BİR AŞK HİKAYESİ

🥀 6. Bölüm 🥀

#BabasıGibi

" Ya, işte böyle Berivan teyze. Bakma böyle güçlü göründüğüme de. İçim yanıyor aslında ama yüreğindeki yangın yaksa da içini. Sırf ben, iyi olayım diye ayakta durmaya çalışan Baran'ın çabasını gördüğümden güçlü duruyorum zor da olsa. "

Köy güzelinden duyduklarıyla şoka giren Berivan kollarını açıp da içli içli ağlayan kızı bağrına basarken kendisi de onunla ağladı.

" Ağla köy güzeli, ağla. Dök içini. Dök ve rahatla. Atma içine. Yüreğin ağırlaşır yoksa, taşıyamaz bedenin sonra. Ağla da hafiflesin için. "

Berivan teyzesinin kollarına sığınan Dilan ondan duyduğu sözlerle daha çok ağlarken bu acının nasıl son bulacağını bilmiyordu ve bu da canını daha yakıyor, yakıp kavuruyordu. Bu sırada ne yaptıklarını merak eden ve salondan çıkarak mutfağa doğru yürümeye başlayan Baran ise kapıya yaklaştığında konuşmaya başlayan karısıyla bir anda kalakaldı. Sonra da içeriye girmekten vazgeçip kapı eşiğinde durarak onu dinlemeye başladı. Ondan duyduğu her cümle bir ok gibi yüreğine saplanarak kanatırken ölmek istedi o an. Hayatındaki en değerli varlık olan karısının çığlıkları yüreğindeki yangını harlayarak büyütürken de daha fazla dayanamayıp yanlarından ayrıldı ve evden çıkarak evin biraz uzağında olan ormanlık alana ağlaya ağlaya yürümeye başladı. İçi yanıyor fakat hiç bir şey yapamıyordu ve bu da onu günden güne güçsüz bırakıyordu. Uzun süren bir yürüyüşle vardı ormanlık alana. Dizleri üstüne çökerken gözyaşlarına yenilerini ekleyerek devam etti ağlayışına. Ağladı, ağladı, ağladı. İçindeki zehri akıtmak istedi çaresizce. Konuşmak, bağırıp çağırmak istedi sonra. Ama ne yaparsa yapsın evlat acısıyla dolu olan içini rahatlatmayacağını bildiği için vazgeçti yapmak istediği şeyden son anda. Sessizce ağlamaya devam etti hüzünle.

Bir süre sonra kendine gelen Dilan Berivan'la birlikte çayı yapıp salona geçerken salon da koltukta oturmuş gelmelerini beklediğini düşündüğü kocasını bulamayınca anlamaz gözler ile arkasındaki Berivan'a baktı.

" Allah Allah, nereye gitti şimdi bu? Az önce burdaydı. "

Berivan'ın sözlerini dinlerken de aklına gelen olasılıkla boşluğa düştü bir anda. Önüne dönüp titreyen ellerin de zorlukla tuttuğu tepsiyi masaya bırakarak tekrardan arkasına döndü. Kapıya doğru hızla yürümeye başlarken de ardından kendisine

" Kızım, sen nereye gidiyorsun? "

Diye soran kadına

" Baran'ın yanına. Birkaç saatte geliriz teyze. Merak etme. "

Diyerek cevap verdi. Sonra da kocasıyla kendi paltosunu alarak evden çıkıp ormanlık alana doğru yürümeye başladı.

Ağlamaktan bitap düşen bedenini bir süre sonra taşıyamayacağını anlayıp da kendini yere bırakan Baran yere sırt üstü uzanmış yorgun gözlerini kapatarak düşüncelere daldığı sırada üstünde aniden hissettiği ağırlıkla gözlerini açıp kim olduğuna baktı ve karısının üstüne uzanmış olduğunu görüp gülünseyerek sarıldı ona.

" Duyduğun her bir cümle için özür dilerim Baran. Sözlerimin canını ne kadar yaktığını biliyorum. Ama elimde değil. Evlat acısı yakıp kavuruyor beni. Ne. Nefes alamıyor. Alamıyorum. "

Duyduğu sözlerle kollarındaki kadını daha da sıkı sararken de ona

" Zaman herşeyin ilacıdır derler, Dilan. Geçmişi unut, geleceğe bak diyemem sana. Buna hakkım yok çünkü. Ama şunu da bil ki; "

Deyip sustu bir an ve çenesinden tutarak kendisine bakmasını sağlayan gözü yaşlı kadınının gözyaşlarını yanağına koyduğu elinin parmağıyla silerken sözlerini ona

" Hayat, herşeye rağmen devam ediyor. Bak, ben, Civan ve Zeynep babasız büyüdük. Babam öldüğünde ben, 20 Civan 15 ve Zeynep 6 aylık bebekti daha. Toydum Dilan, hiçbir şeyden haberim yoktu. Sadece kendi hayatına bakan bir adamdım ve hiç kimse yoktu yanımda. Bu yüzden de beni herkesten çok seven babamın geri dönmesini çok istiyordum. Ama ölüm diye bir gerçek vardı canım ve bu, bana hayatım boyunca hiç istemediğim kadar çok istediğim şeyin imkansız olduğunu haykıran bir gerçekti. Bende ölümünün üzerinden 2 hafta geçtikten sonra bu gerçeğin farkına vararak kendime geldim ve ailemin başına geçerek ağa oldum. Sonrasında. "

Diyerek devam edip yeniden sustu. Amacı çenesinin bırakıp başını tekrardan göğsüne yatırarak yanağını okşamaya başladığı kadınına yanlız olmadığını ve hayatın herşeye rağmen devam ettiğini göstermekti. Bı yüzden de konuşmasını ona

" Sizleri aramaya başladım. Amacım kan dökmeden size acı çektirerek intikam almaktı. Tek hedefi oydu, sadece o. Ama sana ilk görüşte aşk olmam ve senin de bana yıllardan beri aşık olduğunu öğretmem bendeki bütün dengeleri değiştirdi. Bana olan sevgin ve aşkın zaman içinde sana alışmamı, senden vazgeçmememi sağladı. Şu zamana kadar yaşadığımız onca şeye rağmen birbirimizden vazgeçmedik ve devam ettik yolumuza. Fakat şimdi sen, biz herşeyi yoluna koymayı ve yeniden anne - baba olmayı kararlaştırmışken böyle ağlayarak daha da çıkmaza sokuyorsun işleri. Yapma Dilan. Kendimizi daha yeni yeni toparlamaya başlamışken yapma. Kanatma kabuk bağlayan yaralarımızı. Gel, yeniden anne - baba olalım. "

Diyerek tamamladı. Kocasının konuşması boyunca sessiz kalarak onu dinleyen Dilan ise isteğini haklı bularak başını kaldırdı. Elini yüzüme merakla bakan kocasının yanağına koyarken ona

" Haklısın galiba. Dediğin gibi hayat, her şeye rağmen devam ediyor ve bu yüzden ben, hayatım boyunca geçmişte yaşadıklarımızı, oğlumuzu, hiçbir zaman unutamayacak olsam da seninle mutlu olmaya değer. Bu nedenle ben. Yani bende. Bende istiyorum. Ama bir şartım var. "

Dedi ve yüzüne mutlulukla gülümserken kendisine

" Nedir? "

Diye soran kocasına

" Babası Gibi bir oğlum olana kadar durmayacağız. Anlaştık mı? "

Diye sorup cevap beklemeye başladı. Sonra da kendisini bir anda ona koştuğu şartı duymasıyla mutluluğu artarken kendisine

" Anlaştık. "

Dedikten sonra dudaklarına kapanan kocasının altında önce şaşkınlıktan tepkisiz kalıp kendine gelmesi ile ona karşılık verirken buldu.

Bölüm: 50 beğeniden sonra gelecek...