Gel (BXB)

14

BLmacik  ♡ Güzel kalpli"me..

💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜

Ali cümlesini bitirdiği zaman kendimi o kadar kötü hissetmiştim ki..Eğer sabah cümlesini bitirmesini bekleseydim belki de beni yemeğe davet edecekti. Ama bu iyi mi olurdu kötü mü buna karar veremiyordum. Aramız bu kadar kötüyken evlilik yıldönümünü hatırlaması bile ironikti bence..

Belki "işte aradığın fırsat aramızı aranızı düzeltebilirsin" diyeceksiniz ama arkadaşlar bu sefer gerçekten benim çabamla düzelmiş bir ilişki istemiyordum. İşte bu yüzden dün gece Ali kolyeyi taktıktan sonra ağzımın içinde bir teşekkür geveleyip odama çıkmıştım ışık hızıyla.

Şu an da bar taburesinde oturmuş Burağın içkilerini hazırladığı müşterilerin saçma sapan muhabbetlerini dinliyordum.  Bir yandan da tabi ki kendi dertlerimi gözden geçiriyordum.

Acaba ne yapsam. Ali"yi affetsem hiç bir şey olmamış gibi davransam...ya düzelmezse ya hep aynı kalırsa ve ben tekrar hayal kırıklığına uğrarsam bu kadarını kaldıramazdım sanırım.  Ayrıca ben duygularıma çok değer veren biriyimdir yani şu an hislerimin boşuna olduğu çok canımı yakıyordu.

Ben bir şeyler saklıyordu hem de çok ciddi şeyler.. Bunları daha önce konuşmuştuk sizlerle zaten işte bunlar yüzünden de aramıza mesafe koymanın biraz imkansız olduğunu biliyordum.

Kafamı kaldırıp Burak'a döndüğümde elindeki bezle bardakları sildiğini gördüm bir kaç saniye sonra o da kafasını çevirmeden gözlerinin ucuyla bana bakıp sırıttı. Ben de gülümsemek için kendimi zorlarken yanıma yaklaşıp dirseklerini masaya koyup bana doğru eğildi ;

"Hayırdır güzellik ne düşünüyorsun öyle kara kara karadenizde gemilerin mi battı?" Aynı zamanda tek gözünü kırpmıştı hayırdır der gibi. Ben de hafif gülümseyip;

"Bir şey yok yaa başım ağrıyor biraz o kadar."

"Birazdan çıkıyorum işin yoksa bana geçelim sana öyle bir çay hazırlarım ki ağrın falan kalmaz ne dersin?"

Biraz düşündüğümde Ali"nin bu durumu sorun etmeyeceğine karar verdim yani isterse etsin o kadarını şu an düşünmeyecektim Telefonumu çıkarıp Ali"ye "Bu akşam evde olmayacağım sana iyi geceler" diye mesaj attığımda sağ tarafımdan bir bildirim sesi yükseldi kafamı oraya çevirip baktığımda kimseyi görememiştim geri önüme döndüğümde Burak da son müşteriyi gönderip yanıma gelmişti.

"Ee gidiyor muyuz? Diye sordu hafifçe kafamı sallayıp telefonumu elime alıp "gidelim" dedim.

Bir kaç sokak sonrasında oturuyordu Burak evi fazla uzak değildi çalıştığı yere , bence bu çok güzeldi sabahları yürüyüş yaparken işe gitmek bence güzel olurdu. Yürümeyi severdim.

"Evin uzak değilmiş." Konuşmamla beraber Burak bana doğru döndüğünde yüzündeki ifadeyi çözememiştim.. Bir kaç saniye sonra bir şey hatırlamış gibi düzeldi ifadesi.

"Ne dedin dalmışım kusura bakma odaklanamadım da."

"Ah yok sorun değil evin demiştim çalıştığın yere fazla uzak değil."

"Ah evet bilerek buralarda ev tuttum. Zaten sabahın köründe işe gitmekten nefret ederim düşünsene bi de 1 saat yol gitsem sanırım komple sıyırırdım. " Söylediği şeye gülümsedim iyi çocuktu kimseye bir zararı olmayan kendi halinde yaşayıp giden biriydi.

Az sonra beyaz duvarları hafif dökülmüş bir evin yanında durduk "İşte burası da benim dairem gel bakalım." Deyip bahçe kapısını açtı kısa bir yol vardı kapıya kadar. Anahtarı cebinden çıkarıp kapıyı açtı eve girdiğimde. " Neden yalnız yaşıyorsun ailen falan yok mu?" Diye sordum nefes verdikten sonra ;

"Varlar varlar da benim onlarla bir bağım yok sağ olsunlar evlerinde olsunlar." Garipsemiştim benim ailem eğer gerçekten beni isteseydi asla bırakamazdım onları.

İçeriye geçtiğimizde "Ben sana çay yapayım." Deyip yanımdan ayrıldı. Ben de bu sırada evini incelemeye koyulmuştum.

💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜

Bebeklerimmm bu biraz kısa mı oldu samkiii🤔🤔🤔🙂‍↕️

Ha bir de kontrol etmeden attım affedinnn🥰🥰🥰