Cesur ve gözükara bir özel harekâtçı ile cesur ve başarılı bir öğretmenin hikayesi... Tam birbirlerini bulmuşken kader onları ayırdı ve yıllar sonra görev yaptıkları şehirde tekrar karşılaştırdı. İkisinin de kalbinde birbirlerinden başkası hiç olmad...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•
Aras ile birlikte evimin sokağında duruyorduk. Tam karşımızda ise Lale ve abisi Lerzan vardı. Lerzan abiyi ilk defa görüyordum. Aras hafif benden tarafa eğilerek, "Kim bu?" Dedi Lerzan abi için.
Omzumdan kaya kaya bir hal olan çantamı son bir kez daha düzelterek taktım. "Lale'nin abisi." Dedim. Önceden ona Lale'yi anlatmıştım, onu tanıyordu. Biz konuşurken Lale bizi fark etti ve koşarak yanımıza geldi. Yüzünde oldukça endişeli bir ifade vardı. Onu böyle görünce kaşlarım çatıldı. Bugün daha fazla olay yaşamak istemiyordum. Ayakta kalmaya gücüm bile kalmamıştı. Bir iki adım ona doğru ilerledim.
"Lale ne oldu?" Dedim. Dokunsam ağlayacak gibiydi.
"Hilal! Annen aradı ulaşamıyorlarmış sana sonra ben de ulaşamadım sana. Seni çok merak ettim." Diyip birden bana sıkıca sarıldı.
"Ben iyiyim de annemlere ne dedin?" Dedim. Benim ailem fazlasıyla panik yapan insanlardı. En ufak şeye bile fazlasıyla tepki gösteriyorlardı belki de bu, bana olan düşkünlükleri yüzündendir bilemiyorum.
"Ya ben kararsız kaldım, sonra birden ağzımdan kaçtı ama toparlayamadım. Sonradan hatırladım ailene haber vermediğini ya Hilal ben çok özür dilerim ama sana ulaşamayınca başına bir şey geldi zannettim." Dedi. Bakışları pişmanlık doluydu. Kollarından tutup yüzüne baktım.
"Başıma gelmeyen kalmadı zaten." Dedim. O an söylediklerini idrak ettiğimde beynimden vurulmuş gibi oldum. Ne! Annemlere-
"Lale sen yoksa vurulduğumu mu söyledin annemlere!?" Dedim. Dudaklarını büzüm masumca yüzüme baktı. Ben nasıl kızardım ki ona? Ama tam da az önce ailemin ne kadar panik insanlar olduğunu söylerken şimdi benim vurulduğumu öğrenmeleri her şeyi altüst edecekti.
"Özür dilerim Hilal çok özür dilerim. On dakika önce falan telefon ettiler, uçakla geleceklermiş. Buraya geliyorlarmış." Dedi. Yüzümdeki ifadeyi açıklayamıyordum.
"Offf hayır ya." Dedim bitkin bir şekilde. Yanıma her zaman gelebilirlerdi ama şimdi beni böyle görüp üzülmelerini istemiyordum.
"Sakin ol gülüm, bir şey olmayacak. Biraz kalırlar, iyi olduğunu görünce geri dönerler." Dedi Aras. Bir şey demeden ona baktım.
Lerzan abi de bizim yanımıza geldi. Aras'a elini uzatıp selam verdi.
"Selamün aleyküm." Dedi ciddi bir sesle. Aras tüfeğini sağ tarafa çevirip elini uzattı.
"Aleyküm selam." Dedi Lerzan abinin gözlerine bakarak. Çok asildi kurban olduğum.
"Ben Lerzan. Lale'nin abisiyim."
"Aras, memnun oldum." Dedi buz gibi bir sesle. Lerzan abi onu başıyla onaylayıp Lale'ye döndü.
"Aradığında seni almaya gelirim dikkatli ol." Diyip Lale'nin alnından öptü. Sonra da az ilerideki siyah son model arabasına binip uzaklaştı.
