We will be alright... ~MATTHY HET LAM

FIFTEEN 'CANCER...'

Robbie point of view

Waar zijn we nu in beland. Ik dacht dat alles nu weer terug kon naar normaal, maar nee ik had het helemaal fout. Elaine zit in een totale trans en zegt allemaal dingen die je zou zeggen als je vaarwel zegt. Matt probeert haar rustig te krijgen, maar het lijkt niet te werken. Zou dit een bijwerking kunnen zijn van de medicatie die ze moet slikken?

'El, ik houd ook van jou, maar je moet stoppen met het praten van onzin.' zegt Matt 'Ik heb Anne-Mae gezien.' huilt Elaine 

Ik zie Matthy's gezicht omdraaien naar ons toe en kijk in zijn geschrokken blik. Hier is sowieso meer aan de hand. Dit kan niet alleen aan de medicatie liggen. 

'Waar heb je haar gezien?' vraagt Matt 'Gisteravond in de kliniek ze zat op de hoek van de bank. Waarom zag ik haar? Toen ik in coma lag hoorde ik haar alleen maar, maar nu kon ik haar ook zien. Wat is er mis met mij.' huilt ze 

Ik merk aan Matt dat hij niet meer weet wat hij moet doen. Ik moet zeggen dat ik ook niet zou weten wat ik moest doen. We dachten allemaal dat het klaar was nu en dat we verder konden kijken naar een betere toekomst. Ik zie dat Roelie naar Matt en Elaine loopt. Wat is hij van plan?

Raoul point of view

'Hey, schrik niet ik ben het maar.' zeg ik zacht 'Weet jij was wat er mis met me is.' huilt Elaine nog steeds 'Zie je haar nu ook?' vraag ik voorzichtig 'Ja naast Koen.' huilt ze 'Zegt ze ook iets of staat ze er alleen?' vraag ik 'Ze praat ook tegen mij, ze zegt dat ik haar aan kan raken en dat ze hier voor mij is.' zegt ze 

Shit dit is denk ik foute boel. Hallucinaties kunnen bijwerkingen zijn van de medicatie die ze misschien slikt, maar dat zou raar zijn, want ze slikt die medicatie om een reden om rust te krijgen in haar hoofd. Dan zou dit niet moeten gebeuren. 

'Zie je je moeder ook of alleen Anne-Mae?' vraag ik 'Soms is mijn biologische moeder er ook, maar niet altijd soms gaat ze weer weg. Anne is hier altijd.' zucht ze 'Robbie bel het ziekenhuis en zeg dat we eraan komen.' zeg ik 'WAT, Roelie wat is er aan de hand?' vraagt Matt geschrokken 'Maatje ik hoop zo dat mijn gevoel onjuist is, maar als ik gelijk heb moeten we snel zijn voordat het te laat is.' zucht ik 'Matt ga met Elaine alvast naar beneden en zorg ervoor dat je niet achter het stuur zit.' zegt Koen 'Roelie waar denk je aan?' vraagt Milo als Matt en Elaine weg zijn 'Ik weet het niet zeker, maar ik denk aan een hersentumor of in ieder geval dat er ergens kanker zit en dat het uitgezaaid is naar haar hersenen. Dat kan namelijk de hallucinaties veroorzaken en dit gedrag.' zucht ik 'Ik hoop zo dat je gevoel onjuist is, als dit waar is dan kunnen we El en al helemaal Matt oprapen van de grond.' zucht Robbie 'Ik denk inderdaad dat dit nieuws harder aankomt voor Matt dan voor Elaine.' zegt Koen 'Laten we gewoon hopen dat ik totaal mis zit.' zucht ik 

Matthy point of view

We zijn ondertussen al een tijdje op het ziekenhuis en ze zijn allemaal testen aan het uitvoeren bij mijn zusje. Ik ben blij dat de jongens hier zijn, zonder hun was ik compleet gek geworden. Robbie is ondertussen in slaap gevallen op mijn schouder. Roel zit helemaal in een andere wereld, hij hoopt namelijk dat zijn gevoel niet goed is. Koen zit vooral op zijn mobiel en Milo is aan het flirten met een verpleegkundige om de tijd te doden, terwijl hij een vriendin thuis heeft zitten. 

'Jullie zijn vast de familie en vrienden van Elaine het Lam.' zegt een arts die aan komt gelopen 'Ja heeft u nieuws?' vraag ik meteen 'We hebben slecht nieuws, we hebben kanker gevonden bij haar.' zegt de arts waardoor mijn hart even stopt met werken. 'Is het benigne of kwaadaardig?' vraagt Roelie 'Het spijt me heel erg het is kwaadaardig het is namelijk uitgezaaid naar haar hersenen en andere delen van het lichaam, vandaar de hallucinaties.' zegt de arts 'Wat is de prognose en hoe gaat het nu verder?' vraagt Roelie 'Haar prognose is slecht, maar we gaan er alles aan doen om haar te helpen, door meteen te beginnen met chemo en bestralingen.' zegt de arts en daarna loopt hij weg. 

Dit is dus waar Roelie bang voor was en hij had gewoon gelijk. Ik gun dit mijn zusje niet, dit gun ik niemand zelfs mijn ouders niet. Kanker wens je niemand toe. De kans is ontzettend groot dat ik mijn zusje hierdoor ga verliezen. Robbie ligt nog steeds te pitten op mijn schouder en heeft dus niks meegekregen met wat wij zojuist hebben gehoord. Zodra ik het hem vertel laat hij mij voor geen seconde meer alleen. Hij is namelijk ontzettend bang dat ik terugval en mezelf kwijtraak. Maar ik moet sterk blijven voor mijn zusje, anders overleefd ze het al helemaal niet. 

'Matt wil jij het straks tegen Robbie zeggen of moeten wij dat doen?' vraagt Koen 'Uhh ik vertel het hem zelf wel.' zucht ik 'Weet je het zeker maatje, wij willen het ook met alle liefde doen.' zegt Roelie 'Ik moet het zelf doen, ik ben zijn vriendje en ik hoor zoiets zelf tegen hem te zeggen.' zucht ik 'Is helemaal goed maatje, maar als het niet meer lukt zijn wij er voor je om het over te nemen.' zegt Milo 'Thanks jongens voor alles wat jullie toe nu toe allemaal al voor mij en mijn zusje hebben gedaan. Ik weet niet hoe ik jullie ooit kan bedanken.' zeg ik