Öldürücü Vuruş / Yarı texting

|18. BÖLÜM|

Merhaba herkese. Nasılsınız?

Bu bölümün beklediğimize değeceğini düşünüyorum. Anonime hakkında bolca bilgimiz var artık

Yazım hataları varsa şimdiden özür dilerim

Bölüm şarkımız "Lia Shine - Bipolar"

O zaman sizi yeni bölümle baş başa bırakıyorum. Keyifli okumalar dilerimm. ✨️🍀

ANONİM'DEN

Kalbim küt küt atıyordu. Leydimi en son iki gün önce görmüştüm, sahi o gece ilk defa sarılmışım ona değil mi? Kaskın ardından da olsa ona ulaşabilmiştim bir nevi.

Son bir haftadır sürekli antrenman yapmakla meşguldüm yoğunluktan dolayı doğru dürüst hiçbir şey yapamıyordum, elçin'in kaybolduğu gün verda'nın yanında olabilmek için antrenmanlarımı ekmiştim ve antrenörüm bunun acısını son iki gündür yeterince çıkarıyordu.

Şimdi ise arkadaşım kaya ile spor salonuna en yakın kafeye gelmiştik tabii pek sevgili antrenörüm Efe bey de bizi yalnız bırakmamıştı, bir öğle molam vardı onda bile dibimden ayrılmıyordu.

Aslında efeyi severdim işinde oldukça iyiydi, benden bir kaç yaş büyüktü fakat iyi anlaşırdık sadece son zamanlarda bir canımı almadığı kalmıştı. Gece saat bilmem kaçta uykumun en güzel yerinde bile arayıp antrenmana çağırıyordu, gıcık olmamak elde değildi.

Kaya'da benim sayemde her zaman olmasa da arada bir nasibini alıyordu bu durumdan.

"Efe hocam ben bu gün izninizle bu koca oğlanı kaçırabilir miyim? Beraber ufak bir işimiz var da."

Ne işimiz vardı acaba? Yüzümdeki ifadeyi koruyarak önce kayaya ardından da efeye baktım. İzin verirse bu benim oldukça işime gelirdi yalan yok.

"Ne işiniz var kaya?"

"Hocam şey."

"Ney kaya?"

Kaya tedirginlikle bana bakıyordu kesin bir haltlar çeviriyordu bu çocuk demedi demeyin. Boğazım kaşındığında önümdeki su şişesini alıp su içmeye başladım.

"İnce iş hocam!"

Duyduğum cümleyle beraber içtiğim su boğazımda kaldı, ben öksürmeye başlarken kaya'da eş zamanlı olarak sırtıma vurmaya başladı.

"Ne ince işi bu?"

"Oldukça ince bir iş Efe hocam."

Efe kayayı dinlemeden bana ters ters bakarak konuşmaya başladı.

"Yakında maçlar başlıyor. Bütün dikkatini onlara vermen gerekiyor farkındasın değil mi Barkın?"

Efe bana bakarken ellerimi havaya kaldırdım ve kafamı iki yana sallayarak alakam olmadığımı belirttim. Efe derin bir nefes alarak kayaya döndü.

"Anlat bakalım kaya neymiş bakalım bu ince iş."

"Hocam gönül işte ferman dinlemiyor."

Efe ve kaya derin bir muhabbet içerisine girmişlerdi bile, açıkçası kaya güzel sallıyordu efe anlamasada ben anlıyordum.

Şiparişlerimiz geldiğinde ben onları dinlemeyi bırakmış kahveme odaklanmıştım ta ki kalbimin teklemesine sebep olan simayi görene kadar.

Verda. Onun ne işi vardı burada? Biz kafenin üst katındayken o ise aşağıdaydı. Hem yanındaki elçin miydi ne ara barışmışlardı?