Anonim/Texting

2.0

Bir dönem bitişi > 2 ay sonra

Kampta bana bir daha yazma demişti . O zamandan beri Çağanla aynı yerde bile bulunmadık. Neden böyle bir şey olduğunu anlamadım. Sanırım anlayamayacağım da.

2 ay oldu kocaman üç ay. Neler çektim anlatamam.
11.sınıfın 2.dönemine girmiştik. Yakında 19 yaşıma gireceğim. Gene onsuz bir yaş daha.

Onun için daha fazla canımı yakmadım. Akışına bıraktım. Kızlarla daha çok vakit geçirdim. Onlarla aile olduk. Birlikte güldük birlikte ağladık ve birlikte erkeklere sövdük.

Onlarlada konuşmaya çalıştık ama kabul etmediler. Neler olduğunu asla anlamadık tabi.

Okulun bahçesine girdiğimde sudenle karşılaştım. Gülerek yanıma geldi ve koluma girdi. "Mercan, okul çıkışı cafeye gidelim." Dedi heyecanla. Bende aynı hevesle kabul ettim.
Okulun bahçesinde gezerken Uğur'u ve Efe'yi gördük.

İkisi yürüyerek bir şeyler konuşuyordu. Suden kulağıma eğilip. "Bizden sonra iyice kudurdular kesin." Dedi alayla. Onun dediğine güldüm. "Haklısın valla." Yanlarından geçerken Efe göz ucuyla bize baktı. Uğur bizi görmedi bile. Bizi. Beni ve sudeni.

Sınıfa çıktığımızda Simay ve Aysel'le karşılaştık
Gülümseyecek cam taraftan olan sandalyeme oturdum. Yanıma Simay oturdu. Önümüze ise Aysel ve suden.

Simaylar okuldaki kızların dedikodusunu yapıyorlardı. Gülerek onlara baktım.

Ayağa kalktım. "Hadi ben sınıfa gidiyorum. Ders başlar birazdan." Çantamı alıp yerimden kalktım.

Suden ağlamaklı bir sesle. "Gitmeeee."
Dudaklarımı büzdüm. "Üzgünüm balım."

Balım... ah be.

Onlara el sallayıp okuldan çıktım.
Okulumuz A blok ve B blok olarak ayrılıyordu.
Ben A bloktaydım yani sayısal.
Diğerleri B bloktu. Efe hariç. Maalesef onla aynı sınıftayım

Okula girdiğimde girişte Uğur'u gördüm. Bu burda ne yapıyordu? Yanından geçip gidecekken kolumu tuttu. Bi ona birde kokumu tutan eline baktım.

"Ne var Uğur?" Dedim düz bir sesle. Kolumu bıraktı ve tam karşıma geçti.

Birden yere çöküp ayaklarıma kapandı. Kocaman gözlerle ona baktım.

"Nolur beni affet Mercan. Noğlarrrr."
Etrafa şaşkınca baktım. Bir kaç kişi bize dik dik bakmıştı.

"Uğur kalk!"
"Nolur beni affet Mercanaşkım! Çok pişmanım. Noğlarrr. Ben gerçekten sizi bırakmam istemedim." Yüzünü bana kaldırdığında gerçekten ağladığını gördüm.

"Affetim Uğur, kalk rezil olduk."
Gülerek ayağa kalktı ve bana sıkıca sarıldı. Karışılıl verdiğimde daha fazla sarıldı.

Gülerek ondan uzaklaştım. "Teşekkür ederim Mercan. Ben şimdi gidiyorum. Görüşürüz!" Diyip cevap vermemi beklemeden kaçtı. Küçük bir gülümsemeyle sınıfıma çıktım.

Allah'ıma şükür hoca gelmemişti. Hızlıca yerime oturup hocayı beklemeye başladım. Yanıma arkadaşlarımın gelmesiyle onlarla sohbet etmeye başladım.