Selamm Ben Arel. 21 yaşındayım. 19 yaşımdan beri benim çabalarımla süren (Alinin tehditleriyle de olabilir emin olamadım.) bir evliliğim var.
Burada size kısa da olsa hayatımı anlatmak istiyorum, umarım biraz da olsa kalbinizde yer edinebilirim çü...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
@arellendinizz tüm gece ayaktayız haa😋
~ Ali"den
~
Arel"in geri paylaştığı hikayeyi görünce kan beynime sıçramıştı.
Barda otururken bu kadar yakın olmalarına bir şey diyemediğimin üzerine bir de bu piçin evindeydi şimdi hem de bu kılıkla.
Gerçekten kafayı yemek üzereydim. Ve elimden bir şey gelmedikçe daha da deliriyordum. Elimden gelse onu cam fanus içinde saklayacak kimseye göstermeyecektim. Şimdi ise başkasının vücuduna baktığını aklıma getirdikçe deliriyordum.
Kısacık bir mesajla eve gelmeyeceğini söylemişti. Elbetteki ben ordaydım ve bütün bu konuşmalara şahit olmuştum. Arel bilmese de onu hep takip ettiğimi siz biliyorsunuz.
Ona hediye almamın üzerine benimle adam akıllı konuşmamıştı bile. Sonunda düşünüp aramızı düzeltmeye kadar vermiştim, ancak bu sefer de o beni reddetmişti. Evet sözlü olarak reddettiğini söylememişti ama...Hadi amaa bunu anlamayacak kadar aptal değildim.
O Burak"ı zerre gözüm tutmuyordu. Arel her ne kadar arkadaşım o benim dese de tutmuyordu gözüm. Bakışları bakış değildi bi' kere benim saf karım da elbette bunu anlamıyordu.
Kendisine Burak seni arkadaşı olarak görmüyor belli desem ortalığı ateşe verirdi. İlk defa bir arkadaş yapmışım onu da yersiz kıskaçlıklarınla bozmaya çalışıyorsun dediğini duyar gibi olmuştum bile.
Aslında yersiz kıskançlık değildi herif sapık gibiydi. Madem arkadaşı olduğunu iddia ediyordu neden gözlerini dudaklarından/ belinden ayırmazdı? Bu nasıl arkadaşlık oluyor?
Hayır buna bir son vermem gerekiyordu. Arel ne kadar kıyameti koparırsa koparsın o çocuk ona zarar verecekti. Bundan emindim. Bir şekilde onu uzaklaştırmam lazımdı ama ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. Çünkü Arel 3 senedir evli olduğumuzu ve o bana nasıl karışmıyorsa benim de ona karışmamam gerektiğini söyleyecekti.
Tamam evet belki haklı olabilirdi ama gerçekten yanında bulunduğu kişi arkadaş olsaydı buna karışmayacaktım.
Mesaj kısmına girip ona yazmaya kadar verdim iyi de ne yazacaktım ki?
Eve dön? O bir sapık? Beni katil etme? Burak"ı ölü olarak görmek istemezsin? Ne diyecektim acaba...
Siz: Kırmızı dosyamın nerede olduğunu biliyor musun?
Bebeğim: Çalışma odanda değil mi?
Siz: Orada bulsaydım sana sormazdım Arel temizlik yaparken falan kaldırdın mı diye soruyorum sana.
Bebeğim: Hayır ben dokunmadım. En son masanın üzerinde görmüştüm. (23.47)
Siz: Tamam oturma odasındaymış buldum. (23.55)
Bebeğim: Tamam o halde. (23.55)
Siz: Sen ne yapıyorsun nasıl geçiyor? (00.44)
Bebeğim: Çok eğlenceli film izliyorduk biz de. (00.45)
Siz: Fark ettim.
Geç saatte uyuma sabah geç kalırsın.
Bebeğim: Hayır az kaldı zaten birazdan uyuyacağız.
Siz: Uzun bie şeyler giy hava soğuk hastalanma evde değilsin.
Bebeğim: Hayır burası da soğuk değil teşekkürler. Sana iyi geceler.
Siz: Sana da Arel.
Yazdığım şeyden sonra uygulamadan çıkıp telefonu koltuğa fırlattım. Neymiş soğuk değilmiş. Ulan zaten evde değilsin evde bir karış şey giyiyorsun tamam eyvallah senin elalemin evinde o gecelikle ne işin var. Evli barklı adamsın.
Delirecektim gerçekten biraz daha düşünmeye devam edersem delirecektim.
Odama geçip kendimi yatağıma attım uyumam ve biran önce sabah olması gerekiyordu yoksa ben bu gece hiç iyi şeyler yapmayacaktım. Son kez elimdeki telefona göz atıp yastığımın altına koydum. Elimi başımın altına alıp tavanı seyretmeye başladım. Bakışlarım yavaşça pencereye döndü dolunay vardı. Güzel görünüyordu...Bana her zaman Arel" i hatırlatıyordu.
Dolunayı her gördüğümde 5 sene öncesine gidiyordum. Ve sanırım bundan sonra da bu değişmeyecekti.
