Sakin ve başarılı bir okul hayatına sahip olan Balım'ın yaşamı, sınıfında gerçekleşen bir kavgada diklendiği Özgür Hazar'ın etkisiyle tamamen değişir.
Büyümenin zorluklarıyla uğraşan gençler, kendilerine artık bir yol seçmek zorundadır. Bu yaşlarınd...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Yanlış tren bazen seni doğru istasyona götürür."
♫
"Hop! Doktor Hanım gel buraya." Birdenbire birinin kollarının beni sarmasıyla şoke oldum. Bu ses çok tanıdıktı. Gülümsedim. "Selam." Bu kadar zaman görüşmemenin verdiği buruk hüzünle gülümsemem istemeden de olsa hemen soldu. Benden ayrılıp yüzüme baktı.
"Yüzün neden bu halde? Beni özlemedin mi yoksa?" Ona sarılıp hıçkıra hıçkıra ağlamak istedim ama yapamadım.
"Sonunda geldin."
"Seni bekliyorduk."
"Uzun zaman oldu."
Onlar söylenirken aralarına oturup denizi izlemeye başladım. Kısa bir sessizlikten sonra hep sesine hayran olduğum o kişi sessizliği bozdu.
"Lisede ne gelirdik buraya be. Zaman çok çabuk geçti."
"Evet. Keşke o da burada olsaydı. En çok o severdi burayı."
Fark etmiştim aslında eksikliğini. Hepimiz biliyorduk, o çok mutlu olduğu bir yerdeydi. Deniz kenarlarında olduğu zamandan bile daha mutlu bir yerde.
"Çağan..." Diye mırıldandım. Rüzgar tatlı tatlı yüzüme vurdu. Sadece hafifçe gülümsedim. Bu esnada arkamızdan bir ses duyuldu.
"Size inanamıyorum! Beni beklemediniz değil mi!?"
♫
"Rüzgar!"
Tam sıraya başımı koymuşken duyduğum ses ile ofladım. Bu Rüzgar kim bilir yine kime sataşmıştı? Gerçi bu ses tanıdık gibiydi ama değerli uykumdan vazgeçip kim olduğuna bakmak istemiyordum. Beni ilgilendirdiğini de sanmıyorum zaten.
"Bu cüzdanın dolabımda ne işi var!?" Aynı ses daha yüksek sesli bir şekilde bağırdı. Dur ne? Cüzdan mı? Dolap mı? Ne saçmalıyordu bu şimdi? Rüzgar o kadar ileriye gider miydi?
Rüzgar'ın alayla güldüğünü duydum. "Ben nerden bilebilirim? Senin dolabın değil mi? Çalmışsın, müdüre bildirdiğim diye bana suç atmaya çalışma!" dedi.
"Seni gebertirim!" Bunu duyduktan sonra sıramın savrulması ve yere düşmemle şokla ortama baktım. Rüzgar savrulan sıramın üzerine yatmıştı resmen. Karşı taraf ise onu yumruklamak için hazırlanıyordu. Başta 'Beni ilgilendirmiyor.' demiştim ama şu an tam olarak beni ilgilendiriyordu.
