Perfect, totdat... (VOLTOOID)

Hoofdstuk 16

Skylar 24/25 weken zwanger

De wekker gaat af, 06:30, het is weer maandag. Ik zoek met mijn hand de wekken en doe hem uit. Dan draai ik me om en slaap weer verder. Vijf minuten later gaat hij weer af. Boos trek ik de stekker uit het stopcontact. "Kut wekker" mompel ik en ik val weer in slaap
"Skylar, kom er toch eens uit, je bent weer te laat!" Mama komt mijn kamer ingestormd. "Ik ben zo moe!" Kreun ik "meld met het eerste uur maar af." En ik draai me weer om. Zuchtend loopt ze mijn kamer weer uit. Zo gaat dat de laatste tijd iedere dag... Twee uur later gaat mijn mobiel, Tess.  "Gast, je moet naar school! Je kan niet voor eeuwig blijven liggen!!" "Jaja, ik wilde er net uitgaan." Lieg ik keihard met een slaapstem, het liefst bleef ik de hele dag liggen. Geeuwend kom ik overeind. "Ik ben al bijna op school!" Zeg ik met een geeuw. "Alleen mezelf nog even aankleden, mijn haar doen, tas inpa..." 'tuut tuut tuut tuuut' Opgehangen. Zuchtend laat ik me weer vallen in mijn kussen. Op naar school.

Als ik net op school aan kom, is het vierde lesuur al begonnen. Engels, gelukkig ben ik daar goed in dus maakt het niet zo heel veel uit dat ik tien minuten te laat ben. "Goedemorgen Skylar, uitgeslapen?" Vraagt Mevrouw van Eyek spottend. "Ja, heerlijk." Antwoord ik terug en loop naar mijn plaats. Zij mag mij dus echt niet, en sinds ik zwanger ben al helemaal niet. "Sjonge, dat duurde lang!" Fluistert Tess. "Ja, sorry hoor, als je door jou opgebeld word mag je wel een halfuur rusten..." "Skylar, zou jij zo vriendelijk willen zijn om je mond te houden, dit is al de tweede keer dat je mijn les stoort vandaag." "Ja, sorry mevrouw, ik zal het nooit meer doen." En ik rol met mijn ogen. "Voordat je bent bijgekomen." Fluister ik mijn zin afmakend. Tess kijkt eerst vragend en denkt terug waar we het net over hadden. Dan kijkt ze verontwaardigd waardoor ik moet lachen. Snel stop ik omdat de lerares (alweer) naar mij kijkt.

Als ik door de gang loop naar mijn kluisje, komt Tess naast me lopen. "Weet jij waar Noa telkens is? " Ik schud mijn hoofd. "Nee, ze fiets de laatste tijd ook al niet mee, maar daar hebben we pas nog over gehad. "Nou, ik liep langs de wc's en daar hoorde ik Julia praten. Ze was Noa potverdorie aan het omkopen zodat ze niet meer met jou om zou gaan. Dat is dus gelukt en daarom komt ze niet meer." Boos ratelt Tess de hele boel bij elkaar. Neee, niet nog meer mensen die mij in de steek laten. "Nou, ze zoekt het maar uit. Eerst lieve woorden zeggen dat ze het leuk vind en me gaat helpen en dan peert ze hem. Als Julia en haar groepje haar in de steek laat, moet ze niet bij mij komen uitjanken." Probeer ik me groot te houden, maar Tess ziet dat ik het er moeilijk mee heb en ze geeft me een knuffel. "Niet alweer iemand." Fluister ik in haar oor. Ik probeer mijn tranen in te houden, en dat gaat gelukkig net goed!

Het is weer maandag, maar dan vakantie.
Ik ben ondanks alles toch overgegaan met goede cijfers. Nu is het uitrusten, met Sophie en Tess leuke dingen doen, we gaan nog op vakantie en natuurlijk veel met David. Ik aai over mijn buik. Best dik is mijn buik eigenlijk al. Ik zucht. Morgen weer naar de dokter voor controle. Ik vind dat altijd leuk! Alle echo's die ik van hem/haar heb, heb ik boven mijn bed gehangen. Ook heb ik al namen bedacht en heb ik het geboortekaartje al helemaal in mijn hoofd. Verder kan ik me eigenlijk niet voorstellen dat ik over een poosje moeder word. Ik zou echt niet weten hoe ik alles moet doen. En daarom ben ik best wel bang. Al denkend ben ik bij David aangekomen, we gaan vandaag naar het strand om onze eerste vakantiedag te vieren. Daar heb ik echt zin in. "Hey sweetheart, klaar om naar het strand te gaan?" Ik glimlach breed. "Tuurlijk!! Ik heb er zin in!" Hij lacht. "Het is wel een stukje rijden he!" "Ja, I know! Maar ik houd het vast wel uit met jou!" Plagend geef ik hem een stompje. Daardoor geeft hij me een kus. "Kom, laten we gaan!!" Zegt hij.

En dan zijn we er. We stappen de auto uit en hij pakt een mega grote mand, waarschijnlijk met allemaal eten. Als we een mooi plekje op hebben gezocht, pakt hij het kleed en legt het neer. Dan legt hij al het eten neer. "Zo! Daar kunnen we een heel jaar mee leven!" merk ik op. Hij geeft me een kus, "Niet zo overdrijven he!!" Dan geeft hij een kus op mijn buik "Mama doet een beetje overdrijven!" En hij geeft er een kus op. Dat was echt een schattig moment. Ik pak mijn jas om mijn mobiel te pakken maar er ligt een briefje op. Nieuwschierig draai ik het om. Een foto van David die net mijn buik kuste, ik sta er lachend op. Whut?! Wie heeft dit gemaakt? "Wat heb je daar?" David komt bij me staan. "Een foto!" "Heb jij die gemaakt?" "Ja duh, ik heb die gemaakt terwijl jij mijn buik kuste, dat kan toch niet?!" "Ja, nou, sorry hoor!" En hij krabt aan zijn hoofd. "Zullen we gewoon gaan eten? Het is vast een flauwe grap." "Ja, is goed, kom we gaan zitten" Dan pakt hij een stokbroodje met een salade erop. "Doe je mond eens open." Gehoorzaam doe ik dat. Hij stopt het broodje in mijn mond en drukt een kusje op mijn mond. Zo gaat dat een poosje door. Ik doe het bij hem en hij weer bij mij. Totdat ik vol zit en dat deel ik dan ook mee. "Ik zit vol!" "Nu al?" Zegt hij verbaasd. "Ja, ik kan geen pap meer zeggen." Hij lacht en doet zijn shirt uit. En pakt mij op. Dan rent hij naar het water toe. Ik gil het hele strand bij elkaar. "David! Zet! Me! Neerrr!!" Heel het strand kijkt en David rent doodleuk verder. Dit is wel een heerlijk gevoel, zo dicht bij hem. Een paar seconden geniet ik ervan totdat ik het water steeds dichterbij zie komen "Ik wil niet zwemmen, mijn kleren...." Maar dan lig ik er al in! Met mijn kleren nog aan. Kut zooi, ik heb geen droge bij me. Maar daar denk ik niet lang aan want David is ook in het water gekomen. Hij duikt onder water en pakt mijn benen vast. Ik gil van schrik. Daar had ik niet op gerekend. Lachend komt hij boven water. "Sorry schatje, ik zal je noooit meer zo laten schrikken." En hij lacht ondeugend. "En mij in het water gooien dan? Ik heb geen droge kleren bij me hè, is jou auto straks nat!" "Hmm, ik zal je zo weer in het water gooien, dat vond ik wel leuk. Maar ik maak je straks wel weer droog!" En hij geeft me een knipoog. Wat een schat is het ook. Ik loop naar hem toe. "Ik hou van je!" Fluister ik in zijn oor. "Ik hou ook van jou!" Bij die vijf woordjes word ik nog verliefder. Hij is gewoon zo lief en hij zegt het zo gemeend. Ik hou nog meer van hem dan dat ik van Mike heb gehouden. Ik pak hem vast. Met mijn armen om zijn middel. Hij doet hetzelfde. Ik voel me echt veilig bij hem. Het tijdsbesef ben ik kwijt. Hoelang we daar hebben gestaan weet ik niet maar als ik huiver trekt hij me mee naar de kant. Daar pakt hij een handdoek en slaat die om mij heen. En hij tilt me weer op. Hoe kan hij het zo warm hebben. Ik heb het echt ijskoud. Hij legt me neer op het picknick kleed, ik doe mijn natte kleren uit zodat ik in mijn bikini sta. Dan pakt hij zijn vest en doet hem bij mij aan. Ook al zo lekker warm. Als dank geef ik hem een kus op zijn wang. Dan ga ik liggen, genieten van de sterren die nu beginnen te komen. Opeens voel ik kleine schopjes in mijn buik! Nu weet ik het zeker, het is het baby'tje. Pas voelde ik ook al wat, maar ik wist niet zeker of het echt mijn kindje was. Ik pak David zijn hand en leg hem op mijn buik, ik leg mijn hand weer op zijn hand. Als hij/zij weer schopt glimlacht hij breed. "Lief hè!" Fluister ik. Hij knikt. Na een poosje voelen we niets meer. Ik ga even zitten om het vest dicht te doen. Dan pak ik wat drinken uit de mand. Ik gil. "Er liggen weer foto's!" Ik pak ze op. Het zijn er vijf. Er is een foto dat David een broodje in mijn mond stopt en dat hij mij naar het water brengt, ik lig heerlijk in zijn armen. Er is een foto dat hij mij in het water gooit, dat we in het water staan, omarmd en dat onze handen op elkaar liggen op mijn buik. Ik kijk hem aan. "Wie doet dit?" Hij haalt zijn schouders op, dat weet hij natuurlijk ook niet. Dit begint eng te worden. Ik vind die foto's heel leuk hoor, maar waarom zou je zoiets maken? David legt ze zorgvuldig in de koffer en gaat naast mij liggen. "Boeien wie die foto's heeft gemaakt, ik vind ze leuk, laten we genieten van deze mooie avond." Ik knik, misschien komen we erachter maar misschien ook niet.