KEYİFLİ OKUMALAR💙
MİRAY DİNÇER
Bir insan beyni olmadan yaşayabilirdi.Makinelere bağlanıp.
Akciğeri olmadan yaşayabilirdi.Solunum cihazına mahkum edilip.
Midesi olmadan yaşayabilirdi.Mide yerine ömür boyu içinde olacak bir torbaya hapsedilip.
Ama kalp olmadan insan yaşayamazdı.Bir mazereti çaresi yoktu.Yaşayamazdı.
Kalbime doğru elimi götürdüm ve aşırı hızlanan nefesimi kontrol etmeye çalıştım.Kalbim deli gibi atıyordu.
Cam kenarı boştu.Evet boştu.Yamaç yoktu.Evet baya baya yoktu.Delirdiğimi hissediyorum.
Arabanın arkasına,önüne sağına ve soluna baktığımda hangi camdan bakarsam bakayım yoktu ve dahası silah patlaması uğuldamıştı az önce kulaklarımda.Korkmalı mıydım?Hayır korkmamalıydım.Yamaç Emir Demirel,kendisine bir çıkış noktası muhakkak bulurdu.Nihayet arabanın altından olduğunu tahmin ettiğim bir durumda camda belirdi. "Yamaç!"Beni duymadı,duyduysa da bakmadı ve silahını doğrulttuğu yere ateş etti.
İyi de katil olup olmadığını bilmiyorduk.Neden öldürmeyi tercih etmişti?Kafamı silahını çevirdiği yere çevirdiğimde aslında adamı değil,duvarı vurduğunu gördüm.Gerçekten fazla zekiydi.Bana iyiyim der gibi bakış attıktan sonra ileriye doğru koştu.Ürpertiyle bakıyordum olanlara.Nitekim bir ya da iki dakika sonra gözden kaybolduğunda iyice arttı bu durum.Tüfek sesini duyan komşular inmeye başladığında artık tamamen korkuyordum.
Yakalanacaktık.
NİLAY SARIOĞLU
Bu işler,benim açımdan rayından çıkacaktı artık.Miraya zarar gelmesinden korkuyordum.Yamaç'ın yanında bir şey olmazdı ona ama Yamaç yanında değilken saçma kararlar alacak kadar şuursuzca hareket ederdi Miray.Bilirdim.
Mirayın yanından ayrılır ayrılmaz eve geldim.Zaten komşu olduğumuz için bu durumlar çok kolay halloluyordu.
Akşamdan kalma makarna vardı ama işin doğrusu yemek yemesem de pek iştahlı değildim.Yemek yemeyi ertelemem gerekti sanırım şu an.Saat daha ondu ama uyuyup yeni bir güne uyanmaktan başka hiçbir şey istemiyordum.Neticede mahallemde bir katil vardı ve katliam gerçekleşmişti.İnsan korkuyordu,bitmesini istiyordu.
Odama girdiğimde boynumdaki gümüş kolyemi komidine koydum ve duşa girmek için hazırlık yaptım.
MİRAY DİNÇER
Komşular inmeye başladığında kafamı eğdim.Sikeyim Yamaç nerdesin ya?Bu konumda daha fazla saklanamazdım.Yamaç'a mesaj attım.
"Nerdesin?????"
Mesajımı tahmin ettiğim üzere görmedi.Ne durumdaydı bilmiyordum ama bildiğim bir şey varsa o da daha fazla bu şekilde saklayamayacağımdı.Komşuların sesleri gümbür gümbür geliyordu.
Daha fazla dayanamadım ve arabadan indim.
NİLAY SARIOĞLU
Duştan çıktığımda tuhaf sesler duydum.Bornozumla beraber çıkamayacağımı kapımın önüne gelince anladım ve üstüme hemen bir şeyler geçirdim.Kapının dışından,apartmandan geliyordu ses.Kapıyı araladığımda alt katın ışığı yanıyordu.
Alt kat Mirayın oturduğu kattı!
Panikle ama sessizce merdivenleri inmeye başladığımda durdum.Mirayın karşı komşusu anlam veremediğim bir şeyi siyah ve oldukça geniş çöp poşetinin içine koymaya çalışıyordu.Neydi o?Ne yapıyordu?Aklı başında biriydi Seniha Hanım.Ama şu an öyle bir aksi görülüyordu ki.Delirmiş gibiydi.Ruh hastası gibiydi.Ben tuhaf tuhaf ona dalıp bakarken asla beklemediğim bir an kafasını bana doğru,pörtlettiği gözleriyle baktı.Refleskle üst kata çıktım.Kapıyı gücün kapattım.
YOU ARE READING
YAŞAM ANLAŞMASI
Jugendliteratur"Seninleyken kendimi kaybediyor gibi oluyorum,gülmekten öleceğim Yamaç dur."dedim eğlenerek. Mırıldandı gülümseyerek. "Kendini benimle kaybediyorsan kimle bulacaksın peki?" Yüzümü buruşturdum. "Felsefe yapma ya,anladın işte." Gülümseme yerleşti yüzü...
