အိမ်ပြန်ရောက်တဲ့အထိ ချန်ချန်တစ်ယောက် အိပ်ပျော်နေခဲ့တာကိုကြည့်ရင် ကစားကွင်းမှာ ဘယ်လောက်တောင် သောင်းကျန်းခဲ့မလဲဆိုတာ သိသာပါတယ်။ ဟာအို နှိုးမလို့ လုပ်လိုက်ပေမဲ့ ဟန်ဘင်းက သူချီခဲ့မယ်ပြောတော့ ဟာအိုလည်း ချန်ချန်လေးကို မနှိုးတော့ဘူး။
ဒီလိုနဲ့ ဆောင်းဟန်ဘင်းက ကလေးချီပြီး ကျန်းဟာအိုကတော့ ဘေးနားမှ ငြိမ်ငြိမ်လေးလိုက်လာခဲ့တာ။ ဓာတ်လှေခါးထဲရောက်တော့ ဟာအိုက အလွှာနိုပ်လိုက်ပြီး ဟန်ဘင်းကတော့ ဟာအိုပြုံးပြလိုက်တယ်။ တစ်ယောက်က ကလေးချီ တစ်ယောက်က အလွှာနိုပ်နဲ့ လိုက်ဖက်ညီနေတာများ အိမ်ထောင်သည်တွေလိုပဲ။
"ဟန်ဘင်း ဒီအခန်း"
အခန်းဝရောက်ခါနီးမှာ ဟန်ယူဂျင်း အင်းအင်းအဲအဲနဲ့ နှိုးလာခဲ့ပေမဲ့ ဟန်ဘင်းက ကိုယ်လေးအနည်းငယ်လှုပ်ပြီး ပြန်သိပ်လိုက်လို့ ဟန်ဘင်းပုခုံးပေါ် ခေါင်လေးတိုးရင်းပဲ ပြန်အိပ်ပျော်သွားပါတယ်။ ဟန်ဘင်း ယူဂျင်းကို ကုတင်ပေါ်ဖြည်းဖြည်းချင်း ချပေးလိုက်ပြီး ကိုယ်ပေါ် စောင်လွှားပေးလိုက်တယ်။ မျက်နှာသေးသေးလေးပေါ် အနည်းငယ်ဖရိုဖရဲဖြစ်နေတဲ့ ဆံပင်တွေပါ သပ်ပေးလိုက်ပြီး ရင်ဘက်ကိုဖွဖွလေးပုတ်ပေးလို့ ချော့သိပ်လိုက်တော့ ချန်ချန် အိပ်မက်ကမ္ဘာထဲ တန်းဝင်ရောက်သွားခဲ့ပါပြီ။
ကလေးသေချာအိပ်ပျော်သွားတာကြည့်ပြီး ဟန်ဘင်းအခန်းထဲမှထွက်ဖို့ ကုတင်ပေါ်မှထလိုက်ချိန်မှာ စောင်နဲ့ခေါင်းအုံးသယ်ပြီးဝင်လာတဲ့ ကျန်းဟာအိုနဲ့ အကြည့်ချင်းစုံမိသွားတာပေါ့။
"ဒါက..."
"ချန်ချန့်အခန်းကကျယ်တယ် ကုတင်က ကလေးကြီးရင် လဲစရာမလိုအောင် တခါထဲအကြီးဝယ်ပေးထားတာ ဟန်ဘင်း ချန်ချန်နဲ့အတူတူအိပ်လို့ အဆင်ပြေတယ်မဟုတ်လား"
ဟာအိုမျက်နှာလေးမှာပြုံးလို့။ ဟာအိုလည်းသိမှာပါ သူ ဟာအိုနဲ့အတူတူအိပ်ချင်လို့ အခုလိုတွေလုပ်နေမှန်း ဒါပေမဲ့ ဒီ Omega လေးက အခုသူ့ကို ပညာတွေပြနေပါပြီ။
"တကယ်ချန်ချန်နဲ့အိပ်ရမှာလား ဟာအို"
"အွန်း လောဘမကြီးနဲ့လေ"
