(A/N Enigma တွေကရှားပါးမျိုးစိတ်တွေမို့ ယေဘုယျခြုံပြောတဲ့ အခါတွေဆို ဟန်ဘင်းကို Alpha လို့ပဲသုံးပါမယ်နော်။ မျက်စိလည်ကုန်မှာဆိုးလို့ ကြိုပြောပြတာပါ^^ ဟန်ဘင်းက Enigma ပါပဲနော်^^ )
———
Gland ရှိတဲ့နေရာက ထိခိုက်လွယ်တယ်။ ထိုနေရာနားရှိ အရေပြားလေး ပါးလွှာနေတာက တမင်များ ကိုက်ရလွယ်အောင် သဘာဝကဖန်တီးပေးထားသလိုပဲ။ ဟန်ဘင်းရဲ့ သွားစွယ်လေးတွေ ဟာအိုဂုတ်ပေါ် ခြစ်ထားပြီး ငုံခဲထားခဲ့တာ။ ကိုက်လိုက်ပြီလား ဆိုတော့လည်း မဟုတ်ပြန်ဘူး။ လျှာဖျားလေးနဲ့ တချက်ချက်သိပ်ပြီး Omega လေးကို ခြိမ်းခြောက်နေတာက ဆောင်းဟန်ဘင်း Enigma ပီသလွန်းတာ မဟုတ်ဘူးလား။
ကျန်းဟာအိုမှာတော့ ကိုယ်စိုက်တဲ့အသီး ကိုယ်ပြန်ရိတ်နေရပြီ။ gland နားကို ဖွဖွလေးကိုက်ထားတော့ မလှုပ်ကမလှုပ်ရဲ တစ်ခါကိုက်လိုက်တာလည်းမဟုတ်ဘူး ဟန်ဘင်းရဲ့ သွားလေးနဲ့ခြစ်လိုက် နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ ဖွဖွလေးနမ်းလိုက် လျှာလေးနဲ့တို့လိုက်လုပ်တာ ခံနေရတာ။ ချိုမြိန်လှတဲ့ နိုပ်စက်မှူတွေကြောင့် မျက်ခမ်းထောင့်မှာ မျက်ရည်ဥလေးတွေတောင် တွဲခိုကုန်ပြီ။
ဟန်ဘင်း သူ့ကိုနိုပ်စက်တယ် မုန်းစရာကြီး...
"အဟင့်"
ဒီလောက်အထိ မြူစွယ်ခံနေရမှတော့ ဘယ် Omega က အကိုက်မခံချင်ပဲနေပါ့မလဲ။ ဟာအိုလည်း pheromone တွေသုံးပြီး ဖျားယောင်းဖို့ကြိုးစားမိလိုက်ပါတယ်။ အခုဟန်ဘင်းကချည်း သူ့ကိုဆွဲဆောင်နေတာမဟုတ်လား။
~ring~ring~ring~
ဟန်ဘင်းရော ဟာအိုနှစ်ယောက်စလုံးရဲ့ လွတ်ထွက်နေတဲ့စိတ်တွေဟာ ထယ်ရယ်ဆီကဖုန်းဝင်လာမှ ပြန်ပြီးအသိကပ်တယ်။ ဖုန်းသံကြောင့် မဖယ်ချင် ဖယ်ချင်နဲ့ လည်တိုင်ကနေခွါလိုက်ရပေမဲ့ ဆောင်းဟန်ဘင်းမျက်နှာက ကျေနပ်ပုံပေါ်မနေ။
"ဟျောင်း ယူဂျင်းကိုလာခေါ်ပါဦး ကျွန်တော်အရေးတကြီးသွားစရာပေါ်လာလို့"
─── ⋆⋅☆⋅⋆ ──
"ပါပါး~~~"
"မပြေးနဲ့လေ"
ချန်ချန့်မှာ သူ့ပါပါးနဲ့ ခွဲတာနေ့တစ်ပိုင်းလောက်ရှိပြီဖြစ်လို့ ချွဲချင်ပြီ။ ဆရာဟန်ဘင်း သား ပါပါးကို နေ့တဝက်တောင်ငှါးထားပြီးပြီဆိုတော့ အခုသားပြန်ကပ်ပြီနော်~
