Perfect, totdat... (VOLTOOID)

Hoofdstuk 24

Loïs een half jaar

"Weet je hoeveel er in haar flesje moet?" "Jaja." Zucht mama. "En als ze huilt komt dat misschien..." "Ja, dan kan dat door de tandjes komen." Zucht mama weer. "Oke, dan ga ik nu echt. En je kan me altijd bellen! En je weet dat..." "Ja, ik weet alles. Ga nu maar." Zegt ze. "Oke! Loïs? Krijgt mama een kusje?" Loïs komt aankruipen en ik til haar op. Ik geef haar een kusje een een knuffel. "Mama gaat even winkelen en dan blijf jij bij oma. Oke?" Ze kraait en ik zet haar weer op de grond. "Doei!" Roep ik en ik loop naar buiten waar Tess staat te wachten. "Zozo, dat duurde lang." Zegt ze. "Ja, er moest nof wat geregeld worden." Antwoord ik schaapachtig. "Laten we gaan." Zegt ze. Ik knik instemmend. "Waar gaan we shoppen?" Vraag ik. "Arnhem." "Oke, beter. Ik heb echt kleren nodig. Het is allemaal op en versleten. Oh, en een zomerjas. Die heb ik ook nodig." "Jaja, ik weet onderhand wel wat je nodig hebt. Daarom gaan we ook winkelen." Zegt ze zuchtend. Volgens mij heb ik alles al een beetje té vaak gezegt.

"Zo, we zijn er." Zegt Tess. "Oh ja, weet je wat ik ook nog nodig heb." "Jaha, ik weet nu wel wat je allemaal nodig heb." Antwoord ze haast geïrriteerd als we door de winkelstraat lopen. "Nee, dit weet je niet. Ik heb nog kleren nodig voor Loïs." "Oh, dat vind ik leuk. Baby kleren shoppen." Zegt ze enthousiast. "Dat ziet er wel leuk uit. Ik heb ook een galajurk nodig voor het eindfeest." Zeg ik "Ja, ik ook. Vind jij het ook zo spannend? Volgende maand examens he!" Zegt Tess. Ik knik. "Ja, heel spannend." Zeg ik bevestigend. We gaan de winkel binnen en zien allemaal gala jurken, kort, lang, zwart, wit, gekleurd. "Wauw!" Fluister ik. "Wauw" Fluistert ook Tess. "Kan ik jullie helpen?" Vraagt een vrouw op hoge hakken. Ze wiebelt als ze naar ons toe komt lopen. "Ehm. Ja. We zoeken allebei een galajurk, voor het eindfeest van school." "Oke, kort of lang?" Vraagt ze. "Lang." Zeggen we allebei en we schieten in de lach. De vrouw loopt of nog beter gezegt wiebelt weg en komt even later weer terug met twee jurken. Eentje geeft ze aan Tess en een aan mij. Bewonderend ga ik met mijn hand over de stof. Dit is een mooie jurk, het is een lichtblauwe stof maar het lijkt soms ook weer dat het wit is en soms lijkt het weer donker. Ik loop een pashokje in en doe de jurk aan. Als ik het hokje weer uitloop, staat Tess er al. We kijken elkaar starend aan. Mijn mond zakt onbewust open. Zij ziet er zo mooi uit in die jurk. "Wauw. Je ziet er echt fantastisch uit." Fluister ik. Ik zie haar blozen. "Ja, en jij nog mooier." Fluistert zij. Ik bloos nu ook. De vrouw komt weer aanwiebelen. "Jullie zien er mooi uit meiden." Complimeert ze ons. "Mijn besluit is eigenlijk al genomen." Fluister ik terwijl we verder kijken. "Ja, mijne eigenlijk ook. Maar heb je gezien hoe duur jou jurk is? Mijne is best goedkoop. Honderdvijfenzeventig euro." Ik slik. Zoveel geld heb ik niet. Wat als deze nog duurder is? "Wil je kijken?" Vraag ik haast angstig. "Tweehonderd euro." Ik knik, dat is best veel. Vooral voor mijn budjet. "Ik ga mijn moeder appen." Antwoord ik dan. Ik maak een foto en vraag of ik hem mag. "Ze zegt of het niet slimmer is om later te kopen. Dan weet je zeker dat je hem past. Ik denk niet dat het mag." Zeg ik "Ik ga smeken." Zeg ik dan vastbesloten. Tess grinnikt. Ik smeek en ik smeek en ik smeek. En dan... Ik geef een gil. "Het mag! Ik mag hem en mijn vader betaald. Ik mag er zelfs schoenen bij kopen." Ik geef Tess een knuffel. Samen lopen we naar de kassa en betalen we de jurk met de schoenen die erbij horen. "Is het goed als we hem aan het einde van de dag ophalen?" Vraag ik. De vrouw knikt en dan lopen we de winkel uit. "Tess, ik ben zó blij!" Roep ik uit. Een paar mensen kijken om maar ik lach vrolijk terug. "Ja, ik ook. Nu moet Justin me wel leuk gaan vinden." Zegt ze dromerig. Ik kijk haar blij aan. Jaja, Tess is weer verliefd. "Oh, dit is een leuke winkel, laten we hier gaan kijken." Zegt ze. We lopen erin en zie een aantal afdelingen. Baby's, jongens, meisjes, dames en heren. "Kom we gaan naar de dames, tweede etage!" En we springen in de lift. Ik loop meteen naar een paar kleren en laat een T-shirt zien. "Deze is leuk!" Roep ik naar Tess. "Ja! Pas perfect bij jou." Roept ze terug. "Oh, wat vind je hier van?!" Gaat ze roepend verder. "Ja! Die ook leuk!" Opeens komt er een winkelmeisje. "Willen de dames zich even gedeisd houden of de winkel verlaten?" Vraagt ze terwijl haar stem uitschiet bij 'verlaten'. We knikken met onze handen voor de mond en ze loopt weer weg. Als ik mijn hand weg haal, barst ik in lachen uit. Ik doe haar stem na en schiet overdreven uit. We moeten nog harder lachen en ook zij probeert het maar ze komt niet ver. Als we uitgelachen zijn zoek ik verder en verdwijn een pashokje in. Als we alles gepast hebben en onze keuze gemaakt hebben lopen we naar de baby afdeling. We lopen maar de meisjes kant en zoeken tussen de kleertjes. "Ah! Dit is zo schattig." Hoor ik telkens van Tess. Ook ik roep het en als Tess even later met een beertjeskledingstuk (zie foto bovenaan) aankomt ben ik meteen verkocht. We zien veel leuke dingen maar toch koop ik echt wat ze nodig heeft. (Behalve dat berenpakje dan, dat heeft ze niet echt nodig.)
En dat is best knap vind ik zelf.