Umut Taneleri

Bölüm 6

Bu bölüm geç geldi farkındayım ama yazmadığımdan değil bölümü çoktandır yazmıştım ve taslaklarda duruyordu.Neredeyse hiç etkileşim alamadığım için haliyle de hevesim kaçıyor.Sizden ricam
Lütfen oy atmayı ve yorum yapmayı unutmamanız ! iyi okumalar ❤️ 🥰

15 Mayıs 2009
Tam doğum günümde yaşadığım bu korkunç olayı bugün 14 yaşında kağıda dökmeye karar verdim.15 Mayıs 2009 bu tarihi sakın unutma Karan.Bu gün senin masumluğunun,çocukluğunun en önemlisi minik Urazın öldüğü,tükendiği,bittiği gün...
Bu yaşıma kadar yazma cesareti bulamamıştım ama sesleri silik silik hatırlamamla beraber unutmamın imkansız olduğu bu olayı bu deftere yazma kararı aldım...

15 Mayıs günü doğum günüm olduğu için Denizle güle oynaya eve gidiyorduk.Bir anda önümüzü kestiler ama ben Denizi kurtarmayı başardım.En azından bir abinin yapması gereken şeyi kardeşimi korumayı başarabilmiştim.Kaçmak için çok uğraştığım için en sonunda silahla kafama vurarak beni bayıltmışlardı.Boş bir odada yerde yatarken uyandığımda boynum çok ağrıyordu hatta o kadar ağrıyordu ki neredeyse hareket ettiremiyordum.Kendimi biraz daha toparlayınca yardım çağırmak için bağırmaya başladım.Bir kaç dakika sonra odaya 4 kadın ve 2 erkek girmişti.Sonradan isimlerini öğrenmiştim.Kadınlara Jale,Zeliha,Zerda,Çiçek  erkeklere de Timur ve Tekin diyorlardı.Bu isimleri sakın unutma ve onları bularak tek tek bize yaşattıklarını onlara misliyle ödet,Kaç defa intihar ettiğimizi ve bir türlü ölmediğimiz için kriz geçirmelerimizi hatırla,herkesin bize acıyarak baktığını ; küçücük yaşında artık kendini çocuk gibi değilde kirli biri olarak hissettiğini hatırla.Sakın korkma hepsinden intikamımızı al küçük Uraz için...

Odaya girmiş ve beni dövdükten sonra çıkmışlardı.Bana bunu neden yaptıklarını anlamıyordum.Ertesi sabah uyanmıştım ama uyuyormuş gibi yaparak telefonla konuşan kadını dinlemeye başlamıştım."Hanımım elimizde,evet,evet odada tutuyoruz,peki haber bekliyoruz" sonra o kadın yanıma gelmişti.Saçlarımı okşaması ile korkarak geri kaçtım.O ise pes etmeyerek tekrar yanıma geldi."Ne kadarda yakışıklı bir şeymişsin sen !" Saçımdaki elini vücuduma indirdi... Ondan kaçmaya çalıştım ama bana vurarak eliyle sıkıca tutmaya başladı. Ona ne kadar bağırsam da bir etki etmemişti bana dokunmaya devam etmiş ve öpmeye de başlamıştı.Bağıra bağıra kaçmaya çalışırken içeriye bir adam daha girdi önce şaşkınca bize bakmıştı sonra gülerek yanıma gelmiş ve kadını taklit etmeye başlamıştı...

Defterin üzerindeki göz yaşları izi ve yazanlar ile dayanamayarak defteri yere bırakarak hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.Küçücük bir çocuğa nasıl böyle bir şey yapabilirlerdi aklım almıyordu gerçekten.Aklıma kasıklarına uzanan yarası gelince daha çok ağlamaya başladım ama kendimi sakinleştirerek okumaya devam etmem gerekiyordu.Zar zor sakinleşmeyi becerebildiğimde defteri elime alarak zorlanarak okumaya devam ettim.

İkisinin benimle iş bitince üzerlerini düzelterek gülerek odadan çıkmışlardı.Onların çıkması ile ağlayarak üzerimi düzeltmiş ve elledikleri,öptükleri her yerimi tırnaklarımla kaşıyarak temizlemeye başlamıştım.Bu iğrenç olayın sadece bu defayla kalmasını isterdim ama o günden sonra her gün buna devam ettiler bazen tek bazen 2'si bazen 3...4 hatta 5'i yetmedi 6'sı birden...

Ne kadar günün geçtiğini bilmediğim bir gün yine 3 kişi yanıma gelmişlerdi ama bu sefer adı Tekin'in elinde bıçak vardı onunla ne yapacağını anlamazken önce artık tepki bile veremediğim şeyleri tekrar yapmışlardı ama bu sefer aklında daha iğrenç düşünceler vardı...Bir anda...öpmeye başlaması ile kendime gelerek sonunda bir tepki verdim ve kaçmaya çalıştım.Bana bıçağı sallayarak "Sakın hareket etme yoksa öldürürüm seni !" diye bağırmasına aldırmadan kaçmaya çalışınca elindeki bıçakla belimden kasıklarıma kadar derin bir kesik oluşturmuştu.Diğerleri ne  yaptığını görünce "Ne yaptın sen !?" Diye bağırarak kavga etmeye başlamışlardı.Ben acı içinde ağlarken onlar beni bir yere gömüp kurtulma planı yapıyorlardı...Ama istedikleri gibi olmadı gittikçe yaklaşan araba sesleri ile pencereye bakarak küfür etmiş ve arka kapıdan kaçmışlardı.Ben onca acıma rağmen beni böyle görmemeleri için zorlanarak üzerimi düzeltmiş ve elimi yarama bastırarak ağlamaya devam etmiştim.Gözlerimi açtığımda hastanedeydim ve babamla annem kıpkırmızı olmuş gözlerle benim uyanmamı bekliyorlardı.Elimi tutan annem ile aklıma gelenlerle kendimi tutamayarak kriz geçirmiştim ve o günden bugüne kadar hâlâ kimseyle temas kuramıyorum...