Sakin ve başarılı bir okul hayatına sahip olan Balım'ın yaşamı, sınıfında gerçekleşen bir kavgada diklendiği Özgür Hazar'ın etkisiyle tamamen değişir.
Büyümenin zorluklarıyla uğraşan gençler, kendilerine artık bir yol seçmek zorundadır. Bu yaşlarınd...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Denizle dans etmek, onu kontrol etmeye çalışmaktan daha anlamlıdır."
♫
"Anne, ben bugün gitmeyeyim ya! Olur mu?"
Dün gece uzun bir süre ne yapacağımı düşünmüştüm. En sonunda okula gitmezsem beni unutur diye bir karar almıştım. Bu yüzden şu an anneme yalvarıyordum.
"Olmaz, o okula gidilecek."
Çilay'ın gömleğini kurutma makinesinden çıkardı. Ütü masasına bıraktığı sırada Çilay içeri girdi. Bana anlık, kısa bir bakış attıktan sonra anneme ilerledi. "Selvi teyze, bunu şimdi ütülemene gerek yok. Serbest kıyafet günü." dedi. Bu kız ne karıştırıyordu böyle?
Çilay annemin elindeki ütüyü aldı. Annemin garip garip baktığını fark edince bu bakışlar altında gülümsedi. "Ya ben seni çok yoruyorum biliyorum ama çantam yırtılmış. Benim şimdi vaktim yok da sen dikebilir misin?" dedi.
Tamam, şu an annemi buradan uzaklaştırmaya çalışıyordu. Ama neden?
Ben onun ne karıştırdığını anlayamadan annemi gönderdi. Gidip gitmediğini kontrol ettikten ve emin olduktan sonra arkasından bir gömlek çıkardı. "Bu ne!?" dedi sessiz ama bağırır bir şekilde. Boş bakışlarımı elindeki gömleğe yönelttim.
"Benim formam mı?"
Elindekini tekrar baktı. "Evet ama onu sormuyorum." dedi. Sonra gömleği çevirdi.
"Bunu soruyorum!"
Kan mıydı o?
Elinden hızlıca aldım. "Dün o çocuk sana da mı vurdu!? Ben var ya ben! Onu bulup gününü göstermezsem Çilay değilim ha!" dedi. Şu an acayip sinirli görünüyordu.
"Hayır ya, vurmadı bana. Sakin ol. Annemler duyacak şimdi." dedim fısıltıyla. Büyük ihtimalle Rüzgar eşyalarımı sırama bırakırken bulaşmıştı.
"Nasıl sakin olayım ya? Manyaklarla uğraşıyoruz resmen! Birinin yanından geçerken tekme basasım geliyor artık." dedi. Bu dedikleri gülmeme neden oldu.
"Ama yapamıyorsun. Neyse, şimdi sakin ol. Rüzgar'ın burnu kanıyordu zaten. Kavgadan sonra eşyalarımı toplamıştı, sırama bırakırken bulaşmış olmalı." dedim.
"Ne kavgaymış ya, of!"
Bu sırada annemin geldiğini duydum. Şarkı söyleyerek geldiği için duymamam garip olurdu.
Ütü masasından Çilay'ın gömleğini aldım ve kendi gömleğimi içine koydum. Tam bu anda annem içeri girmişti. Çilay'a baktı ve gülümsedi.
"Diktim kuzum."
Çilay yanına gidip cantasını aldı ve annemin yanağını öptü. "Teşekkür ederim Selvi boylum!" dedi sevecen bir şekilde. Az önceki öfkeli civcive ne olmuştu?
