Bölüm 1

522 21 0
                                    

Yorum yapmayı ve oy atmayı unutmayın lütfen🙏❤️

Halam ve eniştem beni görünce gülümsediler.Halam bana sarılınca ağlamaya başladı.Hem evlenmemi isteyip hem de böyle ağlamasını saçma bulsam da tek kelime etmeden geri çekilmesini bekledim.Önce eniştemin sonra da halamın elini öperek beni bekleyen kalabalığa ilerledim.Uraz Karanı daha önce hiç görmediğim için kim olduğunu bilmiyordum ama etrafında toplanan kişilerden anladığım kadarıyla ortadaki kişi Urazdı.Belli etmemeye çalışarak onu inceledim.İtiraf etmem gerekirse beklediğimden daha yakışıklıydı.Uzun boylu ve beyaz tenliydi ama beyaz tenine inat saçları ve gözleri simsiyahtı.Gerçi sağ gözü batan güneşten dolayı açık kahve gibi dursa da sol gözü oldukça koyu bir renkti.Saçlarını şekillendirmiş ve siyah papyon ile uyumlu siyah beyaz bir takım giymişti.Sol koluna da adeta ben pahalıyım diye bağıran bir saat takmıştı.

Karanı gereksiz yere fazla incelediğimi farkedince gözlerimi ondan çekerek kalabalığa bakmaya başladım.Göz göze geldiğim takık sapığım Arda ile gerilerek hemen gözlerimi kaçırdım.Bu kadar kişinin içinde bir şey yapamazdı ? umarım yapmazdı...Karanın yanına yetişince önünde durduk.Can abim dolu gözleri ile Karana bakarak konuşmaya başladı."Karan sen benim için çok değerlisin ve seni ne kadar çok sevdiğimi iyi bilirsin ama kardeşim Elis benim için herkesten önce gelir...Sana güveniyorum ama yine de söylemeden geçmek istemiyorum.Kardeşim sana emanet Karan.Onu üzme olur mu ? Onun bizden başka kimsesi yok ama artık sen de varsın,onun ailesi ; her şeyi ol ve eğer ki onu üzecek olursan dostluk falan bilmem seni mahvederim.Bunu da böyle bil." Karan abimi dikkatle dinlemiş ardından da abimi başıyla onaylayarak "Merak etme Can benden kardeşine zarar gelmez bunu da en iyi sen biliyorsun.Gözün arkada kalmasın." diyerek abimin rahat bir nefes vermesine neden olmuştu.İlk defa duyduğum sesi ile ben de keşke daha çok konuşsa da onu dinlesem diye içimden geçirmeden edemedim.Ses tonu çoğu kişiye göre iyi olmayabilirdi ama bana ninni gibi gelmişti.Karan ve abim arasında kısa bir bakışma geçtikten sonra Karan dirseğini kırarak kolunu bana uzattı.Yavaşça abimin kolundan çıkarak onun koluna girdim.Koluna girdiğim zaman kendini kastığını hissediyordum ama emin olamıyordum.Sıktığı çenesini görünce ise bundan emin oldum.Temastan hoşlanmadığını biliyordum ama bu denli rahatsızlık duyduğunu tahmin etmemiştim.

Topuklu ayakkabılarım ile hızlı yürüyemediğim için onun işini zorlaştırdığımın farkında olduğum için zorlansam da hızlandım.Arabaya bindiğimde Karan da arabının etrafından dönerek yanıma oturdu ve araba ilerlemeye başladı.Kısa bir süre sessizlik olsa da ilk konuşan o oldu."Teşekkür ederim" şaşırarak ona döndüm."Ne için ?" Yolda olan bakışlarını yanında oturan bana çevirerek göz teması kurdu.-Duvağımı kafamdan çıkarmıştım.-"Zorlandığımı anlayıp hızlandığın için.Ben gerçekten temastan hoşlanmıyorum ve bunu reddetmek için öyle değilmiş gibi davranmak zorundayım....Neden diye sorma." Nedenini sormak için açtığım ağzımı onu onaylarak kapattım ve bir şey sormadım ama içim içimi yiyordu.Bir insan neden temastan bu denli nefret ederdi ki ? Kadın erkek kimse ile temas etmediğini farketmiştim çünkü abim başta sarılmaya yeltense de sonra kendini tutarak vazgeçmiş ve aralarında kısa bir bakışma geçmişti.Ben de Elissem bunun sebebini öğrenirdim....

Önümüzde ve arkamızda ilerleyen arabalar ile fazla uzun olmayan bir yolculuktan sonra 3 katlı oldukça güzel bir eve ulaştık.Bahçesi araba doluydu.Araba durunca inerek bizi bekleyenlere ilerledik.Tek tek tüm ailesinin ellerini öptüm ardından da düğün olacak yere yani arka bahçeye geçtik.Karan bahçeye çıkmadan önce tekrar kolunu uzattı ve bekletmeden koluna girdim.Çekilen zılgıtlar ve sıkılan silahlar eşliğinde nikah masasına oturduk ve şahitlerin de oturması ile nikahımızı kıydık.Aslında burda erkek çocuk doğurmadan resmi nikah kıyılmazdı sadece imam nikahı kıyılırdı ama Karanın emri ile resmi nikah kıymıştık.Nikah memurunun ayağa kalkması ile bizde ayağa kalktık.Uzatılan nikah cüzdanını elime aldım ve fotoğraf çekimi için kendimi zorlayarak gülümsedim.Çalan dans müziği ile isteksiz bir şekilde dans pistine ilerledik.Karanın omzuna ellerimi koyarak dans etmeye başladım bir yandan da etrafı izliyordum.Bize imrenerek,kıskançlıkla ve sevgiyle bakan bir sürü kişi vardı lakin öfkeyle bakan birileri de vardı ve onlarla az önce tanışmıştım.Karanın vefat eden dayısının eşi ve kızıydı.Bu bakışlarını anlamayarak bakmaya devam etsem de Karanın gittikçe kasılan vücudu ile ona döndüm ve tekrardan sıkılı çenesi ile karşılaştım.Bana dokunmak bu kadar mı kötü bir şeydi onun için ?

Umut Taneleri Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin