နယူးဇီလန်က မြက်ခင်းပြင်ကျယ်ကြီးထဲ သူနဲ့ ချန်ချန်ဟာပြေးလွှားနေခဲ့တယ်။ အတိအကျပုံဖော်ရရင် သူကချန်ချန့်ရဲ့ နွားနို့ဘူးကိုလုပြီးပြေနေခဲ့တာပါ။
"ပါပါး သားနို့ဘူးပြန်ပေး!!!"
အာပြဲစိန်လေးက မျက်ရည်တွေဝိုင်းပြီး အော်ငိုနေပေမဲ့ ဟာအိုကတော့ သူ့ကလေးလေးကို စရတာကိုသဘောတွေ့နေပြီး လုံးဝအလျှော့ပေးဖို့အစီအစဉ်မရှိတဲ့ပုံပါပဲ။
"မင်းသာ ပါပါးကို မိအောင်ဖမ်းနိုင်ရင် နွားနို့နှစ်ဘူး၊ရေခဲမုန့်နှစ်ခွက်!"
ဆုကြေးကိုကြားလိုက်တဲ့အခါ ချန်ချန်မှာ အားတွေပြန်ပြည့်လာပြီ။ သူ ပါပါးကို ရအောင်အမိဖမ်းမယ်!!!
ဒါပေမဲ့ ဘယ်လိုလုပ်ပြီးဖြစ်နိုင်မှာလဲ ကလေးနဲ့လူကြီးဟာကို... ပြီးတော့ ဟာအိုက လုံးဝအလျှော့မပေးဘူး သူက ကလေးနဲ့ အတည်ပေါက်ကြီးယှဉ်ပြိုင်နေခဲ့တာ။
"ဟားဟားဟား ချန်ချန် blah blah blah"
ဒီလိုနဲ့ နွေးထွေးတဲ့နေရောင်ခြည်အောက် သားအဖနှစ်ယောက်ဟာ မြက်ခင်းပြင်ကြီးထဲပြေးလွှားနေတယ်၊ သူတို့နဲ့ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာလည်း နွားနို့ထုတ်တဲ့ခြံကြီးလည်းရှိတယ်လေ။ မြက်ခင်းတွေကနူးညံ့လွန်းလို့ ဟာအို ချော်လဲမှာကိုမစိုးရိမ်မိဘူး သူက တောက်လျှောက် သူ့နောက်ကနေပြေးလိုက်နေတဲ့ ချန်ချန်ကိုကြည့်ပြီး လှောင်ရီနေတာ။ ပြေးနေတာကြည့်ပါအုံး ချစ်စရာလေး သူ့အတိုင်းပဲ
*ဘုတ်*
ကလေးကိုလှောင်ချင်ဇောနဲ့ ရှေ့မကြည့်ပဲပြေးနေတာကြောင့် ဟာအိုတစ်ခုခုနဲ့ ဝင်တိုက်မိသွားပြီ။ နူးညံ့ပေမဲ့ သန်မာတဲ့ရင်ခွင်ကျယ်ကြီး။ ထိုရင်ခွင်ကနွေးထွေးပြီး ပူရှိန်းရနံ့လေးသင်းပျံ့နေတာကြောင့် ဟာအိုရင်ခုန်သွားပြီ။ ဒါတောင်သူ နေရောင်ကြောင့် ထိုလူ့မျက်နှာကို သေချာမမြင်ရသေးဘူး။ နေရောင်ခြည်က မျက်စိတည့်တည့် တိုက်ရိုက်ဖြာကျနေပေမဲ့ ကျန်းဟာအိုကတော့ မျက်စိအစူးခံလို့ ကြိုးစားပြီး ထိုလူ့ကိုကြည့်လိုက်ပါတယ်
Oh Romeo ~~~
ချောမောမှုက သူ့မျက်နှာပေါ် မညှာမတာကျရောက်နေတဲ့ နေရောင်ခြည်တွေလိုပဲ တောက်ပလိုက်တာများ... ယောကျာ်းဆန်လွန်းတဲ့ မေးရိုးပုံစံကြောင့် ရှက်သည်းဖိုပြီး နားနားဝဲကျနေတဲ့ ဆံစလေးအနည်းငယ်ကို လက်ညှိုးလေးနဲ့သက်ရင်း ခန္ဓာကိုယ်ကိုယ်မသိမသာလေး မက်လိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့သူအခုအထိ အဲ့ဒီလူရင်ခွင်ထဲကနေတော့ မထွက်ရသေးပါဘူး။
