Umut Taneleri

Bölüm 5

Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın lütfen 🙏❤️

Her yerim tutulmuş bir şekilde uyanarak gerindim ve içeriye geçtim.
Saate bakınca ufak çaplı bir kalp krizi yaşadım çünkü saat dokuza geliyordu ve Karan hâlen ortalıkta yoktu.Acaba dediklerimi ciddiye alıp mı gelmedi diye düşünerek telefonumu elime aldım ve Karanı aradım.Telefonunun kapalı çalması ile iyice telaşlanarak odada ileri geri yürümeye başladım o sırada da gözüme komodindeki zarflar çarptı.Zarfı elime alıp açınca yeni kimliklerimizin olduğunu gördüm.Artık kimliğimde Elis Doğan değil Elis Karasoy yazıyordu.Aklıma tekrar Karan düşünce kimliği telefon kılıfıma koyarak odadan çıktım.Hızlıca merdivenlerden inerek dışarıya çıktım.Kimseye yakalanmadığım için sevinerek Karanın arabalarından birini istedim.

Gelen siyah araba ile hemen binerek çalıştırdım ve her ne kadar istemesem de arkamdan gelen korumalar ile şirkete sürdüm.Endişe ile geçen yolculuk sonrası şirketin önünde durarak aşağıya indim  ama şirketin korumaları yüzünden içeriye giremedim."Uraz Karan burada mı hâlâ ? " Kapıdaki adam düz bakışlarını bozmadan "Üzgünüm ama bu konuda kimseye bilgi veremem ve şu an kapalıyız.Lütfen evinize dönün hanımefendi " aklıma gelen kimlik ile telefon kılıfımdan çıkararak adama gösterdim ve "Bakın ben Uraz Karanın eşiyim ve ona ulaşamıyorum.Lütfen artık yol verir misiniz ve odası hangi katta ?" Adam kimliğimi görünce hemen önünü ilikleyerek başını eğmiş ve yol vererek "Üzgünüm Elis hanım, Karan beyin eşi olduğunuzu bilmiyordum.16.kat en son kapı efendim." demişti.Ona cevap vermeden içeriye girdim ve asansöre binerek 16'a bastım.Duran asansörden inince Karanın bağırma sesini duymamla yerimde durarak şaşkınca dinlemeye başladım."Nasıl böyle bir şey yaparsınız siz !? Hiç mi sonuçlarını düşünmüyorsunuz !? Ha abim hiç mi düşünmedin  !? Hadi kendini düşünmüyorsun bize olacakları da mı hiç düşünmedin ha abim !?" Burda durmamın mantıksız olduğunu anlayınca koridorun sonuna ilerleyerek çalmadan kapıyı açtım.

İçeride oluşan sessizlik ve bana dönen bakışlarla birlikte Karan ile göz göze gelince bana şaşkın  bir şekilde baktığını gördüm.Burda olmamı beklemiyormuş gibiydi.Diğer tarafa başımı çevirince de ben şaşırdım bu sefer ikili koltukta Deniz ve tanımadığım bir çocuk oturuyordu.Hepsi şaşkın şaşkın bana bakıyordu."Elis ne işin var senin burada ?" Ters bakışlarımı Karana yönelterek "Eve gelmediğin için olabilir mi acaba sevgili kocacığım ? Seni merak ettim ! Telefonun niye kapalı senin !? Hem bir dakika ne oluyor burda ?" İlk dediklerim ile yumuşayan yüzü son dediğim ile  Denizlere dönünce tekrardan sert bir hâle dönmüştü.Deniz dolu gözleri ile bana bakarak "Yenge gerçekten kötü bir amacımız yoktu.Sadece birlikte olmak istedik.Biz bir-" cümlesini tamamlayamadan Karan sertçe sözünü kesmişti "Bak bir de hâlen konuşuyor ! Artık konuşmak yok Deniz hanım ! Konuşma sırası bende !" Karan bu kadar sinirli olduğuna göre durum ciddiydi."Karan bir sakin olup bana da mı anlatsan acaba ?" Karan bana dönerek "Bu iki aptal kaçmaya kalkmışlar ! Allah'tan kimse farketmeden buldum da kurtardım ! Eğer kaçsalardı ne olurdu biliyor musun ? Ya berdel ya ölüm ! Yani berdeli kabul etseydim sana kuma etmeseydim de Denize mezar ! Bunlar da geçmiş karşıma hâlâ yok şöyle yok böyle ! Kızım delirtecek misiniz siz beni !?" Karanın öfkeden boyunundaki damar belli oluyordu ve ilk defa onu bu kadar sinirli görüyordum.Dün bile daha sakindi siz düşünün....

Karanın yanına ilerleyerek önünde durdum ve parmaklarımı parmaklarından geçirerek elini tuttum.Bakışları bana dönerek gözlerimi buldu.Kendini kasmamak için zorladığını hissedebiliyordum ama yine de elini geri çekmiyordu."Yavrum sakin ol.Sakin sakin halledelim " Karan gülümseyerek beni başını sallayarak onaylamıştı.Bakışlarımı arkamdaki ikiliye çevirince Karanı sakinleştirmem ile rahatladıklarını gördüm ve ters ters "Size gelince Küçük sıpalar kaçmak nedir ya !? Yavrum sen anlat !" Denizi işaret ederek yavrum dememle Karan bana bakarak bir kaç defa öksürmüştü "Yani Deniz sen anlat" Deniz bakışlarını yere çevirdi."Biz 3 yıldır beraberiz ve... birbirimizi çok seviyoruz yenge.Babam hayatta beni Emire vermez biliyorum ben...çünkü Emir düşman aşiretin oğlu...Biz de mecburen kaçma kararı aldık..."