YAŞAM ANLAŞMASI

9.ÇÖL

Keyifli Okumalar🫶🏼

MİRAY DİNÇER

Bazı anlar olurdu,asla unutamayacağınız.

İlkokulda bir arkadaşım arıdan korktuğum için zorbalamıştı beni. "Arıdan bile korkuyor!Korkak Miray...Korkak Miray...

On on bir yaşlarımda bisiklet sürerken yokuş aşağı fren tutmayınca ve yere çakıldığımda yaşlı bir amca ve torunu yanıma gelip beni banka oturtup dizim için marketten yara bandı almışlardı.

On yedinci yaşımda,doğum günümde meyveli pasta sevmiyorum diye inadına meyveli pasta getirmişti yengem.Gecesinde ağlamıştım.

Çocukken tahterevalliye bindiğimde karşımdaki çocuktan hafif olduğum için beni tepede bırakıp gülmeye başladığında arkadan gelen büyük bir abi beni ordan kurtarmıştı ve çocuğa çok kızmıştı.

En sevdiğim çizgi filmin başlamasına beş dakika kala elektrikler gittiğinde annemin kucağında ağlamaya başlamıştım.

İlk üniversite günümde okula giderken önüme köpek çıkmıştı ve ben onu severken o elbisemi yırtmıştı.Sırf o yüzden eve dönüp üstümü değiştirmiş ve haliyle geç kalmıştım.

Ortaokul mezuniyetinde hocalarımdan biri duygusal,dokunaklı bir şarkı söylemişti. Sezen Aksu,Kaybolan Yıllar.Şarkıyı her duyuşumda ağlıyordum,şimdiyse deli gibi hüzünleniyorum.

Bu anları asla unutamıyordum.Hafızamda köklerini salmış anlardı bunlar.İyi ya da kötü.Basit ya da sıradan.Benim için asıl önemli olan kişiler oldu her zaman.Anlardan önce kişileri hatırladım,hatırlarım.

Zorbalayan o çocuk,yara bandı alan yaşlı adam,yengem,beni kurtaran o büyük abi,çizgi filmindeki ana karakter,köpek ve o hocam...

Hayat devam ediyordu,zaman ilerliyordu.

Şimdi ise bu kişilere eklediğim isim Asude Kayalardı.

Şu an tam karşımızda duruyordu.Evet evet,hayal falan değildi.Bu oydu.

"Katil salınmış mahalleye."dedi.Yamaç sinirle soludu içinden. "Nerden çıktın yine sen?"Asude Kayalar bana baktı gülümseyerek. "Geçen sefer az kalsın beni öldürecekti,"Yamaç'a baktı.Sonra bana döndü bakışları. "Teşekkür ederim sarıldığın için,beni kurtardığın için."

Hiçbir tepki vermedim.O ise Yamaç'a döndü bu kez. "Oğlumun saatini istiyorum.Sonra da defolup gideceğim."

"Ne?"Yamaç da ben de şaşırmıştık.Diyeceği şey bu muydu gerçekten?Şunca olaydan sonra?Hesap bile sormuyordu,o kadar sakindi ki...Yamaçtan korkuyordu evet bunu görebiliyordum ama gene de en ufak bir çıkışma bile yaşanmadı.

Asude Kayalar tekrarladı. "Onu sen öldürdün."Yutkundu. "Ölmeden önce bana şans getirecek diyerek babamın saatini takmıştı.O saat...Bana ondan da babamdan da kalan son şey.Yemin ederim bulaşmadan gideceğim.Sadece saat-..."

"Saat yok bende."

"Var biliyorum."

"Saat falan yok!"

Asude Kayalar korkuyla sıçradı.Yamaç ise biraz daha sakinleşip konuşmaya devam etti. "Oğlunun mezarı yok be!Ne saatinden bahsediyorsun?Onu öldürdükten sonra akıntıya attık.Biliyorsun bunu."

"Yapma!"Acı bir anneydi karşımda duran.Sadece acılı bir anne. "Sana yalvarıyorum.O saati biliyorsun çünkü onun Meriç için önemini biliyorsun her şeyden önce.Son dilek hakkım olsun.Defolacağım hayatından!Ama saati ver Yamaç..."

"İki soru soracağım,"dedi Yamaç.Merakla onu dinliyordum.Asude Kayalarınsa beti benzi solmuştu. "Eğer soruları dürüstçe cevaplarsan veririm saati,ki cevapları biliyorum o yüzden sakın yalan söyleme."