We will be alright... ~MATTHY HET LAM

FOUR 'FEELINGS'

Matthy point of view

We zijn nu alweer twee weken verder en ik heb mijn zusje sindsdien niet meer gesproken of gezien. Onze ouders hebben ons volledig uit elkaar gedreven. Ik weet niet eens of het wel goed met haar gaat. Ik ben ontzettend happy dat ik samen met de boys woon en dat ik mijn ouders nooit meer hoef te zien en dat ze me vooral niet meer pijn kunnen doen, maar ik krijg mijn zusje gewoon niet uit mijn hoofd. Ik heb haar achtergelaten in een toxisch huis. 

'Matt, ga je mee?' vraagt Raoul 'Huh wat?' vraag ik 'Maatje waar zit je de laatste tijd met je gedachtes, je lijkt op een compleet andere aardbodem te leven.' zucht Koen 'Het is Elaine, ik heb haar al 2 weken niet meer gesproken of gezien, ik weet niet eens of ze nog leeft. Ik heb haar achter gelaten, ik ben zo'n slechte broer.' huil ik 'Maatje jij bent geen slechte broer, jij bent de beste broer die Elaine kan wensen. Elaine is sterk en vecht dat weet ik zeker.' zegt Raoul 'Elaine is niet meer de vechter, ja dat was ze altijd, maar ze is dat niet meer ze is veranderd zo erg dat ik haar niet meer herken. Ze was een sterke meid die vollop van haar leven genoot en alles uit haar leven haalde en dat is allemaal weg. Wat nou als ze gestopt is vechten.' huil ik nog harder 'Koen weet jij waar Robbie is?' vraagt Milo 'Nope geen idee, why?' vraagt Koen 'Alleen Robbie krijgt hem denk ik rustig.' zucht Raoul 'Wat nou als ik haar naar de dood heb geleid. Ik had nooit weg moeten gaan, ik wil me niet zo voelen.' snik ik

Robbie point of view

Ik ben samen met mijn vriendin aan het shoppen. We willen ergens wat gaan eten tot ik gebeld wordt door Raoul. Weird hij belt mij bijna nooit, dus besluit meteen op te nemen.

*

'What's up Roel. Rob waar ben jij op dit moment?' vraagt hij  'Uh in de stad met mijn vriendin why?' vraag ik 'Shit, maar Rob Matt heeft je nodig!' zegt hij 'Raoul zeg niet dat hij een paniekaanval heeft.' zeg ik 'Robbie please kom zo snel mogelijk naar huis, jij bent de enige die het kan..' zucht Roel 'Ben al onderweg!' zeg ik

*

'Schat ik moet gaan het is Matt' zeg ik en loop weg zonder op haar antwoord te wachten. Ik ren zowat naar mijn auto en scheur dan zo snel mogelijk naar huis. Waarschijnlijk krijg ik binnenkort meerdere boetes op de mat, maar dat maakt voor nu niet uit. Binnen 5 minuten ben ik thuis. Als ik binnen kom hoor ik Matt keihard huilen. Wat heeft hij toch de laatste tijd. Ik loop de woonkamer binnen en ga naast Matt op de bank zitten. 

'Maatje ik ben hier het is okay.' zeg ik zacht. Matthy draait zijn hoofd naar me toe en kijk in zijn rode betraande ogen. Zijn hoofd neemt plaats op mijn borst en merk na een tijdje dat hij rustiger wordt door mijn hart die rustig op en neer gaat. Niemand verdiend dit, maar zeker Matt niet hij heeft al zoveel doorstaan en nu dit er nog bij. Dit hakt er bij hem allemaal keihard in. Ben allang blij dat ik hem rustig kan krijgen. Na een tijdje haalt Matthy zijn hoofd van mijn borst en dan kijkt hij mij aan met een dankbare blik. Er gaan een paar rillingen over mijn lijf. Nee dit kan niet gebeuren. Ik kan geen gevoelens krijgen voor mijn allerbeste vriend. En daarnaast ik heb een vriendin waar ik van houd en ik kan toch geen homo zijn? Ik voel dat Matt mij in een knuffel trekt en dan voel ik nog meer kriebels door mijn lichaam gaan. Zou Matt hetzelfde voelen??

Matthy point of view

Wat voelt het toch vertrouwt bij Robbie, ik weet niet wat ik zonder hem zou moeten. Wait krijg ik nu gevoelens voor mijn allerbeste vriend, nee toch? Maar als het wel zo is zou hij dan hetzelfde voelen? Na een tijdje trek ik terug uit de knuffel en kijk dan in zijn mooie ogen. 

'Gaat het al weer wat beter maatje?' vraagt Roel 'Jah het gaat beter thanks Roelie.' zeg ik 'Wat zou je toch zonder Robbie moeten, wij hadden je namelijk echt niet uit die paniekaanval gekregen.' zucht Koen 'Uhh geen idee eigenlijk.' zeg ik zacht 'Daar hoef jij ook nooit achter te komen, ik ben er altijd voor je.' zegt Robbie lief 

Als ik dat hoor moet ik meteen weer terug denken aan mijn zusje. Ik zei dit ook altijd tegen haar en zij tegen mij. Ik zei altijd tegen haar dat het met ons wel weer goed komt, maar nooit geloofde ik erin, maar ik denk ook dat zij er niks van geloofde. Onze ouders hebben ons voor het leven beschadigd. Tenminste ik weet dat ze mij compleet hebben beschadigd, mijn zusje praatte er nooit met mij over ik moest het doen met het geschreeuw tussen hun. Ik weet ook niet wat er thuis verder tussen hun afspeelde wanneer ik bij de boys was..

Koen point of view

Ik zie aan Matt dat die compleet weer in zijn eigen gedachten zit. Dit doet hij de laatste tijd zo vaak, maar wij kunnen hem niet stoppen.

'Waar zou hij nu aan denken?' vraag ik zacht 'Waar hij de laatste 2 weken alleen maar aan denkt zijn zusje.' zucht Milo 'Hoe krijgen we de oude Matt weer terug, ik vind het zo sneu dat hij er nu weer zo bijzit. We moeten toch iets doen.' zegt Raoul 'Ja maar wat, denk dat zijn zusje het enige is wat hem weer 100% hemzelf kan maken.' zeg ik 'Dan zorgen we daar toch gewoon voor.' zegt Milo 'Hoe willen we dat gaan doen dan? Hun ouders zullen ons echt niet binnen laten en we weten niet eens of ze daar wel is en als hun ouders erachter komen dat ze weg is zullen ze pas echt flippen.' zegt Robbie