Yangın +18

-10-

Ayayy ben gelmisiiiimmm ❄

Özlediniz mi bakiyim beni???

Geç olsun güç olmasın aşklarım güzel bir bölümle sizlerleyim mmuaaahh 🌀

Keyifli okumalar dileriiimmm 💦

OY VE YORUM VERMEYI UNUTMAYIN

🎶
🎧 Edis - Buz kırağı 🎧

Sol alttaki fotoğraf yerine bastım ve cektiğim fotoğrafı Alaza gosterdim.

"Ay bu çok tatlı olmuş." Diyerek sevinçle çığlık attığımda arka taraftan yabancı bir erkek sesi duydum.

"Ikinizin olduğu bir fotoğraf nasıl kötü olabilirki hanımefendi?"

Arkama bakacakken Alaz yüzümü tuttu ve "odadan çık Emre." Diyerek yüzümü yüzüne çevirdi ama o bana değil Emre dediği kişiye bakıyordu.

"Neden kızın bakmasına izin vermiyorsun Kardeşim?"

Şaşkınlıkla gözlerimi Alaz'ın gözlerine sabitledim.

"Abin olduğunu söylememiştin." Dedim ve soran gözlerle Alaz'a baktım.

"Ne kadar ayıp Efe. Abini sevgiline anlatmadın mı? Bu kadar mı birbirinizin hayatıyla alakanız yok?"

Ne sevgilisi be bu adam ne diyor. Ayrıca Efe kim?

"Efe ismimi sevmediğimi biliyorsun abi ve biz sevgili değiliz. Yeni tanıştığım bir kızla nasıl sevgili olabileceğimi düşünürsün sen?" Bunlar neyin tartışmasını yapıyordu be.

Alaz'ın yüzümü tutan eli sıkılaşmaya başlamıştı ve benim canım acıyordu.

"Ölen kardeşimizin odasına sokup onun yatağında uyutacak kadar yakınlaşmışsınız ama." Dedi o sırada alkışladığını duydum.

"Ne? ben- ben bilmiyordum çok özür dilerim." Dedim ve ayağa kalkmaya çalıştım.

Ama Alaz yüzümü bırakmıyordu.

Yüzüm, yüzüm acıyordu.

Sağ elimi kaldırdım ve Alaz'ın bileğini tuttum. Hissetmemisti, kitlenmiş bir şekilde abisine bakıyordu.

Diğer Elimi de yüzüne uzattım ve yanağına elimi koyarak yüzünü bana çevirmesini sağladım.

Benim ne halde olduğumun farkında bile degildi. Göz göze geldiğimizde acıdan inleyerek "Alaz canımı yakıyorsun." Dedim

Ağlamak üzereydim..

Dolu gözlerle ona baktığımda panikle elini çekti. Ellerimi indirip bacaklarımın üzerine koydum ve başımı eğdim.

Artık gözyaşlarımı tutamayarak onları serbest bıraktım. Ben ne zamandan beri kendimi kontrol edemeyerek insanların karşısında ağlamaya başlamıştım?

Acıyan yanağımı tutarak ovuşturmaya başladım.

Moraracaktı..

"Deniz, güzelim ben-" Emre Alaz'ın sözünü kesti ve nazik bir şekilde yanağımı tuttu.