Öldürücü Vuruş / Yarı texting

|12. BÖLÜM|

Merhaba herkese nasılsınız?
Umarım iyisinizdir.
Bu hafta sınavlarım başlıyor ve ne kadar bölüm hazırlayabilirim inanın bilmiyorum, aceleyle yazıp hatalı olsunlar da istemiyorum. O yüzden bir süre bölüm gelmeyebilir.

Yazım hataları varsa şimdiden özür dilerim.

Bölüm şarkımız " TNK - Zehirli Sarmaşık "

O zaman yeni bölüme geçelim
Keyifli okumalar dilerim 🦋

Açık unuttuğum perdeden içeri süzülen güneş ışınları gözüme gözüme vuruyordu. Huysuzca yan tarafa dönüp örtüyü kafama kadar çektim.

Tam uykuya dalacağım sırada çalan kapıyla bir hışımla ayağa kalktım bir bırakmadılar ki uyuyalım!

"Yeter ya ne var yine sabah sabah."

Kapıyı açtığımda beni kocaman bir boşluk karşıladı. Kafamı koridora uzatıp etrafa baktım kimse yoktu.

"Ulan yine çocukların eğlencesi olduk iyi mi?"

Ben boş boş etrafa bakarken karşı dairenin kapısı açıldı ardından pembe elbisesi ve elinde oldukça büyük bir tepsiyle melahat abla göründü. Severdim melahat ablayı kendi halinde sevimli bir insandı.

"Günaydın abla."

"Ne günaydını şekerim, öğlen oldu öğlen."

Elimi enseme atıp oradaki saçları çekiştirdim. O kadar olmuş muydu ya?

"Sen nereye böyle abla?"

"Ay verda ne iyi oldu denk gelmemiz, bana yardım etsen çok iyi olur."

"Edeyim ablam edeyim de ne yapacağız ben anlamadım."

Melahat abla şen bir kahkaha atarak elindeki tepsiyi elime tutuşturmuştu. Ben anlamaz gözlerle ona bakarken o özenle pembenin en açık tonu olan hafif topuklu ayakkabılarını giydi. Ardından elimden tepsiyi aldı.

"Bugün çok güzel bir gün şekerparem. Ablamın büyük kızı mezun oldu bende sevinçten duramadım tepsi tepsi tatlı yaptım konu komşu'ya dağıtmak için."

Anında pişman olmuştum. Sitede ne kadar insan varsa hepsiyle samimiydi melahat abla hatta o mendebur suratlı batuhan beyle bile herkesten çok daha iyi anlaşırdı.

Her kapısını çaldığı kişiyle saatlerce kapı önünde dedikodu yapacaktı, yetmeyecek sesleri duyanlar da dedikodulara dahil olacaktı gerisi tam bir curcunaydı.

"Abla iki dakika bekleteceğim seni, sen başla istersen."

"Peki şekerim, bekliyorum."

Kapıyı kapatmaya yeltendiğim sırada melahat abla çok önemli bir şeyi unutmuş gibi bağırdığında korkuyla arkamı döndüm.

"Abla noldu?"

"Ayy verda az daha unutuyordum tepsiden kendininkini alıver kuzum."

Derin bir nefes çektim içime. Tepsinin köşesinde duran küçük tabaklardan birini alarak içeri girdim. Tabağı mutfağa bırakarak odama geçtim.

Elime siyah ve üstünde yeşil detaylar olan eşofman takımını aldım. Sweatshirt'ün içine de beyaz bir tişört giydim. Saçlarımı da tepeden bağladım. Kapşonumu kafama geçirip son kez aynaya baktım.

Telefonumu da alıp evden çıktım. Kapının önünde ayakkabılarımı giyerken melahat ablanın sesini duyabiliyordum şimdiden.

"Ah sorma teyzecim. Garibim yazık tek başına kaldı öylece."