Yangın +18

-11-

Hoppalaaaaa kim gelmiş yaaaa
AAAA kimmisim tabikiside benn🌀

Yine ve yine çok güzel bir bölümle sizlerleyim. Merakla yorumlarınızı bekliyorum.❄

Tepkilerinizi okuyup onlara yanıt vermek çok hoşuma gidiyor heee.💦

VOTE VE YORUMLARI UNUTMAYINN

Keyifli okumalar dilerim. 🦋

🎶
🎧 Sezen aksu - Firuze 🎧

Halsizce gozlerimi aralayarak yüzüne baktığımda gözlerinden yaşlar akıyordu.

"Ağlama Alaz, benim yüzümden ağlama. Bu benim daha çok canımı yakıyor, yapma." Dedim ve gözlerimi kapatıp kendimi Alaz'ın bedenin üzerine bıraktım.

Alaz tam konuşacakken kapının oradan bir adam sesi duyuldu.

Bu her kimse yaşlı birisi olduğu sesinden belliydi.

"Neler oluyor burada oğlum sen ne yaptığının farkında mısın?" Yaşlı adamın sesi odada yankılandı.

Alaz hızla bana sarıldı ve "geçecek güzel kızım biraz daha sabret." Dedi ve beni yavaşça kaldırdı. Emre ise bir adım geri çekildi ve soğukkanlı bir şekilde yaşlı adamın gözlerine baktı.

"Birsey olduğu yok baba, herzaman ki abim ve saçma sapan şüpheleri " Alaz, yaşlı adamın yanına gitti ve onun omzuna dokundu.

Yaşlı adam, gözlerini Emre'ye dikti. "Oğlum, bu kız kim? Ve Emre ona ne halt yapmaya çalışıyordu?"

Emre, soğuk bir gülümsemeyle cevap verdi: "Sadece onun neden burada olduğunu anlamaya çalışıyorum babacım, Efe her zamanki gibi abartıyor."

Alaz dişlerini sıkarak konuştu. "Bana o isimle seslenmemeni söylemiştim, beni sinirlendiriyorsun."

"'tan tanayı kesin artık. Evlat sende yanıma uğra, bu konuyu seninle konuşacağız." Emre'ye bakarak konuşmuştu.

Emre alayla konuştu.
"Unutmazsam neden olmasın baba.

Yaşlı adam, Emre'ye kuşkuyla baktıktan sonra odadan ayrıldı. Alaz ise hızla yanıma gelip yanağıma elini koydu.

Ifadesizce onları izlemekten baska birşey yapmıyordum.

Kafam karmakarışıktı ve ben nasıl düzeleceğimi dahi bilmiyordum.

Dahada kötüsü korkuyordum.

"Emre'nin seni korkuttuğunu biliyorum, buradan çıkalım." dedi ve beni dışarı çıkarmak için koluma girdi.

Emre ise sessizce izliyordu, bir şey demeden yerinde duruyordu. Gözlerindeki soğuk bakışları hâlâ üzerimde hissedebiliyordum.

Alaz'ın yardımıyla odadan çıktık ve koridorda rahat bir nefes aldım. Ancak içim hala endişe doluydu. Emre'nin tehditleri ve davranışları beni feci bir şekilde korkutuyordu.

Alaz, beni koridorda puf tarzı bir şeye oturtup yanıma oturdu. "Deniz, seni buraya getirmemem gerektiğini biliyordum. Özür dilerim, seni bu duruma soktuğum için."

Başımı olumsuz bir şekilde sallayarak ona baktım. "Senin suçun değil Alaz, inan bana ben de bu duruma nasıl geldiğimi anlamıyorum."

Alaz derin bir nefes aldı ve gözlerimle gözlerinin içine baktı. "Seni korumam gerektiğini biliyorum Deniz, ve bundan sonra seni Emre'nin yanında bırakmam. Yemin ederim, seni güvende tutacağım."