Perfect, totdat... (VOLTOOID)

Epiloog

4 jaar later

*Dit hoofdstuk is vanuit het oogpunt van David geschreven*

"Dan mag u nu de bruid kussen." Word er tegen mij gezegt. Ik hoor Loïs klappen en ik zie Skylar naar haar kijken en een knipoog geven. Dan kan ik me niet meer inhouden en plant mijn lippen op de hare. Natuurlijk kan dit niet lang, en als we dan ook snel stoppen hoor ik iedereen joelen. Skylar kijkt me blij aan. Ze is zo prachtig in die jurk, en die perfecte lach maakt het helemaal af. Ik kan het niet laten en druk nog een kusje op haar lippen. Weer hoor ik iedereen joelen. Dan word het stil. Er komt een ceremoniemeester het podium op. "Zo worden er foto's gemaakt. Iedereen die daarvoor uitgenodigt is moet daarvoor naar de bestemde plek gaan. Verder mag iedereen naar huis en zijn jullie van harte uitgenodigt bij de kerk dienst." Na deze woorden staat iedereen op. Er komen nog een paar mensen naar voren om ons te feliciteren en dan kunnen wij ook gaan. "Zullen we mama en Loïs roepen zodat ze met ons mee rijden?" Vraagt Skylar en ze wijst naar haar moeder die samen met Loïs loopt. Ze zou vandaag Loïs een beetje onder haar hoede houden. Vorig jaar is Martijn, de vader van Skylar overleden door een hartaanval. Het was een moeilijke tijd, want toen ze alles net een beetje op de rit hadden, overleed hij. Ondertussen heeft Skylar haar moeder en Loïs al geroepen. Loïs komt aanrennen. "Papa! Mama!" Roept ze. Ik ga in de auto zitten en Loïs komt bij mij op schoot zitten. "Hey ma, rij je met ons mee?" Hoor ik Skylar vragen. Ze sputterd wat tegen maar Loïs roept al 'ja'. Ik zet haar naar achter en Skylar haar moeder gaat naast Loïs zitten. Dan rijden we naar het park met de vijver waar de foto's worden gemaakt. "Willen eerst de ouders van het bruidspaar komen?" Roept de fotograaf. Mijn ouders en Skylar's moeder komen naar voren. Er worden een paar foto's gemaakt en dan komen mijn broertjes en zusjes. En zo gaat het een uurtje door, totdat we horen dat we gaan eten. We maken nog even gauw de laatste foto en gaan naar het favoriete restaurant van Skylar en mij. We krijgen allemaal het menu dat we samen hebben vastgesteld en na het eten gaan we naar de kerk. De kerk zit vol en de dienst begint.

Heel de zaal lacht. Sam en Cas hebben net een toneelstukje gedaan. "Bedankt voor het kijken! Fijne avond!" Joelt Sam. Hij is altijd al een schreeuwerd geweest. Iedereen gaat weer verder waarmee hij of zij mee bezig was. Ik ga bij mijn ouders staan totdat Loïs komt naast me staan. "Papa, ik ben nog lang niet moe. Ik hoef toch niet naar bed?" Vraagt ze met een gaap. Het is ondertussen al 2 uur en iedereen is al weg behalve een paar vrienden die nog even helpen met opruimen. "Jawel, je moet nu naar bed." Antwoord ik 'boos'. Ik probeer haar te pakken maar snel rent ze naar Skylar. Ik kijk naar mijn vrouw -gek is dat om te bedenken- en volg al haar bewegingen, dat ze een plukje haar achter haar oren schuift of als ze naar Tess lacht met haar prachtige lach. Ik zie Loïs aan Skylar haar jurk trekken en liefdevol pakt Skylar Loïs op. Binnen een paar tellen gaan de oogjes van Loïs dicht en ik zie dat Tess over haar hoofd aait. "Jullie mogen naar huis guys, het is goed zo. Bedankt." Ik loop met ze mee naar buiten en als ze weg zijn loop ik naar Skylar en Loïs toe. Ik pak Loïs op en fluister in Skylar haar oor dat we gaan. Even later lopen we met z'n drieën naar de auto en zet Loïs in haar autostoeltje. Skylar geeft Tess, die net kwam aanlopen, nog een knuffel en dan komt ze ook in de auto zitten. Nagenietend rijden we terug naar huis.

"Ik leg Loïs op bed." Zegt Skylar. En ze loopt naar boven. Ik pak een wijntje voor ons allebei en ga zitten. Ik hoor Skylar praten tegen Loïs door de babyfoon en Loïs praat moe terug. Wat een schatten heb ik toch. Na een poosje komt Skylar terug in pyjama. De trouwjurk heeft ze meegenomen en hangt ze aan de kast. Ze ploft bij me op de bank. "Dit was een geweldige dag." Zucht ze. Ik knik. "Ja, dat was het zeker. Je bent zo lief met Loïs." Zeg ik. Ze kijkt op. "Dankje." Antwoord ze met een glimlach op haar gezicht. "Hier je wijn." En ik geef de wijn aan haar. "Nee, dankje. Ik hoef niet." Zegt ze. Verbaasd zet ik het glas weer terug op tafel. "Je hoeft geen wijn?" Vraag ik dan. "Nee, en weet je waarom?" Fluisterd ze in mijn oor. Ik schud van nee. "Ik ben zwanger." Zegt ze met een grote lach op haar gezicht. Ik kijk haar ongelovig aan. "Zwanger?" Vraag ik schor. Ze kijkt me geschokt aan. "Vind je het niet leuk? Ik dacht dat..." Maar verder komt ze niet, ik druk mijn lippen op de hare. "Dit is geweldig." Zeg ik en ik geef haar nog een kus. "Hoever ben je al?" Vraag ik. "Zes weken, over twee weken moet ik naar de verloskundige." Ik geef haar van geluk nog een kus. Dan horen we een kuchje. "Mama, ik heb dorst." Zegt Loïs met een slaaphoofd. Skylar snelt naar de keuken en haalt een glaasje water. Gulzig drinkt ze het water op en ik geef Skylar nog een kusje op haar mond en neus. Nog een baby, het is moeilijk te bevatten maar wel geweldig nieuws. Dan voel ik een paar ogen op me gericht. Loïs kijkt me aan en giechelt. "Jij gaf mama een kusje op haar neus."

Einde♡