ γέλασε

"Τότε θα έπρεπε να εχθρευονται και τον Μάρκο που είναι παντρεμένος με την Κερασίνα,ο Δραγουμάνος έχει τόσα μπρίκια και κιούπια λίρες.Γιατι μόνο εσένα?"

"Δεν είπα ποτέ μόνο εμένα?Απλά ο Μάρκος έχει ήδη εξουσία εδώ,εγώ έχω στη Ρωσία και το φοβούνται Θεοφανώ"

"Φαγωμάρες και φαγωμάρες ανάθεμα,τα βρήκαμε μεταξύ μας και τα χάσαμε με τους άλλους...λες και είχαμε όρεξη να φέρουμε τα παιδιά μας σε τούτο το χαμό"

"Θεοφανώ,μπορείς αν θες να γυρίσεις στην Οδησσό"

"Όχι,Αντρέι και μη το πάρεις πως θέλω να κάνω κουμάντο,ίσως λίγο μα δεν αντέχω Δε μπορώ να περιμένω γράμματα μια στο τόσο,δε θα περάσω ότι περάσαμε τότε "

Ο Αντρέι έβαλε το χέρι στα χείλη της κάνοντας τη να σωπάσει,να μη ξεστομίσει τις μαύρες εκείνες που πέρασαν χώρια

"Κάποτε με έστειλες εσύ,ο ίδιος στη Μάνη για το καλό μου,Αντρει"

Η Θεοφανώ έβαλε το χέρι της στο μάγουλο του

"Θεοφανώ"

"Αποφάσισες να έρθεις και να πολεμήσεις στον αγώνα,αφησες τα αξιώματα σου,το σπίτι μας,την αγκάλη μου όμως δε θα την ξαναφησεις.Τοτε δε μπορούσα,δεν είχα τη δύναμη να έρθω στα στρατόπεδα της Ευρώπης,τώρα στο χώμα που μας γέννησε και τους δύο,εχω τη δύναμη αυτή και ούτε θα μου τη στερήσεις"

Ο Αντρέι φίλησε την παλάμη της και την τράβηξε στην αγκαλιά της

"Δε θα χα τη δύναμη να το κάνω,καρδιά μου,ακόμα και να θέλα"

~~~

"Καπετανιες δεν υπάρχουν πια,μα καπετάνιοι πολλοί "

Είπε ο Αντρέι ανάβοντας ένα ακόμα τσιγάρο