Umut Taneleri

Bölüm 4

Sabah uyandığımda Karan daha uyuyordu.Pencereden dışarıya baktığımda havanın daha aydınlanmaya başlamadığını gördüm.Bakışlarımı tekrar Karana çevirdim ve onu izlemeye başladım.Temastan hoşlanmıyor olabilirdi ve bu gayet normal bir şeydi ama bu denli nefret etmesi, tahammül edememesi normal değildi. Ufacık dokunmamla bile hemen kendini kasıyordu.Ne yaşadıysa o bir yıl içinde yaşamıştı ve bu hale gelmişti ama bir yıl boyunca ne yaşamıştı ?

Aklıma gelen tek şey bunlardan birinin  olmamasını dilediğim taciz veya tecavüzdü ama bu gibi durumlarda genelde kadın veya erkek kim tarafından bu duruma maruz kalıyorsan onlara karşı bir koruma iç güdüsü oluşuyordu.Karan da ise kadın erkek farketmiyordu kimseyle temas kuramıyordu...Aklıma gelen şey ile bembeyaz kesildiğime emindim.Hayır ya hayır...Bu kadar ileriye gitmiş olmazlardı değil mi ? Küçücük çocuğa hem kadın ve erkek dokunmuş olamazdı değil mi ? Kriz anlarında "dokunmayın " deyişi aklıma gelince gözlerim dolmuştu.Karanın yatakta dönmesi ile beli açılmıştı.Bakışlarımı belinden çekecekken belinden kasıklarına doğru olan kesik izi ile daha fazla dayanamayarak ağlamaya başladım.

Karanın beni böyle görmemesi için ayağa kalkarak banyoya girdim ve kapıya yaslanıp yere çöktüm.Elimi ağzıma koyarak ses çıkarmamaya çalıştım.Kapının tıklatılması ile hızla göz yaşlarımı silerek ayağa kalktım ve yüzüme soğuk su tuttum.Daha iyi gözükünce kapıyı açarak dışarıya çıktım ve Karan ile göz göze geldim.Kapının önünde endişeyle beni bekliyordu."Elis iyi misin ? Ağladın mı sen ? Hasta mı oldun yoksa ?" Bir bir tahminlerini sıralarken gözlerimin dolmasına engel olamadım.Karan gözlerime korkmuş gözleri ile bakmaya devam etti."Elis beni korkutuyorsun..." İki kere öksürerek çatallaşan sesimi düzelterek konuştum."Bir şeyim yok iyiyim.Sadece kötü bir rüyaydı.Gerçekten Karan iyiyim ben...Sen niye kalktın ?"

Karan bir şey söylemeyeceğime emin olmuş olacak ki bıkkın bir nefes verdi ve elini boynuna atarak gözlerini benden kaçırdı."Senin yokluğunu hissettim ve merak ettim..." Karana içten bir şekilde gülümseyerek bakarken Karan utanmış olacak ki konuyu hemen değiştirdi."Ben biraz hava alacağım istersen sen de gel ?" Gidip gitmemek arasında kararsız kalarak gitme kararı aldım ve yüzümü yıkarken ıslanan tişörtümü göstererek "Gelirim ama sen in istersen ben bir tişörtümü değiştirip hırka alayım gelirim." Karan beni başıyla onaylayarak odadan çıktı.Hızla tişörtümü çıkararak yerine siyah bir tişört altıma da gri bir eşofman geçirdim.Karan ile aynı kombini yaptığımı farkederek gülümsedim.Üzerime de siyah bir hırka geçirdim.Aklıma Karanın da hırka almadığı gelince ona da siyah bir tane aldım.Balkon kapısını açarak odayı havalandırmak için önüne makyaj masasındaki pufumu koydum o sırada gözüme takılan Karan ile gülümsemeye başladım.Beyaz bir kediyi seviyordu.Onu daha fazla bekletmemek için aşağıya indim.

Karanın yanına ilerleyecekken yanındaki Hilal ile bir anlık dondum ama Hilalin yüzündeki nefretle Karana bir şeyler söylemesiyle kaşlarımı çatarak onları duyabileceğim bir mesafede durdum. "Ne oldu Karan yoksa karın da mı sana katlanamıyor ? Gerçi haklı sana kim katlanabilir ki ? En basitinden temas bile kuramıyorsun senin yüzünden onun da bir çocuğu olamayacak ! Yetersizsin kabul et artık ! Kimse tarafından da sevilmiyorsun ! Seni sevseler bir yıl boyunca bunları yaşamana izin verirler miydi ? Annen baban bile seni sevmiyor !" Karanın elini sıkarak yumruk yaptığını ama ona bir cevap vermediğini görünce öfkeyle yanlarına ilerledim.

Karanın yanında durunca parmaklarımı parmaklarından geçirerek sıkıca elini tuttum.Hilal şaşırarak bana bakınca ben Karana döndüm "Hayatım bir sorun mu var ?... Ha bu arada Hilal, benim kocam hiç de yetersiz falan değil ayrıca başta ben olmak üzere tüm ailesi tarafından çok seviliyor.Bir de çocuğumuz olmayacağını kim söyledi ?" Son dediğim ile utangaç bir şekilde gülümseyerek dudağımı ısırdım ve Karana baktım.Karan ve Hilal şok olmuş bir şekilde bana bakarken Hilalin Karanın yüzünü görmemesi için Karanı elinden sürükleyerek çıkışa doğru ilerlettim ve bahçeden çıkarak ilerlemeye başladık.Arkamızdan gelen 4 koruma vardı ama Karan daha fazla dayanamamış ve durarak duvara yaslanıp koca bir kahkaha atmıştı.Ben ise utanarak yere bakmakla meşguldüm.Çok mu ileri gitmiştim acaba ? Ama haketmişti ileri gitmemiştim bence.