Perfect, totdat... (VOLTOOID)

Hoofdstuk 19

Skylar 34 weken zwanger

"Vandaag gaan we een echte meidenmiddag houden." Zegt Tess enthousiast. "Het is de laatste dag van de vakantie en ik heb vanalles meegenomen. Maskertjes, bodylotions, komkommer voor op je ogen en eten." Verbaasd kijk ik haar aan. "Ja, je moet rustig aan doen. Ik heb met je moeder gesproken en ze maakte zich zorgen omdat je niet rustig aan doet." Antwoord ze op mijn vragende blik. "Mijn moeder? Bezorgd?" "Jaja, had je niet verwacht he. Toch is het zo." "Oke?! Nou, ik heb er wel zin in. Heb je ook Sophie gevraagd?" Vraag ik. "Ja, zij komt vanmiddag want ze moet eerst nog werken." "Oewhh, gezellig!" En ik wil een vreugdedansje maken. "Nee, ga zitten. Geen dansjes voor jou vandaag." En ze duwt me in een stoel. Protesterend ga ik zitten. "Kunnen we niet buiten gaan zitten, kijk eens hoe lekker weer het is." "Hmm, goed plan." En ze draagt alles naar buiten toe. Als ik wil helpen duwt ze me weer terug in de stoel. "Hallo! Ik kan wel iets! Ik ben geen gehandicapte!" "Bijna wel." Antwoord ze lachend terug. Ik ga er maar niet op in. "Kom je nog?" Vraagt ze. "Owh, ja. Ik dacht, Tess komt me wel halen en draagt me naar buiten." "Jaa daag! Ik ben je slaafie niet!" Roept ze terug. "Oke dan." En ik loop naar buiten. "Kom hier zitten met je hoofd naar achter." Ik ga zitten en meteen voel ik wat kouds op mijn voorhoofd. Ik slaak een gilletje. Tess lacht en gaat door het het uitsmeren van het maskertje. Dan komt Sara naar buiten. "Ooh, mag ik ook?" Vraagt ze. Voordat ik haar wil afsnauwen gaat Tess al praten. "Van mij wel, moet je maar aan Skyalar vragen." Ondertussen tel ik tot tien. Als ik bijna bij tien ben en wil zeggen dat het mag antwoord ze al. "Nee, laat maar. Ik ga wel lekker in de hangmat dit tijdschrift lezen. "Maar..." Begin ik. Maar ze is al naar de andere kant van het huis gelopen. Ik haal mijn schouders op. "Oke." Antwoord ik. "Dan niet. Dit is echt heerlijk Tess. Zal ik nu even jou doen?" "Nee joh, ik hoef niet. Dat doet straks Sophie maar." Als mijn ogen net dichtgevallen zijn voel ik dat mijn benen worden opgetild. Ik open mijn ogen maar zie alleen maar een groene waas. Komkommers. Ik sluit mijn ogen weer en voel hoe Tess mijn benen masseert. "Kom je dit even elke avond doen?" Zucht ik. Ze lacht. "Als we buren waren geweest..." "Hmm." Antwoord ik. "Jammer." "Halloo allemaal." Ik hoor iemand komen. As ik de komkommers eraf wil halen hoor ik Tess roepen dat het niet mag. "Het is Sophie." Zegt ze erachter aan. Owh, dat was dus Sophie. "Hoii Sophie!" Roep ik. Tess verteld dat ik rustig aan moet doen blablabla. Ik wil er nog doorheen roepen maar krijg de kans er niet voor. "Oke, Tess. Ik ga jou doen en straks ruilen we om." Begint Sophie enthousiast.

"Meiden. Bedankt voor deze leuke dag. Ik heb er echt van genoten. Ik kon alles gewoon even vergeten." Het is ondertussen donker geworden en ze gaan naar huis. "Maandag weer naar school." Zegt Sophie. Mijn gezicht betrekt meteen. Dat is iets waar ik totaal geen zin in heb. "Hmm. Ja, maar ik kan niet zeggen dat ik daar zin in heb ofzo." Antwoord ik treurig. "Nee, ik ook niet maar het word vast wel weer leuk." Nou. Ik betwijfel het. "Kom, geef me een knuffel en dan ga ik." Zegt Tess. Ik wil haar een knuffel geven maar dat gaat echt niet. We schieten in de lach. Tess klopt tegen mijn buik. "Jij word te groot." Zegt ze op zo'n kinderstemmetje. En ik grinnik. Ook als ik Sophie een knuffel wil geven, gaat het niet. "Nou, doeg dan. Tot maandag." Ik zwaai nog en ze zijn weg. Dat was echt gezellig. Ik heb gewoon weer kunnen lachen en niet hoeven denken aan het feit dat ik zwanger én zestien ben. Tevreden loop ik naar binnen waar ik me klaarmaak voor de nacht.

"Heey, Skylar!" Roept mijn beste vriendin. "Hey Tess!" Antwoord ik terug "Weer zin in school?" Vraagt ze. "Nee, en al helemaal niet in dit schooljaar." "Komt goed!" Ik lach maar wat. Het liefst wil ik een knuffel geven maar dat gaat niet. "Je bent een schat." Zeg ik dan maar. De bel gaat en we lopen naar de eerste les. Engels. Onderweg zie ik mensen raar kijken en fluisteren. Ik loop negerend door. "Trek het je niet aan." Fluistert Tess. Ik kijk met een ik-hou-van-jou-blik aan. En ze geeft een kusmondje. Als ik het lokaal van Engels in loop kijken ze me aan alsof ik een alien ben. "Hallo Skylar, als het kind geboren is, neem je het dan ook mee naar school?" Vraagt het kutwijf van de school. Oftewel, ik ben niet meer welkom. Zo denk ik dan. Heel de klas lacht. En ik werp een verdrietige blik de klas in die trouwens totaal nieuw voor me is. "Nee, mevrouw. Dat is niet de bedoeling." Antwoord ik op dezelfde toon als zij zei. En ik ga achteraan zitten naast Tess. Ik zal blij zijn als het weer vakantie is, ook al moet ik dan bevallen.

Zuchend ga ik op de bank zitten met mijn voeten omhoog. Wat een vermoeiende dag was dat. En een berg huiswerk dat we hebben opgekregen, dat voor de eerste dag. Ook was het een rotdag. Iedereen deed stom en keek me raar aan. Het liefst ga ik niet meer naar school. En ik barst in tranen uit. "Hey, schat. Wat is er?" Ik kijk op en zie David staan. Hoe komt hij binnen? Maar ik besteed er geen aandacht aan en ik begin weer te huilen. "Ik... Iedereen... School" En ik barst weer in snikken uit. "Hey, meis, doe eens rustig." En hij wrijft over mijn rug. "Ik..." Meer komt er niet uit. "Adem even in, en uit." Gehoorzaam doe ik wat hij zegt. "Vertel maar." Zegt David. "Nou, vandaag was dus de eerste dag school. En, het was een ramp. Iedereen keek me raar aan. De Engels docent van vorig jaar, die ik dit jaar weer heb, zei iets stoms en heel de klas lachte me uit. En Julia, een trutje, liet me struikelen. Ik viel niet want Tess ving me op. En dat moest er nu dus even uit door een huilbui." Voorzichtig kijk ik op. "Awh, balen schat. Ik ben eigenlijk blij dat ik even kwam." "Ja, waarom kwam je eigenlijk?" Vraag ik. "Ik miste je." Antwoord hij. Ik heef hem een kus. "Dankje. Ik hou van je." Zeg ik en zijn lippen komen op de mijne. "Ik hou ook van jou." Fluistert hij onder het zoenen. Opeens voel ik geschop in mijn buik. Ik pak David zijn hand en leg hem op mijn buik. Als er weer geschopt word, voel ik David gewoon glimlachen en als ik naar zijn gezicht kijk, zie ik dat het ook zo is. Het is net alsof dat kleine prutsje wil zeggen: 'Wees maar niet verdrietig, je doet het voor mij.' Morgen ga ik gewoon weer naar school en als ze me raar aankijken, dan kijk ik gewoon terug. Alles voor het schatje in mijn buik. "Wil je me naar boven dragen?" Vraag ik zacht. "Als ik je kan dragen." Zegt hij lachend. En dan tilt hij me op. Heerlijk gevoel! "Lukt het?" "Tuurlijk!" Zegt hij met een stoere stem. Als hij me op bed legt, slaap ik al bijna. Zo moe ben ik van deze dag. "Wil je bij me blijven." Vraag ik zacht. Hij knikt. Dan val ik in slaap.

Als ik wakker word, zie ik David op een stoel zitten, op zijn mobiel. 'Hey." Zeg ik met een schorre stem. "Hey schone slaapster." Begroet hij terug. Ik grinnik. "Hoelaat is het?" Vraag ik. "Het is zeven uur." Shit, ik moet al mijn huiswerk nog maken. "Ehm, David. Wil je me asjeblieft helpen met mijn huiswerk. Het is zóveel en het is al mega laat en..." Ratel ik. "Ja, is goed." Antwoord hij. "Ik loop even naar beneden om wat eten te halen." Zeg ik als ik naar beneden loop. Jongens wat heb ik zin in chocolade ijs met slagroom. Niemand is beneden en ik pak ijs en een bus slagroom. Als ik weer boven kom en ben gaan zitten doe ik het ijsbakje open en begin als een malle te eten. David kijkt toe met opgetrokken wenkbrauwen. "Wow! Ik wist niet dat jij zo kon eten." Als ik opkijk naar zijn gezicht barst ik in lachen uit. "Jou. Jou gezicht." Gier ik. Als hij ziet hoe ik lach houd hij het ook niet stil en even later liggen we allebij zowat op de grond. "Nu. Nu moeten we echt stoppem. Ik zou spontaan gaan bevallen. Weer kijkt hij me raar aan waardoor ik weer in de lach schiet. Als we even later uitgelachen zijn is mijn chocolade ijs bijna gesmolten. "Waarom moest je nou zo raar kijken?" Zeg ik beteuterd. "Sorry schat. "Maar het is gelukkig nog niet helemaal gesmolten." Probeert hij het goed te maken. "Nah. Ik heb er niet zo'n zin meer in. Wil je nieuwe halen?" Hij kijkt me verbaasd aan. "Nieuwe? Hebben jullie zoveel chocoladeijs?" Ik word rood. "Ehm, ja. Ik heb tegen me moeder gezegt dat ze dat moest halen dus daardoor heeft ze iets van zes bakken gekocht." En langzaam word ik nog roder als hij uitroept dat dat echt niet kan. "Blijkbaar wel." Antwoord ik. "Ga maar een nieuwe bak halen." Zeg ik opeens geërgerd. "Ho, rustig maar. Ik ben al onderweg." Antwoord hij. Als hij even later terug komt met een bak ijs kijk ik hem dankbaar aan. "Sorry dat ik he net zo afsnauwde." Zeg ik zacht als ik een lepel ijs op heb. "Het geeft niet." Antwoord hij. "Oke, nu moeten we echt aan mijn huiswerk. Laten we beginnen met Engels. Wil je ook een hapje?" Hij schud zijn hoofd." "Wát?! Wil jij geen chocolade ijs?!" Vraag ik haast boos. "Nope, ik lust dat niet." Antwoord hij lachend. Ik pak de slagroom bus en wil random op hem gaan spuiten. Maar hij houd me tegen. "Wat? Lust je ook al geen slagroom?" "Jawel. Maar ik heb dat liever niet in mijn haar." Grinnikt hij. "Oke, doe je mond open." Beveel ik hem. Gehoorzaam doet hij zijn mond open en ik spuit zoveel slagroom in zijn mond waardoor hij moet lachen. Even later ligt de slagroom uitgeproest op de grond. "David!!" Roep ik lachend, verder kom ik niet omdat zijn hele gezicht onder de slagroom zit. "David, ga je gezicht schoonmaken. Ik hou het niet meer." Hik ik. Lachend gaat hij zijn gezicht schoonmaken. Als alles even later schoon is en mijn chocolade ijs op is. Gaan we aan mijn huiswerk. Maar veel komt daar niet van terecht.