Perfect, totdat... (VOLTOOID)

Hoofdstuk 5

Twee streepjes... Zwanger... Tess zit op mijn kamer te wachten. Hoe moet ik dit nieuws gaan vertellen? Langzaam zak ik in elkaar en ik snik het uit. Hoe kon ik zo dom zijn!! En dan denk ik aan het kind dat in mij groeit. Ik leg mijn hand op mijn buik. Hoelang zou ik al zwanger zijn? Moet ik naar de dokter gaan? Hoe moet ik het mijn ouders vertellen? Ze zullen vast boos zijn. Misschien moet ik het huis uit. En Mike! Wat zou hij er van vinden? Zou hij het uitmaken? Vast wel. Langzaam sta ik op ik moet het Tess vertellen! Ik doe de deur open en ga naar mijn kamer toe. Ik doe de deur open en ren naar Tess toe. "Tess!! Tess ik ben zwanger!" En ik huil in haar armen. "Nu wil je vast mijn vriendin niet meer zijn. En Mike, hij zal het vast uitmaken. En mijn ouders, hoe moet ik het hen vertellen?" Snikkend gooi ik er alles uit wat me bezig houdt. Rustig beantwoordt ze me de vragen: "Ik wil je vriendin natuurlijk nog wel zijn! Ik wil je helpen met alles. Ik ben echt niet iemand die alleen voor de populariteit gaat hoor! En Mike... Ja dat weet ik ook niet, maar als hij echt van je houdt dan gaat hij je helpen en wil hij een vader voor je kindje zijn! Ik denk dat je het gewoon aan je ouders moet vertellen, ze zullen je heus niet het huis uit zetten hoor, zo zijn jouw ouders echt niet!" "Dank je Tess, dat je nog steeds een vriendin van me wil zijn." En ik geef haar een knuffel. Dan gaat ze naar huis. En ik ga naar Mike om het hem te vertellen.

Ik druk op de bel en Mike zijn moeder doet open. "Hoi Skylar, jij komt zeker voor Mike. Hij zit boven op zijn kamer. Ik weet niet wat hij aan het doen is. Je weet de weg toch?" Ik knik 'ja' en loop naar Mike zijn kamer. Ik klop op zijn deur. "Ja?" Hoor ik de stem van Mike. Ik doe de deur open en begroet Mike. Ik ga op zijn bed zitten en hij komt naast me zitten. "Hey Skylar, hoe gaat het met je? Je ziet er een beetje verdrietig uit?!" "Ehm Mike... Ik moet wat vertellen." "Vertel maar schatje." Zegt hij lief. Ik hoop zo dat ik dit nog vaak mag horen en dat hij het niet uit maakt. Ik verzamel al mijn moed bij elkaar: "Mike... I-k... Ik ben... Zwanger." Het is stil en ik huil zachtjes. "Oke, en wat wil je nu doen?" Hij is niet boos, ik weet niet wat hij nu denkt, zou hij verdrietig zijn? Misschien denkt hij nu dat hij het nu wil uitmaken, misschien stuurt hij me weg maar geen van dat allen gebeurt. "G-a.. Ga je het nu uitmaken?" vraag ik. "Nee, ik denk het niet. Het is ook mijn kind. Ik denk dat ik er samen met jou voor wil zorgen." Zegt hij. Ik krijg tranen in mijn ogen en geef hem een knuffel zo blij ben ik er mee. "Mike, hoe moet ik het tegen mijn ouders vertellen? En jouw ouders moeten het ook weten." vraag ik angstig aan hem. "Zal ik anders meegaan? Doen we eerst mijn of jouw  ouders? Vraagt hij. "Ik wil het liever eerst aan... Mij maakt het eigenlijk niet uit!" Aarzel ik. "Zullen we eerst mijn ouders doen, ik bedoel we zijn nu toch hier." "Oke, maar ik durf niet!" "Kom op Skylar, we gaan nu." Pfoee wat is hij streng. En we gaan naar beneden. "Ma!! Pa!! Komen jullie even?" Roept hij. "Skylar en ik moeten wat vertellen." De ouders van hem zitten zenuwachtig op hun stoel. Zij denken natuurlijk dat we gaan samenwonen  of trouwen. Nou echt niet hoor! "Ik... Ik... Ik ben... Zwanger." Zwanger spreek ik zachtjes uit. Mike zijn ouders kijken elkaar verschrikt aan. "Maar, hoe kan dat? Wanneer... Hoelang dan al? Sinds hoelang weten jullie het al? Ben je al naar de dokter geweest?  Heb je het al aan je ouders verteld?" Al die vragen worden op ons afgevuurd. Ik probeer alle vragen te beantwoorden en zeg dat we daarna het aan mijn ouders vertellen. "En hoe gaan jullie het doen met het kind? Blijven jullie nog bij elkaar?" Vraagt de moeder van Mike. Ze is echt een schat! Ze werd niet eens boos ofzo! Daar ben ik echt blij mee. "We weten niet hoe we het met het kind doen en we blijven bij elkaar. Ik wil Skylar niet alleen met het kind laten zitten bovendien houd ik nog heel veel van haar!" Antwoord Mike. Ik voel allemaal kriebels in mijn buik, ik ben zo blij dat hij nog van me houd!! Na nog een poosje nagepraat te hebben gaan we naar mijn huis. "Mike, ik ben zoo zenuwachtig. Ze worden boos ik weet het nu al." Zeg ik tegen hem. Hij fluistert lieve woordjes tegen mij waardoor ik weer rustiger word. Dan zijn we bij mijn huis . Er komt nog een kriebel in mijn buik en dan doet mijn moeder de deur al open. "Hey Skylar en Mike, wat gezellig dat jullie er zijn. Skylar pak jij wat drinken voor Mike?" Ja hoor ik kan weer de vervelende klusjes opknappen. Ik pak het drinken dat Mike het lekkerst vind en geef het aan hem. "Mam... Is papa er ook?" vroeg ik. "Ja, hij is boven op zijn kantoor. Waarom?" Vraagt mijn moeder. "Nou, Mike en ik willen wat vertellen." Aarzel ik. "Als jij hem even roept maak ik koffie voor hem klaar. Hij zal we dorst hebben." Antwoord mijn moeder. Ik loop naar boven en roep papa. Als iedereen even later aan de tafel zit moet ik het echt vertellen. Oooh, ik vind dit zo eng. "Mam, pap... Ik ben... Zwanger." Het is heel lang stil. Heel lang. En dan roept mijn moeder: "Hoe kan je dit nou doen? Mijn vader zit stil en verdrietig voor zich uit te kijken. Wat zou er nu in hem omgaan? Dan staat mijn vader op. Hij doet helemaal niet zoals mijn moeder. Die is natuurlijk super boos. "Skylar, ik vind het jammer dat het zo moet maar nu kan je er niets meer aan doen, je kan de tijd niet meer terug draaien. Ik wil je graag helpen en een goede en lieve opa voor je kindje zijn. Ik heb nog wel een vraag: blijven jullie bij elkaar?" Ik vind het fijn dat hij zo reageert. "Ja, Mike en ik blijven bij elkaar." antwoord ik. "Ik houd heel veel van Skylar en het is ook mijn kind. Ik wil heel graag met Skylar voor het kind zorgen." antwoord hij net zoals hij tegen zijn ouders zei. Mijn moeder gaat boos naar boven. Waarschijnlijk krijg ik vanavond een preek van haar. Dan komt Sara binnen. "Waar is mama?" vraagt ze. "Boven, ik denk op haar kamer. Ze is boos." Zeg ik. "Op mij." Vertel ik er zachtjes aan toe. "Waarom is ze boos op jou? Ze is nooit boos op jou." Vraagt ze verbaasd. "Omdat... Ik zwanger ben." "Jij? Zwanger? Dus ik word tante?" Vraagt ze ongelovig. "Ja." Zeg ik. "Wat leuk!! Ik word tante, ik word tante!!" Ik glimlach om haar uitbundigheid, terwijl ik me helemaal niet blij voel. Wat moet ik nou met een kind? "Word het een jongetje of een meisje?  Hebben jullie al namen?" Vraagt ze. Ik lach, ze lijkt wel een klein kind! "We weten het nog sinds kort dus we weten niet of het een jongetje of meisje wordt. En we hebben ook nog niet aan namen gedacht." Antwoord Mike. Opeens voel ik een misselijke vlaag over me heen komen en ren snel naar de wc waar ik overgeef. Mike komt snel achter me aan. "Gaat het schat?" Vraagt hij bezorgt "Ja hoor, ik was weer misselijk maar nu gaat het wel weer." Antwoord ik en we gaan weer terug.