Yangın +18

-8-

Canlariimm hasta olduğum için bölüm aralıkları uzadı kusura bakmayın lütfennn.🌀

Oy ve yorum yapmayı unutmayin noluurrr 💦

Keyifli okumalar dilerimm ❄

🎶
Anıl Emre Daldal - M 🎧

Babam "sana soruyorum lan söylesene ben kiminle konuşuyorum!" Diye bağırdı ve bana öyle bir tokat attı ki vurduguyla yere kapaklanmam bir oldu ama düşmemden daha da kötüsü  kafamı çok fena dolabın sivri bir yerine çarpmıştım. O an bilincimin yavaş yavaş kapanıp, başımın döndüğünü hissettim ve kafam hızlı bi şekilde yere düştü, ben sanırım bayılmak üzereydim.

Ben tam gözlerimi kapatacakken kapının büyük bir hızla açıldığını ve duvara çarptığını gördüm. Kapının üstü şiddetli çarpışla kırıldı ve yere düştü.

Tam o esnada bayılmamak için kendimi sıktım ve gelen kişiye baktım.

Alaz.. yine beni kurtarmıştı.

Bayılmak üzereydim ama aniden gelen uyuşturucu isteğim beni yerle bir etti titremeye başladığımda hapları 2 günden daha fazla suredir almadığımı fark ettim, ama normalde bu kadar süre dayanamazdım ki ben en fazla 2 gün dayanır 3.günü göremeden de bayılırdım bu işte bir terslik vardı ya hastanede uyutuldugum için olmuştu ya da sumeyye bana içirmisti ama 2. Ihtimal imkansızdı çünkü ben Sümeyyenin elinden birsey içmemiştim, sadece şu içmiştim zaten onuda Alaz vermişti iyi de o benim hap aldığımı nerden bilebilirdi?

Babam sinirle Alaza döndü ve "Sen kimsin lan ne haddine evime böyle girmek!" Diyerek Alaz'ın üzerine doğru gittiğinde Alaz dayanamamış olacakki babamın yüzüne sert bir yumruk geçirdi, babam yediği yumrugun hızını alamayıp yere kapaklandı.

Ağzının içinde bir küfür soyledi. Tam babamın üzerine eğilecekken "Alaz" diye inledigimde kafasını yattığım yere çevirdi ve halimi görünce koşarak yanıma geldi. Başımdan tutup kafamı yerden kaldırdı ve başımın altına kolunu koydu.

"Geçti güzelim, bak ben buradayım şşttt geldim güzelim geldim."

"Dayan lütfen.."

Zar zor açık tuttuğum gozlerimle yüzüne baktığım da gözlerimden yaşlar akmaya başladı, neden uzun zaman önce tanışmamıştım ben Alaz'ı?

Beni bu cehennem hayatımdan kurtarmak için her zaman yanımda olabilecek bir kahraman neden bunca zaman sonra karşıma çıktı?

Onunla geçirdiğim son 2 günde benim için neredeyse herşeyi yapmıştı.

"Teşekkür ederim." Diye mırıldandım ama duyup duymadığından pek emin değildim çünkü sesim çok kısık çıkmıştı, ağlamaktan ve yorgunluktan konuşamıyordum.

Alaz kolunu yavaşça kafamın altından çekti ve başımı yavaşça yere koyup ayaga kalktı

Babamın üzerine çullandığında artık dayanamadım ve gözlerimi yavaş yavaş kapattım.

*.*

Gözlerimi yavaş yavaş araladım. Tavanda küçük yıldızların oldugu bir tavanla karşılaştım, burası benim odam degildi.

En son neler olduğunu düşünmeye çalışırken gözümün önüne gelen görüntüler korkudan tir tir titrememe neden oldu.

Babamı neredeyse öldüresiye dövüyordu ve ben hiçbirşey yapamamıştım.