wretched | Hyunlix

14

Felix-Hyunjin WhatsApp konuşması

Felix:
Hyunjin
Uyanık mısın?

Hyunjin:
Evet

Felix:
Uyku tutmadığı için uyuyamadım ben
Sen neden uyanıksın bu saatte?

Hyunjin:
Eve geri döndüğümde Yeji ile kavga ettik bağırdım çağırdım biraz
Babam da sinirlenip evden kovdu her zamanki gibi
Dışarıdayım yani olay bu

Felix:
Ne demek dışarıdayım
Ne demek Yeji ile kavga ettim
Hyunjin saat gecenin 2'si ve hava buz gibi
Dışarıda donacaksın

Hyunjin:
Donmam
Merak etme sen

Felix:
Tam olarak neredesin sen?

Hyunjin:
Boşver Lix
Yat uyu sen hadi
Geç oldu

Felix:
Sen gecenin bu saatinde ve dondurucu soğuğunda dışarıdasın Üstüne üstün ben bunu umursamayıp uyuyacak mıyım?

Hyunjin:
Evet uyuyacaksın
Alışığım ben
Bana bir şey olmaz

Felix:
Hyunjin
Ya bana yerini söylersin
Ya da çıkar her yerde seni ararım
Seçim senin

Hyunjin:
Hayır çıkma
Saçmalama Felix
Hava çok soğuk yine hasta olacaksın
Zaten çok hassassın hemen hastalanıyorsun

Felix:
Sen istedin bunu
Çıkıyorum

Hyunjin:
Hayır
Hayır tamam dur
Parkta oturuyorum sadece
Çıkma Felix
Gerek yok gelmene
Daha önce de yine bu soğuk havalarda dışarıda kalmışlığım var
Bana bir şey işlemez

Felix:
Beni ilgilendirmez
Olduğun yerde kal ve beni bekle
Sakın bir yere ayrılma
Geliyorum
Görüldü

...

Üzerime sarı ceketimi giydim. Onun için dolabımdan en kalın ceketimi aldım. Telefonumu cebime koydum ve aşağıya indim. Buz dolabından çıkardığım bir kaç malzemeyle sandviç hazırladım ve bir kaba koydum. Ardından evden ayrıldım.

...

Parka vardığım zaman Hyunjin'i bankta başını geriye yaslamış, bankın üzerinde oturur halde uyurken buldum. Onu böyle görünce çok canım yanmıştı. Fakat yapabileceğim bir şey yoktu.

Sessizce yanına yaklaştım. Yanağına bir öpücük kondurdum. Gülümsemişti ama gözlerini hala açmamıştı.

"Aç artık gözlerini! Ben geldim."

"Bir kez daha..."

Tebessüm ettim ve konuştum.

"Fırsatçı..."

"Hadi Lix, gözlerimi kapalı tutmaktan yoruldum!"

Tekrar eğildim ve bu kez dudağının kenarından öptüm.

Gözlerini bir hışımla açtı, gülerek bana baktı. Ben de onu gülerek izliyordum. Yanına oturdum, aynı zamanda da üzerine kendimle getirdiğim ceketi attım.

"Hayatımda aldığım en güzel öpücüktü."

"Her neyse, boşver bunu. Yeji'ye çok mu bağırdın?"

"Evet çok bağırdım. Pişman mıyım? Hayır."

Ona cevap vermedim fakat kızmıştım. Ama bunu belli etmiyordum. Elimdeki kabı açıp hazırladığım sandviçi çıkardım. Ona uzattım.

"Acıktın mı?"

Bir süre gülen gözlerle bana baktı, daha sonra elimden aldı ve cevap verdi.

"Teşekkür ederim Lix."

"Rica ederim."

Kollarımı birbirine bağladım ve geriye yaslandım.

"Eve gitmeyecek misin bugün?"

"Hayır..."

"Nasıl uyuyacaksın? Uykusuz kalırsın."

"Sorun değil, düşünme bunu boşver."

"Düşünme deme bana Hyunjin, tabiki düşüneceğim."

"Ben hiç bir zaman eve gitmiyorum. Gün boyu dışarıda oluyorum. Zaten her gün birileri oluyor evde, kimseye katlanamıyorum ve dışarıya çıkıyorum. Sadece geceleri geri dönüyorum. Evimi de, içindekileri de sevmiyorum ben."

Tereddüt etmeden cevap verdim.

"Ben sana ev olurum Hyunjin."

"Zaten öylesin Lix... Sen benim hem evim, hem ailemsin."

Gülümseyerek karşılık verdim.

Üzerindeki eşofmanının cebinden küçük, siyah bir kutu çıkardı. Onu izliyordum. Kutuyu açtığında içinde bileklikler vardı. Kutuyu dizinin üzerine koydu ve elimi tutup bileğimi sıyırdı. Tek tek 5 bilekliğin hepsini bileğime taktı. Nedenini bilmiyordum fakat gözlerim dolmuştu.

"Bunları alalı baya olmuştu ama beğenmezsin diye korkmuştum, bu yüzden vermemiştim sana..."

"Nasıl beğenmeyebilirim ki? Çok güzeller Hyunjin. Teşekkür ederim."

"En son bileğini açtığımda onları koparmak için açmıştım. Özür dilerim Felix. Söylediklerim yüzünden, yaptıklarım yüzünden özür dilerim."

"Özür dileme Hyunjin."

Kafasını yere doğru eğdi, bir süre öylece durdu ve daha sonra konuşmaya başladı.

"Gerçekten beğendin mi Felix? Ben senin kadar güzel seçemedim."

"Çok beğendim Hyunjin. Gerçekten çok güzeller. Güzel olmasalar bile benim için o kadar değerliler ki..."

Kafamı omzuna yasladım ve o gece orada, o soğukta birlikte oturduğumuz bankın üzerinde uyuduk.

...