Arkadaşlıktan Öte

13.Bölüm-Sensiz Ben

Bölüm Şarkısı:Pera-Sensiz Ben 

NOT: Arkadaşlar bölümlerin hızlı gelmemesinin sebebi bölümler arasında oy ve yorum farkı olması. Yani bölümler arası oy ve yorum farkı olmazsa daha hızlı gelecektir. Bilginize.. !! :)

Ya zaten bizim sınıftan olacağını pek sanmıyordum ama yine de öyle bakıyordum. Tam 'Amaaan boşver!'diye bir düşünce aklımı kurcalamıştı ki yalnızca iki numara bakmadığımı gördüm. İlkine baktım değildi ve ikinci numara baktım. Başı aynıydı. Ortası da aynıydı. Ve sonu da aynıydı. Bir saniye! Yok artık! Oha! Olamaz! Bu numara bizim sınıftan birisinin mi yani?Oha Arya buldun!! Diye düşünürken numaranın kime ait olduğuna baktım. Allah kahretsin! *** 

****

Bu Emre'nin numarasıydı. Emre mi? Nasıl olur? Kendimi inandıramayıp numarayı tekrar-tekrar kontrol ettim. Evet gerçekten de Emre'nin numarasıydı. Bana tüm bu mesajları ve video'yu Emre mi atmıştı yani.. Ama neden ki? Asil ile aralarında hiçbir şey yokken neden Asil'i dövme girişiminde bulundu ki? 

 Şaşkınlığın verdiği stres ile yatağımdan kalktım. Sinirden tırnağımı yemeye başlamıştım. Bir deli gibi odamda bir o yana bir bu yana dolaşıyordum.

 Düşünmeye başladım. Neden yaptığını, bu video'yu neden bana attığını düşünmeye başladım. Acaba kavgaya tutuştular sonrada Emre onu orada dövdü mü? 

 Emre hiç beklemediğim biriydi. En önemlisi de yıllardır arkadaşım olan adamı döven adam, yıllardır aşık olduğum adam olunca durum daha bir karmaşık hale geliyor. Hiçbir duygu hissetmiyordum. Gerçekten de şuan duygu karmaşası yaşıyordum.

 Ya off ya! Hayat bu kadar çirkin olabilir mi? Bir insan bu kadar şanssız olabilir mi? Demek ki olabiliyormuş. Ama belki de Emre değildir. Belki de ben yanlış kaydettim. Ahh kimi kandırıyorsun sen Arya ya? Bu ihtimal çok saçma! 

 Ama bari böyle bir video atacaksın neden numarayı gizlemiyorsun? Yani yanlışlıkla mı? Yoksa bu bir özgüven belirtisi mi?

Aklımı kurcalayan binlerce soruyla birlikte yatağıma uzandım. Şuan gerçekten de aklımda çok soru vardı. Cevap alamayacağım onlarca soru... Bu düşünceleri aklımdan kovmaya çalıştım. Ve zor da olsa uykuya daldım.

 ***

 Sabah uyandığımda kendimi ağır hissediyordum. Yatağımdan kalkmak istemiyordum. Sanki ellerimi yatağa bağlayıp üzerime yüz kiloluk taş koymuşlar gibi hissediyordum. Zor da olsa yatağımdan kalktım. Hemen yüzümü yıkayıp giyinmeye başladım. Yatağımı bile toplamadan odamdan çıktım. Koşar adımlarla merdivenlerden indim ve ayakkabılarımı aramaya başladım. 

 "Ne bu acele?"diye sordu annem şaşkınlıkla. 

"Anne siyah converse ayakkabılarım nerde?"dedim. Bir yandan da ayakkabılığa bakıyordum."Arkandan mı kovalıyorlar tatlım? Sakin ol. Yerde duruyorlar."

 Hemen yerden ayakkabılarımı aldım. Yere çömelip ayakkabımın bağcıklarını bağlayıp annemin yanağına öpücük kondurdum. Ve evden çıktım.

 "Hoşça kal anne. Nedenini gelince anlatırım."dedim. sonra hızlıca yürümeye başladım. Bu acelemin nedeni Emre ile konuşmak istememdi. Gerçekten de bunu hiç düşünmedim yani ne diyeceğimi sahiden bilmiyorum. Yani sevdiğim çocuğa da bunu sormak... Off yine kafam allak bullak oldu. 

*** 

 Okulun bahçesinden içeri girdiğimde gözlerim Emre'yi aradı. Ortalıkta gözükmüyordu. Önüme bile bakmadan bahçede yürüyordum. Hem hızlıydım hem de kafam bir o yana bir bu yana dönüyordu. Ki birine çarptım. Şaşkınlıkla çarptığım kişinin suratına baktım. Aman Allah'ım bu Emre'ydi. Vay canına parfümünün kokusu... Mmm harika!