ဧည့်ခန်းထဲပြန့်ကျဲနေတဲ့ လိမ္မော်သီးလုံးလေးတွေဟာ အသီးသီး အရပ်လေးမျက်နှာဆီ ပြေးထွက်ကုန်တယ်။ ကလေးသဘာဝ ချန်ချန်မှာတော့ပြောချင်တာပြောပြီး သူမဟုတ်သလို လိမ္မော်သီးတွေနောက်ပြေးလိုက်တော့တာပဲ။မျက်နှာချင်းဆိုင်နေတဲ့ ဟာအိုနဲ့ ဟန်ဘင်းမှာတော့ အထိပ်တလန့်၊ အကြည့်ချင်းဆုံမိပြီး ရှက်ကိုးရှက်ကန်းတွေဖြစ်ကုန်တော့တာပေါ့။
လည်တိုင်ကို ရှက်ရှက်နဲ့ပွတ်နေတဲ့လူကပွတ်၊ ဝယ်လာတဲ့ ညစာကိုနေရာချဖို့ဆင်ခြေနဲ့ ပြေးတဲ့လူကပြေးနဲ့။
"ဟာအို ကျွန်တော်ကူလုပ်ပေးမယ်လေ"
"ဪ အင်း...
အဲ့တာဆို...ကျွန်တော်အခုမှပြန်လာတာမို့ အင်္ကျီလေးဘာလေး..."
"အင်းရတယ် ကျွန်တော်လုပ်ထားလိုက်မယ်"
ဟာအိုအခန်းဘက်ကိုအပြေးပြီး ရေချိုးအဝတ်လဲဖို့မလုပ်ခင် ဟန်ဝေ့ချန်ကိုကြည့်ပြီး မျက်လုံးပြူးပြဖို့လည်းမမေ့။
⋆｡ﾟ☁︎｡⋆｡ ﾟ☾ ﾟ｡⋆⋆｡ﾟ☁︎｡⋆｡ ﾟ｡⋆
"ဟာအိုဝယ်လာတာအကုန် ကျွန်တော့်အကြိုက်တွေကြီးပဲ ဘယ်လိုများသိနေတာပါလိမ့်နော်"
သိနေတဲ့လူက စားသောက်ဆိုင်ကပါဆယ်ထုပ်ပေးတဲ့ အန်တီကြီးပဲဖြစ်ပါလိမ့်မယ် ဒါပေမဲ့လည်း...
"အာ...ဒီလိုပဲခန့်မှန်းပြီးဝယ်လာလိုက်တာ ဟန်ဘင်းကြိုက်တယ်ဆိုလို့ တော်ပါသေးရဲ့"
"ပါပါး သားလည်းကြိုက်တယ်"
"သိတယ် များများစား"
သားကိုဘာလို့ ပါပါးက ဘာမဆိုင်ညာမဆိုင် မျက်စောင်းထိုးလိုက်လည်းမသိပေမဲ့ ဒီနေ့ပါပါးဝယ်လာတဲ့ညစာတွေက အရမ်းအရသာရှိနေလို့ စိတ်မဆိုးတော့ပါဘူး။
"ညစာအတွက်ကျေးဇူးပါနော်ဟာအို"
"မဟုတ်တာ မနက်စာထချက်ရတာပိုပင်ပန်းမှာကို ကျွန်တော်ကဒီအတိုင်းဝယ်လာရုံလေးလေ"
"ဆရာ ကျွန်တော်နဲ့အတူတူ Disney ကြည့်မလား?!"
ဆရာဟန်ဘင်း ကျွန်တော်နဲ့အတူတူ Disney ကြည့်မှရမယ်။ အဲ့တာမှ ခဏနေ ပါပါးက ရေခဲမုန့်ကျွေးရင် ဆရာကိုထပ်တောင်းခိုင်းလို့ရမှာ...
