We will be alright... ~MATTHY HET LAM

TWENTY SIX 'WHERE AM I?'

Matthy point of view

Waar ben ik? Ik ben in ieder geval niet thuis, maar ook niet in het ziekenhuis of wel? 

'Matt waarom moest Anne-Mae weggaan?' vraagt Elaine. Wait dit was jaren geleden, ben ik een paar jaar terug in de tijd? Of om beter te zeggen bijna 11 jaar terug in de tijd. 'Matt ik wil niet alleen achterblijven.' huilt Elaine 'ELAINE ROSE.' hoor ik onze moeder schreeuwen 'Broer ik houd van je, meer dan je zelf denkt.' zegt Elaine 

Waarom hoor ik haar stem alleen maar. Ik wil haar zien ook al is het 11 jaar geleden en is ze nog ontzettend jong ze is mijn zusje. Misschien kan ik haar nu wel helpen. Haar helpen met het verwerken met het verlies van Anne-Mae en het voorkomen dat ze ontzettend gepest wordt op school. Als ik dat kan doen, is alles wat er nu allemaal gebeurd is ook niet gebeurd. Dan was ze gelukkig en was alles nooit zo ver gekomen als nu. 

'Matt waarom verlaat je mij.' huilt Elaine. Dit heb ik nooit tegen haar gezegd, ik zou haar nooit verlaten, ik ben het enige wat ze nog heeft aan familie.. 'Matt waarom doe jij me dit aan. Je had me beloofd om bij mij te blijven. Je kunt me niet alleen achter laten. Niet alleen bij onze ouders. Please Matt ga niet bij me weg. Ik kan niet alleen met mijn ouders in een huis zitten, Matt ze hebben me wat aangedaan.' huilt ze 

Nu herinner ik me pas wanneer dit gesprek plaatsvond, dit was het moment dat ik wegging voor een paar maand met de boys. Ze heeft hier mij duidelijk proberen te maken dat onze vader haar pijn heeft gedaan. Maar ik wou niet luisteren, nee ik ging weg, zodat bij mij de pijn weg zou gaan. 'El ik moet gaan, de jongens wachten op mij. Ik houd van je en ik kom naar je terug dat beloof ik.' hoor ik mezelf zeggen 'Matthyas het Lam waar denk jij heen te gaan?' vraagt onze vader boos 'Weg met de jongens, we gaan content schieten.' zeg ik 'En daar is zo'n grote koffer voor nodig?' vraagt onze moeder dan 'Ja ik ga weg voor een paar maand, dus doei.' zeg ik 

Ik wil hier weg ik wil terug naar de echte wereld ik kan hier niet langer blijven. Ik kan niks doen ik kan alleen maar gesprekken horen die allang zijn geweest. Ik wil terug naar mijn zusje, maar vooral naar mijn vriendje. 'Matthy wat doe jij hier?' hoor ik een bekende stem zeggen 'Hallo wie is dit?' vraag ik 'Matt ik ben het Anne-Mae, wat doe je hier?' vraagt ze  'Anne?' vraag ik 'Jep ik ben het, Matt je hoort hier niet te zijn. Ik bracht je zusje terug naar jou bijna een jaar geleden. Ik breng haar steeds naar je terug, maar dan moet je zelf ook niet gaan opgeven. Ik kan jou namelijk niet terug brengen dat moet je zelf doen.' zegt Anne-Mae 'Daarom zag El je elke keer en hoorde ze jou toen de kanker er was.' zeg ik 'Matthy waarom ben je hier? Elaine kan je namelijk niet verliezen. Ze is mij ook al kwijt en ik was haar allerbeste vriendin die aanvoelde als een zus. Ze kan niet haar enige broer verliezen. En denk ook aan Robbie, hij zal hier ook niet bovenop komen. Hij wil alleen jou Matt. Hij wil een gezin stichten met jou en je man worden. Denk heel goed na voordat je compleet opgeeft en je ouders je zin geeft. Matt ik hoorde El altijd tegen je zeggen ''We will be alright'' geloof daar in. Vecht voor je leven, maar ook voor de levens van je zusje en Robbie.' zegt Anne-Mae 'Ik wil hier weg. Ik kan hier niet meer zijn. Ik wil terug naar de echte wereld.' huil ik 'Vecht dan Matthy, ik hoor Elaine namelijk al keihard huilen aan de zijkant van je bed. Je bent aan het opgeven.' zegt Anne-Mae 'Ik vecht ik probeer om terug te komen, maar het wil gewoon niet. Anne help me.' zucht ik  'Matt ik kan je niet helpen, je moet dit zelf doen, maar ik moet gaan.' zegt Anne-Mae 'Anne laat me hier niet weer alleen achter.' huil ik 

En dan ben je weer alleen. Maar niet veel later zie ik beelden, ik zit nu niet in het verleden, want dit is nog niet gebeurd. Ik zie inderdaad mijn zusje keihard huilen in de armen van Koen. Dit betekent dat Anne-Mae de waarheid sprak, maar ook dat El gevochten heeft tijdens de operatie en dat die goed is gegaan. Ik zie Robbie aan de andere kant van het bed zitten met zijn hand in die van mij gevlochten. Ook hij is aan het huilen. Wat doe ik hun aan? Ik hoor gepiep, dat zal wel de apparatuur zijn waar ik aan verbonden ben. 'Matt ga nog niet bij mij weg. Je bent mijn grote broer, maar ook mijn allerbeste vriend. Je hebt ergere dingen doorstaan vecht alsjeblieft ik houd van je.' huilt Elaine 'Babe hij vecht dat weet ik zeker.' zegt Koen 'Anne-Mae bracht me elke keer terug naar hem, maar ook naar jullie. Waarom helpt ze hem niet. Ze weet hoe belangrijk mijn broer voor me is.' huilt ze. Ik wil wat zeggen, maar ik kan niet meer praten, ik kan alleen maar horen en zien wat er gebeurd. Ik zie op een apparaat dat mijn hart nog werkt, maar later zie ik een rechte lijn ontstaan en daarna hoor ik een harde piep. Is dit nu echt het einde?? Maar waarom ben ik dan nog hier? Als ik echt dood was dan was ik hier toch ook niet meer? 'MATTHY NEEE.' hoor ik Elaine huilend schreeuwen 'Nee schat het was je tijd nog niet, het kan nog niet voorbij zijn. Ik heb je nog niet eens een jaar je de mijne kunnen noemen.' huilt Robbie 'Maatje waarom vocht je niet harder, zo konden we je niet verliezen. Het leven is niet hetzelfde zonder jou.' huilt Raoul