Sakin ve başarılı bir okul hayatına sahip olan Balım'ın yaşamı, sınıfında gerçekleşen bir kavgada diklendiği Özgür Hazar'ın etkisiyle tamamen değişir.
Büyümenin zorluklarıyla uğraşan gençler, kendilerine artık bir yol seçmek zorundadır. Bu yaşlarınd...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bazen yolunu kaybettiğini düşünsen de aslında yolunu kaybetmemişsindir. Sadece yeni bir yol bulmuşsundur. İşin güzel yanı da bu."
♬
Birkaç saat önce
"Şu gömleği verip geleceğim. Kalmasın bende sonra uğraşamam o cadıyla." Özgür sıradan kalkarken Yankı da tuhaf bir heyecanla ayağa kalktı. Özgür bunu farketmişti.
"Sana noluyor mont çocuk?" Özgür gömleği alıp çantasından çıkardığı sırada Yankı konuştu. "O kız Çilay'ın kuzeni, değil mi?"
"Evet. O öyle söylemişti."
"Ben götürürüm." Yankı bunu dedikten sonra Özgür gömleği kendine çekti. "Sen ne alaka oğlum? Ben götürürüm."
Ancak Yankı gömleği bir anda tutup çekti. Özgür şaşkınlıkla elinden giden gömleğe baktı. Yankı boş bulunmasını fırsat bilerek hızla sınıftan çıkarken Özgür kendine gelerek peşinden sınıftan çıktı.
"Yankı? Bir dursana lan!"
Koridordakilerin bakışları eşliğinde 11/A sınıfına girdiler. Yankı sınıfta gözlerini gezdirdi ve bakışları gördüğü kişilerde kaldı. Özgür de yanına geldiğinde Yankı'nın bakışlarını takip etti ve aynı kişiler onunda görüş acısına girmişti.
"Asıl sen hayırdır?"
Balım Çilay'ın kolunu tutan Can'ı işaret etti. "Yine artistlenmeye başladın bak sen." dedi Rüzgar. Balım, Rüzgar'ın dediğini umursamadan Can'ın ensesini sıktı.
"Ne yaptığını zannediyorsun manyak!?"
Rüzgar, Can'ın acı içinde söyledikleriyle Balım'ı omzundan ittirmişti.
"Çok olmaya başladın. Yaptıklarına göz yumuyoruz diye aşma sınırları." dediğinde Balım konuşmaya hazırlandığı esnada Özgür öne atıldı.
"Bugün ne halt ediyorsun acaba Rüzgarcığım?"
"Özgür Hazar?"
Rüzgar şaşkınlıkla Özgür'e baktı. Özgür ise sırıtarak yanına ilerledi.
"Sürpriz."
Ve Rüzgar'a yumruk attı.
Şu an, Balım Kayaalp;
Siyah bir eşofman takımı giyip elime basketbol topunu aldım. Saçlarımı da yukarıdan sıkıca toplayıp odamdan çıktım. Salona ilerlediğimde annem, babam ve Çilay'ı sohbet ederken buldum.
"Ben çıkıyorum."
"Nereye gidiyorsun bu saatte?" Anneme döndüm.
"Anne dedim ya seçmelere diye. Hoca gelmem için çok ısrar etti."
