YENİDEN BAŞLANGIÇ (MHA)

0.4

O gün gelip çatmıştı. Artık hazır olduğuma da ikna olmuştum o yüzden üstümde bir rahatlık vardı.

Uçaktan inip etrafa bakınmaya başladım. Dikkat çeken -yani bana göre- yeşil saçlı, çilli çocuğu hemen görmüştüm. İçimdeki hisle birlikte ona doğru koştum. Beni fark edince o da koşmaya başladı. En sonunda birbirimize sarıldığımızda ikimizin de hızından dolayı ben İzuku'nun boynuna sarılmış, İzuku da beni bir tur etrafında döndürmüştü.

Durduğumuzda ise hâlâ birbirimizden ayrılmamıştık. İzuku belimde olan kollarını beni bir daha bırakmak istemezcesine daha da sıkmıştı. En sonunda arkadaki öksürme sesi ile birbirimizden ayrıldığımızda arkada olan İnko'yu gördüm.

İzuku'dan ayrılır ayrılmaz o da bana koşup sarıldı.

"Ben neyim burada ya?!"

Arkadaki çocukdan farksız dayımın konuşması ile İnko güldü. Ve benden ayrılıp yanağıma bir öpücük kondurunca dayıma yöneldi. Arada olan boy farkı komiğime gitti. Ama tabi ki daha kahkaha atma seviyesine çıkamamıştım. İzuku'ya döndüm.

"Acilen eve gidip senin gücüne bakmam lazım."

İzuku bu dediğime güldü.

"Yarın sınav var hazırlandın mı bari?"

"Tabi ki de!"

"Merak etme sınavda kollarım arkanı."

Dediği şeyle omzuna vurdum.

"Merak etme senin de arkanı kollayan ben olucağım."

● ● ●

Eve geldiğimizde İzuku'yu hemen Allmight ile dolu odasına sürükledim. Ona dik dik baktığımda ise ne istediğimi anlayacak olucak ki konuştu.

"Evde gösteremem ki eve bir şey olur."

Tedirginlikle söylediği şey ile hazır olmadığını anladım.

"Neyse neyse sınavda görürüm zaten."

"Gel bari seninkine bakalım."

Başımı salladım ve odaklanıp bilerekten İzuku'nun altına portalımı açtım. İzuku bir anda aşağıya düşüp kendini yatağının üstünde bulunca şaşırdı.

"Ödüm patladı!"

Dediği şeye 'sahte' gülümsememi sundum. Bakışları gülüşümde kalınca o da gülümsedi.

"Yuu çok güzel gülüyorsun!"

Dediği şey ile özgüvenim daha da artmıştı. Amerika'da olduğum sürece hiç dışarıda gülmemiştim. 'İnsanlar yargılarlarsa ne olur acaba?' diye düşünüp durmuştum çünkü.

"Teşekkürler İzu sen de çok güzel gülüyorsun."

Kapının açılması ile gelen İnko'ya baktım.

"Hadi bakalım yemek hazır!"

"Geliyoruz."

İzuku ile aynı anda dediğimiz şey ile bakıştık. Ve birbirimize gülümsedik.

"Bence siz ikiz değil direkt klonsunuz ama neyse!"

İnko alayla dediği şeye İzuku kahkaha attı.

"Hadi anne hadi yemeğe!"

● ● ●

Bir çok öğrencinin olduğu odada İzuku ile yan yana oturmuş İzuku'nun kendi kendine mırıldanmalarını dinliyordum. Bir anda Iida'nın ayağa kalkıp onu uyarması ile o oturmana kadar ona dik dik baktım. Tırsmış olucak ki bakışlarını başka yöne çevirdi. İzuku'yu etkileyecek şeylerin olmasını istemiyordum ve şimdi İzuku az önceki hâline kıyasla çok daha sessizdi ve bu içimde 'yine' adlandıramadığım bir his ile beni dürtülüyordu. Ağız İzuku'nun ağzı değil mi? Size ne?