"အဆင်သင့်ပြင်ထား ငါလာခေါ်မယ်"
အရှင်းသက်သာနေပြီဖြစ်ကာကိုယ်တိုင်လမ်းလျှောက်နိုင်သော်လည်း Hyunjin လာတွဲခေါ်မည်ကိုစောင့်နေသော Jisung မှာအခန်းထဲကပင်မထရသေးပေ။
"ငါရောက်ပြီ"
"အင်း မင်းသက်သာလား"
"နည်းနည်းတော့နာနေသေးတယ်"
"အာ ငါကမင်းကိုအပြင်ခေါ်သွားမလို့ကို"
ဝိုင်းစက်လာသော Jisung ၏မျက်လုံးများကို Hyunjin မသိချင်ယောင်ဆောင်လိုက်ကာစကားကိုဆက်လိုက်သည်။
"မသက်သာသေးဘူးဆိုတော့လည်း မင်းအိမ်ကိုပဲလိုက်ပို့တော့မယ်"
"နေ...နေပါဦး ဆေးရုံမှာနှစ်ပတ်လောက်ကြာသွားတော့ငါလည်းအပြင်လေလေးတော့ရှူချင်တယ်လေကွာ"
Bubble Tea ထဲမှာပါတဲ့အနက်ရောင်ပုလဲလေးတွေလိုသနားစရာမျက်လုံးလေးကို Hyunjin ခံနိုင်ရည်မရှိတာကြောင့် ဂုတ်မှဆွဲ၍သာကားပေါ်တင်ခေါ်သွားလိုက်သည်။
Hyunjin ကားအနက်ကလေးကိုအရှိန်တင်ကာမောင်းနေပေမဲ့မျက်လုံးမှာတော့ပြတင်းပေါက်တွင်မေးတင်ကာအပြင်ကိုငေးနေသော Jisung ဆီသာရောက်ရောက်နေမိသည်။
ရှုပ်ပွနေတဲ့ဆံပင်ပျော့ပျော့များမှာလေထဲတွင်ဝဲနေကာကြည်လင်နေသောမျက်နှာလေးနှင့်အတူ၊ပါးပေါ်မှာမှဲ့ထင်းထင်းလေးလည်းရှိသေးသည်။
မျက်လုံးများကိုမှိတ်ထားတာကြောင့်မျက်ခွံဖောင်းဖောင်းလေးများအပြင်ပါးဖောင်းဖောင်းလေးမှာလည်းထင်ရှားလွန်းနေပြန်သည်။
ဒီတစ်လျှောက်လုံး Hyunjin ခံစားလာခဲ့သမျှအရှပ်အထွေးတွေအကုန် သက်သာလာသလိုပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ်ပြန်လည်ရှင်သန်လာသလိုခံစားချက်မျိုးပင်။
ရုတ်တရက်ဆိုသလိုအတိတ်ဆိုးကိုသတိရမိလာပြန်ကာတစ်စုံတစ်ယောက်အပေါ်ခံစားချက်ရှိရမှာကြောက်လာပြန်သည်။ တစ်ပူပေါ်နှစ်ပူမဆင့်ချင်တာကြောင့် ကိုယ့်ကိုကိုယ်ထိန်းလိုက်ရင် Shopping Center တစ်ခုထဲသို့၀င်လိုက်သည်။
"ဒီကိုဘာလို့??"
"အိမ်အသစ်တွေလိုအပ်တာတွေ၀ယ်မလို့"
YOU ARE READING
I Wanna Fuck The One I Envy
Fanfictionရန်သူနှစ်ယောက်ကိုဒီထက်ပိုပြီးရှေ့ဆက်စေချင်ကြမယ်ထင်လို့ ~
